ตามนั้นครับเพื่อนๆ
ผมกำลังคบกับผู้หญิงคนนึงครับ เค้าเป้นคนที่งี่เง่าเอาแต่ใจครับ(อันนี้ผมเข้าใจละยอมรับได้มาตลอด) แต่ว่า บางสิ่งที่มันมากเกินไปผมก็ไม่สามารถจะรับไว้ได้
ทั้งหมด
*เข้าประเด็นเลยนะ
คุณรู้ตัวว่าคุณมีสิทธิ์ มีอิทธิพลกับความรู้สึกของคนคนนึงเนี่ย คุณใช้ไปในทางที่ถูกแล้วจริงๆหรอ ผู้ชายอย่างเราก็มีความรู้สึกนะครับ ทุกวันนี้ก็มีทะเลาะกันบ้างดีกันบ้างตามประสาคู่รัก แต่ว่า เวลาที่ผมน้อยใจหรืองอนเนี่ย ทำไมคุณผู้หญิงต้องโมโหหรือทำเหมือนกับว่าแฟนคุณช่างน่ารำคาญเหลือเกินครับ?
ผมยอมให้คุณอยู่ตลอด ปล่อยให้คุณได้ใจไปซะทุกเรื่อง แล้วจนตอนนี้คุณทำตัวเหลิงมากครับ(ยอมรับนะครับว่าบางทีก็ยอมมากไปมันก็เกิดจากตัวผมด้วย)
แต่ว่า คุณก็โตๆแล้ว น่าจะมีความคิดกับเหตุผลบ้าง ผมก็พยายามคิดให้มันไม่แย่ลงนะครับ แต่เห้ย! ความรู้สึกของผู้ชายคนนึงอ่ะ คุณทำกับมันแบบนี้เลยหรอ
-งอน ไม่ง้อ
-งอน โมโห
-งอน ตะคอก
-งอน งอนกลับ
ผมเข้าใจจะ ผู้หญิงก็งี่เง่ากับคนที่เค้ารักกันทั้งนั้น แต่ก็คิดได้บ้างสิครับ แล้วถ้าเกิดวันนึงมันสายไปล่ะครับ? คุณมัวแต่ทำสิ่งที่คุณชอบ แล้วปฏิเสธสิ่งที่คุณไม่ชอบอย่างนี้ วันไหนที่คุณสำนึกตัวได้ขึ้นมา แล้วหันหลังไปแล้วมองไม่เห็นผมล่ะครับ มันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลยนะ  
ผู้ชายอย่างเราก็อยากมีโมเมนต์ที่งี่เง่าเอาแต่ใจได้ใจหรือถูกเอาใจจากคุณผู้หญิงเหมือนกันนะครับ ผู้ชายอย่างเราก็ต้องการอย่างงั้นบ้าง ไม่ใช่การที่พอจะงี่เง่าเอาแต่ใจแล้ว คุณไม่สนใจอะไรเลย แล้วมาทำอย่างงั้นกลับใส่ตัวผม แน่นอนครับ มันก็ไม่รอดพ้นจากคำว่า งี่เง่าเอง งอนเอง โกรธเอง และ ง้อเองครับ
มันไม่ดีหรอกหรอ ที่ผู้ชายคนนึงจะมาออดอ้อนคุณเหมือนกับแมวตัวน้อยๆที่อยากให้คุณมาเกาคางมัน หรือคุณอยากจะบอกว่า ผมเป็นผู้ชาย ต้องเป็นฝ่ายง้ออย่างเดียวเท่านั้น แล้วอย่างงั้นพวกผมจะมีความรู้สึกไปทำไม วันไหนที่คุณผู้หญิงคิดได้มันอาจจะตรงกับวันที่ผู้ชายอย่างเราไม่อยู่ข้างหลังให้คุณมองกลับมาแล้วนะครับ
ขอฝากไว้เพียงเท่านี้
ปล.ผมอาจจะบรรยายได้มึนงงสับสนไปหน่อยนะครับ เพราะปกติเป็นคนที่เล่าเรื่องไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แต่ที่ผมเล่าออกมามันคือความรู้สึกผมจริงครับ และอาจเป็นตัวแทนของผู้ชายบางกลุ่มไม่มากก็น้อย ขอบคุณครับ