** อยากจะแท้กห้อง "งานฝีมือ" แต่มันก็กระไรอยู่ เพราะนี่มันงานฝีมือ(มาร)ล้วนๆเลย
จุดเริ่มต้นก่อนที่จะเป็นแผล (ดูเหมือนเป็นขี้กลาก แต่มันไม่ใช่นะ #เข้าข้างตัวเอง)
คืนนึง นางเกิดคันหัว (สระแล้วนะ สระผมทุกวันเลย แต่อยู่ๆมันก็คัน) น่าจะเกิดจากล้างแชมพูไม่สะอาด
นางเลยใช้เล็บจิกๆๆๆจิ้มๆๆๆจึกๆๆๆ จนรู้สึกแสบ ก็เลยหยุดทำ วันต่อมา เป็นแผลเวยเฮยยยย #ฉันแค่จิกนะยะหล่อน
แล้วนึกออกป๊ะ เป็นแผลที่หัว มีน้ำใสๆไหลออกมาแล้วก็แห้ง เอามือลูบๆคลำๆแล้วมันหมั่นเขี้ยว ต้องแกะ!
ฉันต้องแกะ ฉันจะแกะ นางก็เริ่มแกะๆๆ แคะๆๆ ดึงๆๆ รีดๆๆ ได้ชิ้นงานออกมาเป็นแผ่นเล็กแผ่นน้อย
พร้อมกับเส้นผมที่ขาดออกมาด้วย ดึงไปแคะมา ก็หายไปเป็นกระจุก และได้ชิ้นงานมาสเตอร์พีซมาประดับหัว
วันก่อนยังคิดเลยว่า นี่ก.สระอู มีลานบินขนาดย่อมบนหัวใช่ไหม หรือ...
แกะต่อไปอีกสักหน่อย หัวโป-ก ผมไม่ขึ้น แล้วก็คงได้เป็นเมียตัวกัปปะแน่ๆ
แบบนี้.... (รูปถ่ายจิง แต่ครอปให้เห็นแค่แผล ไม่ได้ก๊อปมาจากไหน)
ไม่นานมานี้
https://www.mx7.com/i/ce3/X12IHv.JPG

ต่อจากนั้นมา วันก่อนนี่เอง
https://www.mx7.com/view2/zFwi9LcCqM7BRCA6

ปัจจุบัน
https://www.mx7.com/view2/zFwiB3z8gv6Pjc9C

เหมือนคนมีอาการทางจิตโนะ เพิ่งเป็นเมื่อไม่กี่เดือน อยากเลิกแกะ แต่เข้าใจป๊ะ ลูบๆคลำๆไปเจอเจ้าสะเก็ดทีไร มันอดไม่ได้ทุกที
คิดๆอยู่นะว่าจะหาถุงมือใส่ จะได้แกะไม่สะดวก ทั้งๆที่นอนหลับก็ยังละเมอแกะ ตื่นก็แกะ เผลอหน่อยก็แกะ
คล้ายว่าถ้าไม่ได้แกะต้องนอนไม่หลับ หายใจไม่ทั่วปอด กลืนอาหารไม่ลงคอ #อันนี้เว่อไป
อยากจะรู้ว่า มีใครเป็นเหมือนเรามั่ง ต้องทำไง ทายาอะไร จะได้หายไวๆ เราจะได้ไม่ต้องกลายเป็นเมียกัปปะ T_T
P.S. รู้สึกตลกนะที่มาตั้งกระทู้แบบนี้ รู้สึกโรคจิตยังไงบอกไม่ถูก 5555555555
เหมือนมารีวิว การแกะหนังหัวเล่นเพื่อความเพลิดเพลินใจ เลย