อยากแชร์เรื่องเล่าน่ารักๆของตัวเองให้ฟังคะ แล้วก็ชวนเพื่อนๆมาแบ่งปันประสบการณ์น่ารักๆของตัวเองให้เราฟังด้วย ^^

เคยมั้ยคะ ที่เรานึกถึงความทรงจำเก่าๆที่น่าประหลาดใจ โดยในความทรงจำนั้นมันเกิดขึ้นเพียงไม่กี่วัน กับคนแปลกหน้าที่เราไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ และไม่เคยนึกที่จะตามหา หรือ สานสัมพันธ์ใดๆ เพียงแต่เก็บมันเอาไว้ภายในจิตใจ ไม่เคยเล่าให้ใครรอบตัวฟัง... แต่วันนี่เราอยากเล่าให้เพื่อนๆฟังคะ 555555

              เรื่องของเราเป็นช่วงเทศกาลสงการนต์คะ สงกรานต์จังหวัดเชียงใหม่ เราเป็นคนเชียงใหม่นะ ห้าห้า เหตุการณ์เกิดช่วงเราอายุเท่าไรเราก็จำไม่ได้แล้วละ น่าจะเป็นตอนประมาณแถวๆประถมปีที่ 6 นี้แหละคะ (ตอนนี้เราอายุ 22 แล้ว) แม่เราเป็นแม่ค้าขายของอยู่กาดหลวงคะ ซึ่งวันนั้นเป็นวันสงกรานต์(คนเหนือเรียกปีใหม่เมืองเจ้า) คิดว่าจะวันที่ 14 เมษายน ตอนนั้นนักเรียนเค้าก็ปิดเทอมใหญ่กันช่วงมีนา เมษา แหละเน้อะ เราก็ไปกาดหลวงกับแม่และน้องสาวเหมือนอย่างปกติที่เคยไปถ้าเกิดโรงเรียนหยุด แต่แน่นอนว่าวันนี้ต้องเป็นพิเศษ เราก็เหมือนเด็กทั่วๆไปแหละคะ สงการนต์ก็ต้องสาดน้ำสิ จริงมั้ย เราก็เตรียมพร้อมเลยคะ กางเกงขาสั้น รองเท้าที่ใส่ประจำ เสื้อลายดอก และ น้ำคุถูกเชือกฟาง เอาไว้ตักน้ำที่คูเมืองสาดผู้คน นั้นแหละคะ เวลาประมาณบ่ายโมงเราก็เริ่มออกเดินทางคะ ไม่มีนั่งรถอะไรทั้งนั้นแหละ เดินเอา จากกาดหลวงไปประตูท่าแพ ไปกับน้องสาวสองคน ซึ่งตอนเดินก็จะเดินสวนกับผู้คนมากมายที่มาเล่นน้ำ เราก็ไม่มีน้ำหรอก มีแต่ถังน้ำคุเปล่าๆ โดนสาดมั้ง โดนยิงมั้ง เป้าหมายเราก็คือประตูท่าแพ พอออกเส้นใหญ่เป็นถนนหลักที่รถจะเดินทางเข้าคูเมืองรถก็เยอะ ร้านค้าที่จะมาสาดน้ำก็เยอะ แน่นอนว่าเรากับน้องก็เปียกก่อนถึงประตูท่าแพ สนุกคะ 555555555 พอถึงประตูท่าแพแล้ว เราไม่ได้เล่นตรงประตูนะ ตรงนั้นจะมีร้านค้าตั้งอยู่ เราก็เดินไปทางขวา เดินไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอที่ให้หยุดคะ ระหว่างนั้นก็โดนสาดจากฝั่งที่ยืนตรงขอบคูเมือง กับฝั่งถนนคือรถทั้งหลาย เป้าหมายที่เราจะหยุดก็คือ ร้านขายน้ำแข็งคะ ห้าห้า ทำไมนะหรือ ก็เพราะว่าเราจะไปตีสนิทพี่ๆที่ขายน้ำแข็งแล้วก็ขอตีเนียนใช้น้ำเย็นที่แช่น้ำแข็งของพี่เค้าคะ 55555555555 นั้นแหละ เมื่อไปไม่ไกลก็พบเป้าหมายคะ เราก็หยุด จอด ณ ตรงที่นั้น แล้วก็เริ่มโยนน้ำคุไปตักน้ำในคูเมือง (เอาจริงๆตอนนั้นเรายังเด็กเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เรื่องน้ำสกปรกอะไรมั้ย เราก็เล่นตั้งแต่เด็ก) ณ จุดๆนั้น เรากับน้องสาวก็มีแค่น้ำคุคนละใบคะ ไม่คิดจะใช้ปืนฉีดน้ำ มันสาดไม่เต็มที่ ก็แค่ เหวี่ยง ตัก สาด เหวี่ยง ตัก สาด เจอเป็นผู้ใหญ่ ผู้สูงอายุเดินผ่าน หรือ สาวๆน่ารักๆ เราก็จะเทใส่เบาๆพอคะ ส่วนวิธีตีสนิทพี่ๆที่มีถังน้ำใส่น้ำแข็งไม่อยากเลย เราเดินไป เจอพี่เขาปุ๊ปเราก็ต้องสาดพี่เค้าก่อนเลยคะ เพราะอยู่ตรงนั้นใกล้ๆกัน ตัก สาด ตัก สาด แน่นอนว่าน้ำในถังพี่เค้าเย็นกว่า จากนั้นเราก็เนียนตักน้ำในถังพี่เค้าสาดพี่เค้าเลยคะ 5555555 เอาจริงๆเราชอบเทศกาลสงกรานต์นะ ทุกคนยิ้มให้กัน หัวเราะให้กัน ถึงจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนก็เถอะ (เล่ามาซะนานเมื่อไรจะเจอตัวเอกฟะ!)  นั้นแหละๆ เล่นกับพี่ถังน้ำแข็งไป เดะก็ได้ใช้ถังน้ำพี่เขาเอง โดยเราก็ช่วย ตักน้ำมาใส่ที่ถังพี่เขาเหมือนกัน  ก็เล่นกันแบบนี้ไปเรื่อยๆคะ สาดกันไป ยิ้มให้กัน หัวเราะให้กัน แซวกัน อ่อ จะบอกไงดี คือสำหรับเรากับน้องสาว ก็ถือว่าไม่ได้หน้าตาเลวร้ายอะไรนะ ถือว่าดีในระดับหนึ่งเลย แต่ตอนนั้นยังเด็กเน้อะ เรียก น่ารักพอควรเดียวกว่า นั้นแหละ เรากับน้องสาวก็จะโดนสาด โดนปะแป้ง อยู่พอควรเหมือนกัน บางทีก็เจอพวกที่อยู่บนรถกระบะวิ่งมาทุ่มน้ำคุใบใหญ่ๆใส่กันเลยทีเดียว บางทีผู้ชายที่เดินผ่านเราไปโดนเราสาดก็หยุดมาเล่นน้ำมาคุยเล่นกับเราซักพัก แล้วก็เดินไปต่อก็มีบ้าง อ่อ จะว่าไงดี เราอะสายตาสั้น ใส่แว่นสายตาตั้งแต่ประถม 4 ตอนนั้นที่ตัดแว่นสั้น 200 แล้ว เราก็ถอดแว่นเล่นน้ำอะ ถามว่าเห็นมั้ย ก็เห็นแหละ แต่ก็ต้องใกล้ๆหน่อย อย่างที่ยืนบนรถยนต์ก็มัวสิคะ ไม่เห็นหรอก ใครหล่อ ใครน่ารัก แต่ที่เดินผ่านหน้าเห็นแน่นอน

          พอเล่นไปเรื่อยๆ มันก็ต้องมีคนมาปะแป้งที่แก้มเรามั้งชะมะ? แต่ว่าๆๆๆ ตอนนั้นอะ เค้าไม่ค่อยเล่นแป้งกันหรอก เรียกได้ว่า ถ้าไม่ถูกใจ ไม่กล้า จริงๆ จะไม่เล่นปะแป้งกันเท่าไรอะนะ ในที่สุด!!! ตัวเอกเราก็มาแล้ว เขาแฝงตัวมากับกลุ่มประชากรที่เดินข้างคูเมือง เค้าก็เดินๆมา เราก็สาดน้ำ เทน้ำ ผู้หญิงเราจะเทน้ำใส่นะ แต่ผู้ชายเราสาดคะ สาดดดดดด พอพระเอกมา เราก็ยังไม่ได้สังเกตอะคะ ภาพตรงหน้าก็ไม่ค่อยชัด จู่ๆก็มีมือปริศนา มาแปะที่ข้างแก้มซ้ายมั้ง? ของเรา เราก็ตกใจนิดหน่อย เห้ยยย ใครปะแป้งเราวะ! ไม่ได้ปะแบบรุนแรง หรือเต็มมือนะ แบบ แปะ แล้วลากให้เป็นรอยแป้ง เบาๆ ไม่ได้เต็มมือ  พอเราหันไปมองตามมือเท่านั้นแหละ -//////- จะว่าหล่อมากมั้ย เอ่อเราก็จำไม่ได้แม่นมากนะ แต่เป็นผู้ชาย ตัวสูงกว่าเราประมาณ 160 ปลายๆ 170 ผิวขาว ไม่อ้วนค่อนไปทางผอม แต่ก็มีน้ำมีนวล หน้าตา... หน้าตาดีอะคะ! เออ พอดูรวมรวมแล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน >< เราก็สบตากันคะ ทำไงต่อหรอ?.. จำไม่ได้ ไม่รู้ได้สาดคืนมั้ย เหมือนจะไม่นะ มัวแต่งงอยู่ จริงๆตะลึงมีผู้ชายหน้าตาดีมาปะแป้งเรา แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินหายไป(จริงๆหลุดโฟกัส เดินไกลออกไปภาพก็มัวละ ไม่รู้อยู่ไหน) คือคิดว่าน่าจะอายุมากกว่าแหละสูงขนาดนั้น คือเขาปะแป้งแต่แก้มเราคนเดียว ไม่แปะน้องสาวเรา ทั้งๆที่น้องสาวเราอยู่ฝั่งซ้ายมือเราเหมือนกัน คือ น้องสาวเรา ไม่ใช่น้องจริงๆ เป็นน้องญาติ แต่สนิทกันมาก ห่างเดือนกันเฉยๆ เราเกิดเมษา น้องเกิดธันวา เราว่าน้องสาวเราป๊อปกว่าเรานะ หน้าตาน่ารักแบบจริงจัง แต่เรามันน่ารักแบบงงๆ น่ารักจริงปะวะ บางทีก็ใช่ แต่บางทีก็ไม่ใช่ เอ่อ นั้นแหละ จากนั้นก็เกิดบทสนทนาระหว่างเรากับน้องสาว
น้อง : "ปี้Nๆ อ้ายตะกี้น่าฮักขนาด" (พี่Nๆ พี่ผู้ชายเมื่อกี้น่ารักมากเลย)
เรา : "แม่นก่ออออออออ" (ใช่มะะะะะะะะะะะ) แล้วจู่ๆก็รู้สึกถึงความร้อนจากมือของพี่ผู้ชายคนนั้นที่แปะตรงแก้มเรา เขินนน -////- จากนั้นเราก็เล่นน้ำกันต่อไปคะ โดยไม่ได้ใส่ใจอะไร ก็หล่อไง คนหล่อปะแป้ง จบ ไม่ได้อะไร 55555555555 แต่แค่นี้มันจะไปเรียกความทรงจำน่ารักได้ยังไงเล่า! ซักพักใหญ่ๆ น้องเราก็สังเกตเห็นพี่ผู้ชายคนนั้นอีก แล้วก็สะกิดเรา "ปี้Nๆ อ้ายคนฮั้นมาแหมแล้ว(พี่Nๆ พี่ผู้ชายคนนั้นมมาอีกแล้ว)" เราก็หันไปมองคะ สิ่งที่เราเห็นคืออะไรรู้ปะ คือพี่แกกำลังเดินเข้ามาใกล้เรา แล้วก็กำลังสาระวนกับการแกะถุงดินสอพองจ้าาา 555555555 เราก็มอง แล้วก็ทำเป็นเหมือนไม่เห็น แต่ก็สังเกตอยู่ (นี้แหละมารยาผู้หญิง คึคึ) พี่เค้าก็เดินมาคนที่เดินเรียบคูเมืองมาเรื่อยๆจนถึงเรา คือไม่ได้ไกลมากหรอก คือเรายังเห็นพี่เค้าได้ชัดอยู่ไง ที่นี้พอมาถึงเรา พี่แกก็หยุดอยู่ตรงหน้าเราเลย หยุดจริงๆ ไม่ได้เดินแปะผ่าน แล้วก็เอามือที่เปราะแป้งมาแปะแก้มเราทั้งสองข้าง เราก็ยืนนิ่งให้เขาแปะ โดยที่เราก็มองพี่เค้า คือมันเกิดขึ้นไม่ถึงนาทีอะ เอาจริงๆ พอพี่เค้าแปะเสร็จ เราก็บอก "ขอบคุณข่าาา" แล้วก็ก้มหัวนิดหน่อย พี่เค้าก็ก้มหัวตอบแบบเขินๆนิดหน่อย จากนั้นเราก็สาดน้ำใส่พี่เค้าหนึ่งแล้วพี่เค้าก็เดินผ่านไป 0//////////0 เอาจริงๆปะ คือตอนนั้นมันเขินมากกกกกก แปะรอบเดียวจบมันก็ไม่มีอะไรใช่มะ? แต่นี้นางยังอุส่าวนกลับมาซื้อดินสอพองเพื่อมาแปะเราอีก โหยยย อย่างฟิน!!!   และแล้วสงกรานต์วันที่ 14 ก็หมดไป เราก็เลิกเล่นซักบ่าย 4 5 โมง แล้วก็เดินกลับกาดหลวง ในใจตอนนั้นก็คือ อยากเจออีก จะได้เจออีกมั้ยนะ? อะไรงี้ พอกลับไปถึงบ้าน อาบน้ำ เราก็คุยกับน้องสาวว่า จะได้เจอพี่เค้าอีกมั้ย ถ้าได้เจอก็ดีสิเน้อะ แล้วน้องสาวก็ถามว่าถ้าเจอจะทำไง? เราก็คิดเอ่อนั้นดิ จะทำไงวะ ถึงจะรู้จักพี่เค้า เรายังอายุน้อยอยู่คะ ไม่กล้าไปถามชื่อ ขอเบอร์อะไรงี้หรอก เด็กผู้หญิงอีก เราก็บอกน้องว่า ถ้าเจอก็เอากระดาษเขียนเบอร์มือถือเราลอยใส่น้ำคุแล้วก็สาดใส่พี่เค้าละกัน 55555555555

              สงกรานต์วันที่ 15 วันสุดท้ายยยยย เรากับน้องสาวเช่นเคย ก็ไปๆไป อันนี้จำไม่ได้จริงๆว่าไปกี่โมง แต่เหมือนจะไวกว่าเมื่อวาน ไปประตูท่าแพเหมือนเดิม แต่รอบนี้กะจะไปเดินรอบคูเมืองกันซักหน่อย ก็เริ่มจากเลี้ยวขวาเดินตรงไปเรื่อยๆ เดินได้ไม่เท่าไร.. ก็แปลกคะ กลัว 555555 คือตรงแจ่งศรีภูมิ มันจะเป็นแหล่งรวมพวกไทยใหญ่ กับ พม่า เค้าจะมาอยู่ตรงนี้กันเยอะ ไม่ได้รังเกียจนะ แต่เรากลัวเพราะเค้าเล่นแรง ด้วยความเป็นพี่สาวเราก็เลยพาน้องโค้งกลับคะ ไม่ไปมันละ กลัว 555555 ครั้นจะเดินไปอีกทาง หากลับก็ต้องผ่านแจ่งนั้นอยู่ดี ไม่ไปก็ได้ เรากับน้องสาวก็ไปยืนอยู่แถวๆที่เดิมเมื่อวานนั้นแหละคะ จะบอกว่ามาดักผู้ชายก็ไม่ใช่ เพราะเราก็เล่นตรงแถวนั้นมา 2 3 ปีแล้ว แต่ในใจก็หวังนะว่าจะได้เจอพี่เค้าอีก แรกๆก็หวังมองหามั้งไรมั้ง วันนั้นใส่แว่นตาเล่นน้ำคะ คืออยากเห็นบรรยากาศชัดมั้งๆ พอเล่นไปซักพักก็ลืมเรื่องพี่คนนั้นเฉยเลยยย 55555 แล้วจู่ๆ พี่นางก็ปรากฎตัวค้าาาาา -..- มันไม่ใช่พรมลิขิตอะไรทั้งนั้นแหละ มันคือความหวังว่าเราจะได้เจอกันอีก แต่วันนี้พี่เค้าไม่ได้เอาแป้งมามั้ง (จริงๆคือจำวันนี้ไม่ค่อยได้) ตอนเราเจอพี่เค้ามันแบบตื่นเต้นอะ หัวใจมันเต้นเร็วมาก ดังมาก แล้วเราก็เขินมากด้วยจนทำไรไม่ถูก วันนี้พี่เค้าไม่ได้มาเล่นๆนะ มาเดินผ่านหล่อๆแล้วก็ไป ไม่ใช่นะจ้ะ พี่เค้ามายืนเล่นน้ำด้วยเลยจ้าาา หยุดอยู่ที่เราเลย ที่เรากับน้องสาวยืน แล้วก็เล่นน้ำด้วยกัน ถามว่าคุยอะไรกันมั้ย.... ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้นเราอึดอัดมาก แบบไม่รู้จะคุยยังไง ก็เล่นสาดน้ำไป หัวเราะด้วยกันไป แต่มีประโยคหนึ่งที่เราจำได้ ไม่ได้ชมเรานะ พี่เค้าถามว่า "อ้าว ใส่แว่นตาหรอ?" เราก็ผงกหัวตอบ เอ้อ จำได้แค่นั้นแหละ เล่นกันไปซักพักพี่เค้าก็ขอตัวไปก่อน เหมือนจะไปหาเพื่อนมั้ง เราก็เซ็งเลย วันสุดท้ายแล้ว คงไม่ได้เจอกันง่ายๆหรอก ชื่อก็ไม่รู้จัก อะไรก็ไม่รู้จักซักอย่าง เราก็มองตามหลังพี่เค้า จนพี่เค้าเดินห่างออกไป ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูกแบบว่าผิดหวังนิดหน่อยมั้ง แต่เราก็ไม่คิดจะถามชื่อ หรืออะไรพี่เค้าเลยจริงๆ พอเล่นไปซักพัก เราก็ชวนน้องไปเล่นที่อื่นแทน แฮ่ เล่นแปปๆก็กลับ จบแล้ววว ไม่มีภาคต่อใดๆทั้งสิ้น 5555555 วันที่ 15 นี้จำไม่ได้จริงๆจำได้แต่ตอนจาก มันหน่วงในจายยยยย T^T

นั้นแหละคะ!! เรื่องเล่าของเราก็จบแต่เพียงเท่านี้ 5555555555 ถามว่าวันนี้ยังอยากเจออยากรู้จักมั้ย เราก็ตอบไม่ถูกหรอก แต่เราก็นึกถึงพี่เค้าอยู่ตลอด แบบว่าจู่ๆก็นึกถึงช่วงเวลาตอนนั้นขึ้นมา ทั้งๆที่เรื่องราวความรักของเราที่เกิดขึ้นก็มีหลากหลายเรื่อง แต่แค่ความทรงจำนี้เท่านั้นที่เวลาย้อนไปนึกถึงแล้วมันรู้สึกว่า ช่างเป็นความทรงจำที่น่ารักจริงๆนะ อย่างกะในการ์ตูนแนะ ^_____^ นึกถึงทีไรก็ยิ้มน้อยๆออกมาทุกที แม้ว่าตอนนี้เราจะลืมสัมผัสที่แตะแก้มเราไปแล้ว แต่ภาพความทรจำมันก็ไม่ได้หายไปนะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ยาวไปหน่อย เวิ่นเว้อเยอะมากกกก ไม่รู้จะมีคนมาอ่านป่าวนะ 55555555555 บะบายยยยย ฝากกระทู้หาการ์ตูนของเราด้วยก็ดีนะ ฮืออออ ตามหามานานแสนนานนนนน