ดิฉันคบกับแฟนมา 6ปีค่ะ ก่อนที่จะ แต่งงานกันดิฉัน มีงานทำค่ะ และแฟนก็เรียนป.โทอยู่ค่ะ ที่แต่งงาน ไม่ใช่เพราะท้องหรือถูกบังคับนะค่ะ แต่สามีสัญญาว่าจะพาดิฉันกับลูกไปอยู่ด้วย ด้วยความเชื่อใจ ดิฉันจึงตกลงแต่งงาน และย้ายไปอยู่บ้านเขา ลาออกจากงาน อยู่บ้านเขา ก็ไม่มีรายได้แน่นอน อยากกิน อยากได้อะไร ก็ต้องขอเป็นครั้งๆ ซึ่งดิฉันก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ เพราะเคยทำงาน มีเงินเป็นของตัวเอง จนถึงวันที่เขาไปเรียนต่อ และดิฉันตั้งท้อง เขาก็นิ่งมาก ซึ่งดิฉันก็บอกว่า ไม่อยากแยกกันอยุ่ แฟนบอกว่า จะฝากครรภ์หาหมอ มันลำบาก หมอที่นั่น ไม่ค่อยเก่ง เด่วลูกคลอดแล้วจะเอาไปอยุ่ด้วยกัน
พอแฟนไปเรียนต่อ ดิฉันจึงเลือกที่จะกลับมาอยุ่บ้านตัวเอง เพราะคิดว่า จะไปไหนมาไหน มันสะดวกกว่า เซเว่น แม้กโคร ก็ใกล้บ้าน ซึ่งบ้านแฟนต้องนั่งรถออกไป  เกือบ 15 กิโล ดิฉันต้องอ้อนวอน ให้คนอื่นพาออกไป เพราะขับรถใหญ่ไม่เป็น (ไม่มีมอไซด์) และจะคลอดที่กทม.  แต่แฟนขอให้ไปคลอดที่บ้านเขา  เราก็ตกลง เพราะเขาสัญญาจะดูแลเราให้ดี  แต่เปล่าเลยค่ะ ดิฉันต้องเลี้ยงลูกเองลำพัง วันๆข้าวปลา แทบไม่ได้กิน ค่ะ เสียความรู้สึกมากที่เขาผิดคำพูด  และเขาก็ต้องไปเรียนต่ออีกค่ะ  ไม่ได้เอาลูกและดิฉันไปด้วย อ้างว่า เผื่อลูกไม่สบาย หาหมอลำบาก ดิฉันก็ต้องยอมตามนั้นค่ะ ดิฉันจึงกลับมาอยุ่กทม.กับแม่ค่ะ และหางานทำค่ะ
ทุกวันนี้ ทำงานและเลี้ยงลูกเองเพียงลำพัง โดยที่ไม่ได้รับการช่วยเหลือจากทางครอบครัวสามีเลย ดิฉันควรจะเลิกกับสามีมั้ยค่ะ
เพราะทุกวันนี้ ก็อยู่เหมือน single  Mom ค่ะ เหน็ดและ เหนื่อยมากๆๆค่ะ
**แฟนกลับไทยทุก3เดือนค่ะ กลับมาอยุ่ ก็ไปๆมาๆ ระหว่างกทม.-เชียงราย ไม่ได้ทำงานอะไรค่ะ ทางบ้านส่งเรียนอยู่ค่ะ