วันก่อนญาติลูกพี่ลูกน้องที่เป็นเด็กหญิงอายุห้าขวบมาค้างบ้านผมและเป็นเรื่องปกติที่จะต้องมีการเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง ตอนแรกผมตั้งใจจะเล่าเรื่องเจ้าหญิงนินทาหรือซินเดอเลร่าให้ฟังแต่เธอเคยฟังมาแล้วทั้งสองเรื่อง งั้นเจ้าชายกบดีไหมเธอก็บอกว่าเธอไม่ชอบกบนี่ซิ ครั้นจะเล่าเจ้าหญิงเงือกน้อยแต่ตอนจบมันคงทำร้ายจิตใจอันบอบบางของน้องเขาเกินไป ระหว่างคิดในหัวดันมีภาพของคาเมนไรเดอร์กับขบวนการเซ็นไทโผล่เข้ามาซะนี่ ไม่ได้เด็ดขาดนิทานก่อนนอนมันต้องหวานนุ่มนวลชวนฝันซิ จริงว่าเล่าเรื่องฮีโร่อาจจะตื่นเต้นแต่กลัวน้องจะตาค้างจนหลับไม่ลง เผลอๆอาจฝันเห็นสัตว์หรือมนุษย์ดัดแปลงแบบของการช็อกเกอร์แล้วแหกปากร้องไห้เพราะฝันร้ายคงไม่ดีนัก แต่ตอนนั้นแฟนผม(คู่หมั้น) เธอเดินผ่านมาเลยอาสาเล่าตำนานกรีกเรื่องที่ตอนเธอชอบมากมาเล่าให้น้องเขาฟัง ตำนานกรีกนั้นมีทั้งเรื่องสนุก ขบขัน ตลกร้าย โศกนาฏกรรม แต่เรื่องที่เธอจะเล่านี้เป็นเรื่องหวานซึ้งตรึงใจ เพราะเรื่องนี้ชื่อตัวละครหลักเป็นภาษากรีกเขียนลำบากเอาเป็นว่าแทนด้วยเจ้าชายเจ้าหญิงก็แล้วกัน กาลครั้งหนึ่งมีเจ้าชายและเจ้าหญิงผู้เลอโฉมครองรักกันอย่างมีความสุข เจ้าชายเป็นคนดีมีคุณธรรมเป็นที่รักของประชาชนหากแต่อนิจจาพระองค์พลันป่วยด้วยโรคร้ายและกำลังจะตายลง ข่าวนี้แพร่ออกไปจนถึงหูหนุ่มเลี้ยงแกะซึ่งเป็นสหายสนิท เขาหวังที่จะช่วยเจ้าชายให้ได้จึงได้เดินทางไปหาเทวีแห่งโชคชะตาทั้งสาม เทวีทั้งสามทำหน้าที่ต่างกันคนหนึ่งทอด้ายคนที่สองม้วนด้ายเข้ากับแกนแกนส่วนคนสุดท้ายคอยตัดเส้นด้ายด้วยกรรไกร ชายเลี้ยงแกะรู้ดีว่าถ้านี้กรรไกรตัดเส้นด้ายเมื่อใดเจ้าชายหนุ่มก็ต้องตาย เขาจึงอ้อนวอนของให้เทวีผู้ถือกรรไกรละวางจากเส้นด้าย หากแต่เทวีนั้นไม่ยินยอมแต่ก็บอกวิธีช่วยเจ้าชายให้ทราบ
"ต้องมีคนตายแทนเขา"
"มีคนมากมายที่พร้อมจะทำเช่นนี้"
"ต้องหาให้ได้ก่อนตะวันตกดิน"
ชายเลี้ยงแกะรีบเดินทางกลับแล้วประกาศไปทั่วว่าใครจะพร้อมทีตายแทน ซึ่งผลสรุปคือไม่มี ถึงทุกคนจะเศร้าใจที่เจ้าชายจะตายแต่ไม่มีใครยอมที่จะสละชีพให้ ขณะที่กำลังสิ้นหวังนั้นเอง
"ให้ตายแทนเขาเถอะ"
เจ้าหญิงเสนอตนเอง
"ฉันจะดีใจมากถ้าเขาจะมีชีวิตอยู่"
คำพูดนี้ถูกส่งไปยังเทวีแห่งชะตากรรมในทันที เจ้าชายนั้นอาการดีขึ้นเรื่อยในขณะที้เจ้าหญิงสีหน้าเริ่มซีดเซียวลงแล้วสุดท้ายเธอต้องนอนหายใจรวยระริน เจ้าชายรู้ว่าเจ้ากญิงตัดสินตายแทนเขาก็โศกเศร้ายิ่งเขายินดีที่จะกลับไปนอนป่วยดุจเดิมดีกว่าจะค้องเห็นคนที่รักต้องเจ็บปวดแบบนี้ แต่คำพูดที่เอ่ยออกไปแล้วไม่สามารถคืนคำได้  เรื่องนี้น่าจะจบอย่างเศร้าสร้อย ถ้าไม่ใช่ว่าวีรบุรุษผู้ทรงพลังที่สุดในโลกอย่างเฮอคิวลีสเดินทางผ่านมา เขาตัดสินใจที่จะช่วยเจ้าหญิงให้จงได้ และในคืนนั้นมัจจุราขเข้ามาเพื่อนำวิญญานของเจ้าหญิงไป หากเฮอคิวลีสขวางไว้
"ช้าก่อนมัจจุราช ละวางมีดของท่ายเถิด"
มัจจุราชไม่ยินยอมแถมยังท้าทายกลับ
"ข้ารู้ว่าท่านเป็นใครเฮอคิวลิส วีรกรรมของท่านร่ำลือไปทั่วแม้แดนหลังความตาย สู้กับข้าซิเพื่อชีวิตของเจ้าหญิง มีมนุษย์มากมายหวังที่จะเอาชนะความตายแต่ไม่มีใครทำได้"
มัจจุราชปะทะเฮอคิวรีสนี่นับเป็นอถิมหามวยคู่หยุดโลกจริงๆ การต่อสู้เป็นไปอย่างเมามันจนท้ายที่สุดท้ายเฮอคิวลีสก็ชนะพร้อมเหวี่ยงมัจจุราชๆไปนอกปราสาท มันลากร่างอันบอบช้ำจากไปอบ่างเงียบงันและไม่คำขู่เข็ญฟออกจากห้องมาจากเทวีแห่งชะตากรรมใดๆให้มันกล้ากลับมาอีก
เจ้าหญิงคืนสติกลับมาพร้อมความยินดีของเจ้าชาย ชายหนุ่มเลี้ยงก็รู้ว่เวลาบนโลกมนุษย์ของตนหมดลงแล้ว เขาได้กลับร่างเป็นอโพโล่และกลับสวรรค์ไป
ผมงี้ฟังเพลินเชียวส่วนน้องดูท่าจะหลับฝันดีจะว่าไปก็เหมือนจะหลับไปตอนที่เล่าได้ซักครึ่งเรื่องกระมัง แต่เธอรู้ว่าผมฟังอยู่เลยเล่าจนจบ
พอปิดไฟออกจากห้องน้องผมก็โอบเอวแฟนแล้วบอกขอบคุณสำหรับนิทานก่อนนอนดีๆ เธอยิ้มให่ก่อนผละจากตัวผมและทำท่าจะเดินจากไป แต่พอเดินไปได้ไม่ก้าวก็เดินกลับมาแล้วหอมแก้มผมพร้อมคำพูดที้แสนหวานว่า "ราครีสวัสดิ์ค่ะ"