มีใครที่มีแฟนแล้วไม่ค่อยได้เจอกันในโอกาสพิเศษบ้างมั้ยคะ วันสำคัญต่างๆ เช่น วาเลนไทน์ วันเกิด หรือแม้แต่หาเวลาเจอกันบ้างในแต่ละครั้งยังไม่ค่อยมีเลยค่ะ
อยากรู้ว่าการเจอหน้า ได้ใช้เวลาร่วมกัน เป็นเรื่องสำคัญของคนรักกันมั้ย คือต้องขอเล่าก่อนว่าเรากับแฟนอยู่คนละที่กัน ต่างคนต่างกำลังเรียนกันอยู่คนละมหาลัย เขาก็เรียนหนัก ส่วนเราเองก็เรียนหนัก เราเองก็พยายามเข้าใจเขานะ รู้ว่าเขาคงเหนื่อย เลยพยายามไม่งอแง ไม่ชวนทะเลาะ แต่บางทีมันก็รู้สึกอ้างว้างไม่ต่างจากคนโสดเลยค่ะ เราก็ไปกินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ใช้ชีวิตชิวๆคนเดียวเรื่อยเปื่อยไป วันสำคัญต่างๆเราก็เห็นเพื่อนไปไหนมาไหนกับแฟนกันเป็นคู่ แต่เราไม่มี บางทีก็มีรู้สึกอิจฉาบ้าง คือเรามีแฟนนะแต่ความรู้สึกมันเหมือนไม่มีเลยอ่ะค่ะ มันเหงายิ่งกว่าคนโสดอีกนะ 55555
ระยะทางมันเป็นอุปสรรคกับความรักมั้ยคะ เพราะต่อไป แฟนเราจะได้งานที่ประเทศญี่ปุ่น อยู่ไกลกันคนละประเทศแบบนี้ ปีนึงจะได้เจอกันซักหนรึเปล่าเลยยังไม่รู้ เพราะขนาดตอนนี้อยู่ประเทศเดียวกันแท้ๆ เขายังไม่ค่อยอยากยอมมาเจอเราเลย เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไม่ว่างจริงๆ หรือเขาไม่พยายามหาเวลามาเจอกันแน่ บางทีเรายังเคยคิดนะว่าถ้าเขาไม่ยอมมาจริงๆเราจะเป็นฝ่ายไปหาเขาที่นู่นเลยให้รู้แล้วรู้รอด แต่เราเองก็เป็นผู้หญิง ถ้าผู้ชายเขายังไม่อยากยอมเป็นฝ่ายออกมาเจอเราจะหน้าด้านไปทำไม 5555555
เราไม่รู้ในมุมมองความรักของผู้ชายมันเป็นยังไงอะค่ะ คือเราสองคนก็รักกันดีนะ คุยกันแล้วเข้าใจ เข้ากันได้ เราสองคนมีอะไรเหมือนๆกันหลายอย่าง จะมีปัญหาเรื่องเดียวก็เรื่องระยะทางกับการมาเจอกันนี่แหละ เขาก็บอกว่าเขารักเรานะ แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่อยากมาเจอหน้าเราเหมือนที่เราอยากเจอเขาบ้าง หรือเขาไม่รักเราเลยรึเปล่าก็ไม่รู้ เราเองก็ไม่ค่อยเข้าใจผู้ชายเนอะว่าเวลามีแฟนแล้วอยากเจอหน้าแฟนกันรึเปล่า เพราะเท่าที่เห็นคนที่รักกันจริงๆก็จะพยายามมาเจอกันจนได้ แต่เขาไม่ว่างตลอด ส่วนตัวเขาค่อนข้างจริงจังกับการเรียน การทำงาน คณะเขาไม่ค่อยมีผู้หญิงเราก็เลยหมดห่วงเรื่องมีคนอื่นไป เพราะตัวเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้อยู่แล้วด้วย เราก็เลยค่อนข้างไว้ใจและเชื่อใจในเรื่องนี้
บ่นมาซะยาว เราคิดว่าวาเลนไทน์ปีนี้เราก็คงไม่ต่างจากคนทั่วไป เลิกเรียนแล้วก็คงรีบกลับมานอนหอ ไม่มีดอกไม้ ไม่มีความโรแมนติก ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้เดินจูงมือสวีทหวานอย่างคนทั่วไป บางทีก็ยังสงสัยว่าเอ๊ะ นี่ฉันมีแฟนรึเปล่าวะ ทำไมมันเหงาจับใจซะยิ่งกว่าตอนโสดอีก
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ เราอึดอัดน่ะ ไม่รู้จะไปบอกใคร แฟนเรายังไม่ว่างคุยกับเราเลย 5555 แล้วเราก็อยากรักแบบผู้ใหญ่ ไม่อยากเอาเรื่องงี่เง่าที่รู้สึกมาชวนทะเลาะ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเคยบอกเขานะว่าถ้าไม่มีเวลาให้กันแบบนี้เป็นเพื่อนกันแทนดีมั้ย เพราะมันไม่เหมือนแฟนกันเลย แต่เขาไม่ยอม เขาบอกว่าเขาเป็นเพื่อนกับเราไม่ได้ แล้วเราทำใจเลิกกับเขาไม่ได้เพราะยังรักเขาอยู่
สุดท้ายเราก็เลยอยากจะบอกคนที่โสดว่าไม่ต้องเศร้าใจไปหรอกที่วาเลนไทน์นี้จะเหงา เพราะมีคู่แล้วอย่างเราก็รู้สึกเหงาไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก...T_T
วาเลนไทน์สำหรับคนมีคู่ ที่ความรู้สึกไม่ต่างจากคนโสดคนนึง
อยากรู้ว่าการเจอหน้า ได้ใช้เวลาร่วมกัน เป็นเรื่องสำคัญของคนรักกันมั้ย คือต้องขอเล่าก่อนว่าเรากับแฟนอยู่คนละที่กัน ต่างคนต่างกำลังเรียนกันอยู่คนละมหาลัย เขาก็เรียนหนัก ส่วนเราเองก็เรียนหนัก เราเองก็พยายามเข้าใจเขานะ รู้ว่าเขาคงเหนื่อย เลยพยายามไม่งอแง ไม่ชวนทะเลาะ แต่บางทีมันก็รู้สึกอ้างว้างไม่ต่างจากคนโสดเลยค่ะ เราก็ไปกินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ใช้ชีวิตชิวๆคนเดียวเรื่อยเปื่อยไป วันสำคัญต่างๆเราก็เห็นเพื่อนไปไหนมาไหนกับแฟนกันเป็นคู่ แต่เราไม่มี บางทีก็มีรู้สึกอิจฉาบ้าง คือเรามีแฟนนะแต่ความรู้สึกมันเหมือนไม่มีเลยอ่ะค่ะ มันเหงายิ่งกว่าคนโสดอีกนะ 55555
ระยะทางมันเป็นอุปสรรคกับความรักมั้ยคะ เพราะต่อไป แฟนเราจะได้งานที่ประเทศญี่ปุ่น อยู่ไกลกันคนละประเทศแบบนี้ ปีนึงจะได้เจอกันซักหนรึเปล่าเลยยังไม่รู้ เพราะขนาดตอนนี้อยู่ประเทศเดียวกันแท้ๆ เขายังไม่ค่อยอยากยอมมาเจอเราเลย เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไม่ว่างจริงๆ หรือเขาไม่พยายามหาเวลามาเจอกันแน่ บางทีเรายังเคยคิดนะว่าถ้าเขาไม่ยอมมาจริงๆเราจะเป็นฝ่ายไปหาเขาที่นู่นเลยให้รู้แล้วรู้รอด แต่เราเองก็เป็นผู้หญิง ถ้าผู้ชายเขายังไม่อยากยอมเป็นฝ่ายออกมาเจอเราจะหน้าด้านไปทำไม 5555555
เราไม่รู้ในมุมมองความรักของผู้ชายมันเป็นยังไงอะค่ะ คือเราสองคนก็รักกันดีนะ คุยกันแล้วเข้าใจ เข้ากันได้ เราสองคนมีอะไรเหมือนๆกันหลายอย่าง จะมีปัญหาเรื่องเดียวก็เรื่องระยะทางกับการมาเจอกันนี่แหละ เขาก็บอกว่าเขารักเรานะ แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่อยากมาเจอหน้าเราเหมือนที่เราอยากเจอเขาบ้าง หรือเขาไม่รักเราเลยรึเปล่าก็ไม่รู้ เราเองก็ไม่ค่อยเข้าใจผู้ชายเนอะว่าเวลามีแฟนแล้วอยากเจอหน้าแฟนกันรึเปล่า เพราะเท่าที่เห็นคนที่รักกันจริงๆก็จะพยายามมาเจอกันจนได้ แต่เขาไม่ว่างตลอด ส่วนตัวเขาค่อนข้างจริงจังกับการเรียน การทำงาน คณะเขาไม่ค่อยมีผู้หญิงเราก็เลยหมดห่วงเรื่องมีคนอื่นไป เพราะตัวเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้อยู่แล้วด้วย เราก็เลยค่อนข้างไว้ใจและเชื่อใจในเรื่องนี้
บ่นมาซะยาว เราคิดว่าวาเลนไทน์ปีนี้เราก็คงไม่ต่างจากคนทั่วไป เลิกเรียนแล้วก็คงรีบกลับมานอนหอ ไม่มีดอกไม้ ไม่มีความโรแมนติก ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้เดินจูงมือสวีทหวานอย่างคนทั่วไป บางทีก็ยังสงสัยว่าเอ๊ะ นี่ฉันมีแฟนรึเปล่าวะ ทำไมมันเหงาจับใจซะยิ่งกว่าตอนโสดอีก
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ เราอึดอัดน่ะ ไม่รู้จะไปบอกใคร แฟนเรายังไม่ว่างคุยกับเราเลย 5555 แล้วเราก็อยากรักแบบผู้ใหญ่ ไม่อยากเอาเรื่องงี่เง่าที่รู้สึกมาชวนทะเลาะ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเคยบอกเขานะว่าถ้าไม่มีเวลาให้กันแบบนี้เป็นเพื่อนกันแทนดีมั้ย เพราะมันไม่เหมือนแฟนกันเลย แต่เขาไม่ยอม เขาบอกว่าเขาเป็นเพื่อนกับเราไม่ได้ แล้วเราทำใจเลิกกับเขาไม่ได้เพราะยังรักเขาอยู่
สุดท้ายเราก็เลยอยากจะบอกคนที่โสดว่าไม่ต้องเศร้าใจไปหรอกที่วาเลนไทน์นี้จะเหงา เพราะมีคู่แล้วอย่างเราก็รู้สึกเหงาไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก...T_T