ในช่วงที่มรสุมยังไม่สงบดี  ถึงแม้จะมีแดดออก ฝนไม่ตก แต่ก็มีลมพัดแรง
ลมพัดพาสายน้ำของทะเล พร้อมๆกับดินโคลนทราย สีดำคล้ำ
เป็นภาพที่ไม่ชวนมอง พัดอยู่เช่นนี้ตลอดเวลา
ห่างฝั่งออกไป จะเป็นคลื่นใหญ่สีขาว บางคราวก็เป็นเดิ่ง
(เดิ่ง คือคลื่นชนิดนึ่งที่มาแบบนิ่มๆแต่เป็นคลื่นใหญ่สูง ต่างจากคลื่นหัวขาว)
ชาวเล ไม่สามารถออกหาปู ปลา ได้ ต้องรอให้ลมเงียบในอีก4-5 วัน

ตรงกันข้าม กับทะเลอีกฝั่ง เงียบสงบ เข้าสู่ฤดู ไฮซีซั่น ของการท่องเที่ยว และ การทำประมง
ชาวบ้าน ร้านค้า ต่างยิ้มออก เมื่อเห็นรถนักท่องเที่ยว และ รถบรรทุกสัตว์น้ำวิ่งกันบนถนน
ตั้งแต่พระอาทิตย์เริ่มขึ้น จนถึง นกบินกลับรัง
เม็ดเงิน และ งาน เกิดขึ้น อีกครั้ง หลังจากที่ซบเซามาตลอด4-5 เดือนที่ผ่านมา

ตะโกน้อย ไม่รอช้า บึ่งรถเข้า ปากบารา ทันที