กลับมาพบกับภาพหลุดกันอีกอาทิตย์นะครับ

อันที่จริงแทนที่จะเรียกว่าภาพหลุด ต้องเรียกว่า "หลุดทั้งตอน" เลยน่าจะเข้ากว่าแฮะ เพราะอาทิตย์นี้ภาพหลุดเร็วกว่าปกติวันนึง แถมด้วย Text กับอาหารอังกฤษหลุดมาหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงอีก

เพราะงั้นอาทิตย์นี้ผมจะลงทั้งภาพทั้งเนื้อหาตอนพร้อมกันเลยนะครับ


ว่าแล้วก็ไปชมกันได้เลยครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้







- เปิดตอนมาต่อจากตอนที่แล้วที่ไซโกะตัดสินใจร่วมมือกับเสี่ยวช่วยไอ้ตากบที่อยู่ในสภาพเฟรมเอาต์จนคลั่ง

- ไซโกะแสดงพลัง ปล่อยคากุเนะออกมาเป็นมือจำนวนนับไม่ถ้วนเหมือนรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมพันมือ แล้วกระหน่ำต่อยใส่ไอ้ตากบเป็นชุดๆ


คากุเนะกวนอิมพันมือของไซโกะ ดูแล้วนึกถึงท่าไม้ตายของเซ็นจุ ฮาชิรามะในนารุโตะแฮะ (หรือใครมีอายุหน่อยน่าจะทันเรื่องเซ็นจูเทวฤทธิ์พันมือ)



ช็อตเงื้อหมัดต่อยช็อตนี้โคตรเหมือนพระเอกเรื่องเซ็นจูเทวฤทธิ์พันมือเลยแฮะ (เสียดายที่หาภาพมาเทียบไม่ได้)



- ไอ้ตากบตวัดคากุเนะฟันสวนจนคากุเนะของไซโกะขาดไปบ้าง แต่ไซโกะอาศัยปริมาณเข้าว่า รุมซัดกระหน่ำไม่หยุดจนไอ้ตากบตัวปลิวไปกลิ้งโคโล่อยู่กับพื้น

- จังหวะที่ไอ้ตากบยังไม่ทันหายมึนจากโดนซัดนั้นเอง เสี่ยวก็พุ่งปราดเข้ามาด้านหลัง เงื้อเท้าตอกส้น ส่งคากุเนะดาบติดเท้าของตัวเองไปฟันคากุเนะของไอ้ตากบจนขาดหลุดจากตัว

- ไซโกะเห็นแบบนั้นก็ปลดคากุเนะพันมือออก แล้วปล่อยคากุเนะออกมาใหม่เป็นรูปร่างคล้ายแถบผ้าหลายสิบเส้นรัดไอ้ตากบไว้แน่นจนดิ้นไม่หลุด (ไซโกะเรียกชื่อท่านี้ว่า "เอลิท นีท" (นรกของไซโกะ) )

- แต่ไอ้ตากบก็แกร่งพอกัน เบ่งกล้ามฮึดพลังทีเดียวก็กระชากคากุเนะของไซโกะจนขาดกระจุย

- ภาพที่เห็นทำเอาไซโกะถึงกับอ้าปากค้าง ในใจนึกไปถึงสมัยก่อนที่ตัวเองมักเห็นไอ้ตากบยกเวทเทรนกล้ามเนื้อตัวเองอยู่บ่อยๆ ทั้งยังเคยอธิบายถึงทฤษฎีครึ่งกูลยิ่งเซลทำลายตัวเองมากๆ ก็ยิ่งแข็งแกร่งให้ฟังด้วย (มีช็อตเล่นมุกระหว่างไอ้ตากบกับไซโกะนิดหน่อย ตรงที่ไอ้ตากบทำท่าจะหลุดปากแขวะไซโกะว่าอ้วนเพราะอุดอู้อยู่ในบ้านมากเกินไป แต่ยั้งปากไว้ทันซะก่อน)

- หลุดจากคากุเนะของไซโกะเสร็จ ไอ้ตากบก็เบ่งกล้ามปล่อยคากุเนะออกมาอีกรอบ ครั้งนี้ปล่อยออกมาคลุมถึงใบหน้าจนดูคล้ายกับกำลังสวมหน้ากากสัตว์ประหลาดอยู่




- เห็นไอ้ตากบยังไม่ยอมหมดฤทธิ์แบบนั้น ไซโกะก็เบ่งคากุเนะของตัวเองออกมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่คากุเนะพันมืออย่างเมื่อครู่ แต่เป็นลำแขนขนาดพอๆ กับเสาหินแกรนิตอ้วนๆ ที่ค้ำยันวิหารทั้งหลัง 2 ข้าง แล้วตั้งท่าเงื้อกำปั้นเตรียมจะซัดใส่คู่ต่อสู้




- ภาพที่เห็นทำเอาเสี่ยวที่คอยยืนคุมเชิงอยู่ห่างๆ ถึงกับอดทึ่งใน "อัจฉริยภาพ" ด้านการควบคุมคากุเนะของไซโกะที่ตนเองเคยเห็นมาตลอดไม่ได้

- จำได้ว่าครั้งหนึ่งเสี่ยวเคยเห็นไซโกะบังคับคากุเนะของตัวเองให้เปลี่ยนรูปร่างตามหุ่นยนต์หรือดาวเทียมมหาประลัยที่เห็นในการ์ตูนหรืออนิเมในทีวีได้อย่างง่ายดายด้วยความคิดแค่ว่า "ถ้าเอาไอ้นี่ไปซัดคู่ต่อสู้ตอนปฏิบัติหน้าที่คงเท่น่าดู" ทั้งที่ปกติแล้วการทำให้คากุเนะคงรูปร่างใดรูปร่างหนึ่งอยู่ได้นั้นต้องอาศัยการฝึกฝนแทบล้มประดาตายด้วยซ้ำ แต่ไซโกะกลับเปลี่ยนรูปร่างคากุเนะของตัวเองกลับไปกลับมามากกว่า 1 รูปร่างได้อย่างง่ายดายไม่ต่างกับพลิกหน้าหนังสือ

- ภาพที่เห็นทำให้เสี่ยวสรุปในใจว่าความเก่งกาจและอัจฉริยภาพของไซโกะนั้นมาจาก "จิตใจเสรีไม่ยึดติดกับสิ่งใด" เป็น "อัจฉริยะโดยธรรมชาติ" ในแบบที่เสี่ยวชื่นชมเป็นที่สุด

- เสี่ยว "คุณอุริเอะอาจเป็นยอดฝีมือประเภทครบเครื่องรอบด้าน แต่ถ้าในด้านการควบคุมคากุเนะแล้วละก็ คุณไซโกะถือว่าอยู่ในระดับเหนือกว่า"


- ภาพตัดกลับมาปัจจุบัน ไซโกะเงื้อคากุเนะต่อยใส่พื้นดาดฟ้าเต็มแรง

- แรงจากการโจมตีของไซโกะ ทำเอาดาดฟ้าของตึกถึงกับพังถล่มลงมาราวกับถูกฟาดด้วยลูกตุ้มเหล็กสำหรับทุบตึก

- เมื่อพื้นสำหรับหยั่งเท้าหายไป ไอ้ตากบก็เสียหลักร่วงลงสู่พื้นตามแรงโน้มถ่วงโลกพร้อมๆ กับเศษซากของตึกที่โดนทุบทำลายทันที ไซโกะเห็นแบบนั้นก็ไม่ปล่อยโอกาสทอง ถีบเท้ากระโจนเข้าใส่ไอ้ตากบที่ลอยเปะปะอยู่กลางอากาศ แล้วเงื้อคากุเนะทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัว แล้วทุบใส่ไอ้ตากบสุดแรงเกิดจนไอ้ตากบตัวปลิวลงไปจมพื้นคอนกรีตข้างล่าง

- ทุบเสร็จยังไม่หนำใจ ยังกระโจนลงไปยืนคร่อมไอ้ตากบ แล้วบังคับคากุเนะให้เหวี่ยงหมัดถล่มใส่ไอ้ตากบเป็นชุดๆ เหมือนโจทาโร่บังคับสตาร์แพล็ตตินั่มต่อยรัวใส่คู่ต่อสู้ จนไอ้ตากบนิ่งไป

- ไซโกะพอเห็นไอ้ตากบนิ่งไปก็หยุดรัวหมัด แล้วกระโดดถอยไปตั้งหลักในระยะห่าง พร้อมตะโกนเรียกสติไอ้ตากบอีกครั้ง พอเห็นไอ้ตากบยังไม่ยอมตื่น ก็หันไปสั่งเสี่ยวให้เข้าไปอัดเรียกสติไอ้ตากบอีกรอบ

- เสี่ยวปล่อยคากุเนะเกราะของตัวเองออกมาเป็นอาวุธ (คล้ายๆ ของมัตสึมาเอะลูกน้องนักชิมที่ปล่อยคากุเนะออกมาเป็นอาวุธแบบมนุษย์ได้ โดยของเสี่ยวจะรูปร่างคล้ายโล่เล็กกับคาตาร์มากกว่า) โจมตีใส่ไอ้ตากบไม่ยั้งเพื่อกระตุ้นให้ RC เซลในตัวทุ่มพลังให้กับการฟื้นฟูบาดแผล จะได้ปล่อยคากุเนะได้ยากขึ้น

- ผลคือเจอไอ้ตากบเบ่งคากุเนะออกมาตบสวนเข้าให้ แม้จะป้องกันไว้ได้ แต่แรงโจมตีก็ซัดเสี่ยวจนลอยละลิ่วไปพร้อมกับคากุเนะที่โดนฟาดแตกกระจาย

- ระหว่างนั้นไอ้ตากบก็หลุดปากแผดเสียงออกมาแทบไม่เป็นภาษามนุษย์ แต่ยังพอจับใจความได้ว่ากำลังด่าไฮเสะ (คาเนกิ) ที่โยนภาระบ้าบออย่างคุมหน่วยควิงส์มาให้ตัวเองแบบนี้

- ไซโกะเห็นไอ้ตากบสติแตกแบบนั้นก็ตรงเข้าไปใช้คากุเนะของตัวเองคว้าแขนของไอ้ตากบไว้ แล้วออกแรงยันกันเหมือนนักมวยปล้ำประสานมือประลองกำลังกันกลางเวที

- ไอ้ตากบแผดเสียงดังลั่นใส่ไซโกะว่าชั้นแข็งแกร่งๆๆๆ ซ้ำๆ อยู่แบบนั้นไม่หยุด ก่อนจะระเบิดออกมาคำเดียวว่ามองชั้นสิโว้ย แล้วเหวี่ยงคากุเนะที่คมกริบเหมือนใบมีดของตัวเอง ตัดคากุเนะของไซโกะที่ยันกับตัวเองอยู่จนขาดกระเด็น จากนั้นพุ่งใบมีดคากุเนะในมือแทงทะลุลำตัวไซโกะทันที

- แต่แค่นั้นไอ้ตากบยังไม่หนำใส มันกระชากคากุเนะออกจากลำตัวไซโกะ แล้วเงื้อขึ้นทำท่าจะฟันเข้าใส่อีกรอบ

- แต่ก่อนที่คากุเนะนั้นจะทันได้ฟาดลงมา ไซโกะก็ทำในสิ่งที่ไม่ว่าใครในที่นั้นก็คาดไม่ถึง

- นั่นคือ...ดึงตัวไอ้ตากบเข้ามากอดไว้แน่นจนใบหน้าอีกฝ่ายซุกอยู่กับหน้าอกตัวเอง

- ไอ้ตากบถึงกับตัวแข็งเพราะนึกไม่ถึง ในขณะที่ไซโกะค่อยๆ กระซิบปลอบไอ้ตากบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยพูดให้ได้ยินมาก่อน ว่าเธอคอยดูไอ้ตากบอยู่เสมอ เฝ้าดูไอ้ตากบมาตลอด

- ไซโกะ (มองหน้าไอ้ตากบที่กำลังคลั่งด้วยรอยยิ้มและสายตาอ่อนโยน) "ก็ไซโกะน่ะ...รักอุรินี่นา"



- ทันทีที่ได้ยินคำนั้น แววตาที่เหลือกจนเห็นแต่ตาขาวเพราะความคลุ้มคลั่งของไอ้ตากบก็ค่อยๆ คลายลง แววรู้สติอย่างมนุษย์ค่อยๆ คืนกลับมาทีละน้อย

- พริบตานั้นเอง เสี่ยวก็อาศัยโอกาสนั้นขยับตัวพรวดเข้าไปฉีดยากด RC เซลเข้าที่ท้ายทอยของไอ้ตากบ จนไอ้ตากบหมดสติล้มฮวบลงไป

- หลังหยุดไอ้ตากบเสร็จ เสี่ยวก็ออกปากแสดงความชื่นชมไซโกะที่ทุ่มชีวิตสกัดไอ้ตากบไว้จนเธอมีโอกาสเข้าไปฉีดยากด RC เซลหยุดไอ้ตากบไว้ได้สำเร็จ แต่ไซโกะกลับปฏิเสธว่าไม่ใช่หรอก ไอ้ตากบดึงสติตัวเองกลับมาได้ด้วยกำลังของตัวเองต่างหาก ไอ้ตากบน่ะเก่งขึ้นมาก แต่เพราะชอบแบกรับอะไรไว้กับตัวมากเกินไปเหมือนไฮเสะ (คาเนกิ) ก็เลยต้องเจ็บตัวแบบนี้ประจำ ก่อนจะจบด้วยแกล้งบ่นกระปอดกระปอดโน่นนี่ตามนิสัยเดิมของตัวเอง

- ภาพไซโกะขณะกำลังประคองร่างของไอ้ตากบอย่างทะนุถนอมพลางบ่นทีเล่นทีจริงตามนิสัยพลาง ทำเอาเสี่ยวถึงกับอดยิ้มออกมาไม่ได้


- ฉากตัดไปยังแก๊งค์ V ที่กำลังไล่ล่าคาเนกิอยู่

- โดยระหว่างที่มุ่งหน้าไปยังศูนย์วิจัยที่คาเนกิกับพวกมุ่งหน้าไปนั้น ทั้งกลุ่มก็คุยกันถึงเรื่องที่ฟุรุตะรู้ว่าคาเนกิมีส่วนเกี่ยวข้องกับแก๊งค์สูทขาว ทั้งเรื่องของ "ริเสะ" (น่าจะหมายถึงพวกในโหลดอง) ที่อยู่ที่ห้องแล็บในศูนย์วิจัยนั้น (จากที่คุยกันเหมือนเรื่องนี้จะเป็นความลับสุดยอดอยู่ด้วย)

- พวก V เรียกคาเนกิกับพวกเป็นเชิงดูถูกว่า "ไอ้พวกของขวัญก่อนตายของคุเซ็น" ต่างเข่นเสียงอย่างโกรธแค้นที่คาเนกิกับพวกทำพวกตัวเองซะแสบขนาดนี้ และประกาศจะฆ่าพวกคาเนกิให้หมดเพื่อสันติภาพที่พวกตนใฝ่หา









ก็ประมาณนี้แฮะสำหรับตอนนี้

ถือเป็นตอนที่ทำฉากต่อสู้ได้มันตอนหนึ่งเลยแฮะ ถึงจะแอบดูยากบางช็อตก็เถอะ

ชอบคากุเนะของไซโกะจริงๆ แฮะ เห็นแล้วแอบอึ้งๆ หน่อยๆ ว่าประสบการณ์ในฐานะนีท + โอตาคุของไซโกะเอามาใช้ประโยชน์ในการเปลี่ยนรูปร่างคากุเนะในการต่อสู้ได้ขนาดนี้เลยเรอะ

เรียกว่าเก่งผิดหูผิดตาขึ้นจากตอนแรกที่ยิงช็อตใหญ่ๆ ตูมเดียวก็น็อคแล้วก็เถอะ


ว่าแต่ไอ้ที่พูดตอนท้ายว่า "รักนะ" นั่นหมายถึงรักในแง่ไหนว้า รักในฐานะชายหญิงรึในฐานะเพื่อนพ้องร่วมเป็นร่วมตายในสนามรบ (แต่ไม่ว่าจะแง่ไหน เล่นพูดพลางทำตาหวานแบบนั้นพลางก็ทำแฟนๆ บางส่วนจิ้นเตลิดไปไกลพอๆ กับตอนมุทสึกิปลอบไอ้ตากบคลั่งตอนนั้นแล้วละนะ)

ที่เหลือก็รอดูตอนหน้าว่าจะตัดกลับไปทางแล็บรึเปล่าละครับ