สวัสดีคะ เราขอใช้นามสมมุติว่า A นะ เราไม่ใช่คนสวย ไม่ใช่คนน่ารัก แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรมาก (ชมตัวเองนิดๆ) เราเคยอกหักตอนเราเรียนมหาลัยปี2จะขึ้นปี3 เขาทิ้งเราไปเลือกคนที่เพิ่งรู้จักกันแค่อาทิตย์เดียว ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมมาเราก็ยังเจอหน้ากันปกติ เขายังบอกเราให้ดูแลตัวเองให้ดีไม่เคยเจอใครที่ดีเหมือนเรา เราพยายามขอเขาคืนดีระยะเวลา7 เดือนทั้งๆที่เราไม่ผิดอะไร เค้าทำร้ายจิตใจเรามากทักแชทมาบอกให้เราติดต่อเพื่อนเราให้เขาบอกว่าชอบเพื่อนเรา โคตรเจ็บ ระยะเวลาที่เราใช้เวลาทำใจ 3 ปี ช่วงเวลานั้น เราทำทุกอย่างเพื่อลืมเขา ตั้งแต่กินเหล้า ไปวัด ไปใส่บาตรทุกเช้าก่อนไปเรียน ฟังธรรมมะ สวดมนต์ตามบทสวดต่างๆ แต่ก็มีคนเข้ามาในชีวิตเราเยอะมาก เราก็คุยนะ คุยมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับใคร เพราะเราคิดว่าผู้ชายมันเหมือนกันหมด พอเราเรียนจบมหาวิทยาลัย เราก็ทำงาน มีคนเข้ามาจีบเรา4คน เราก็คุยมา ดูไปเรื่อยๆยังไม่เลือกใคร และหนึ่งในนั้นพี่คนที่เราคุยด้วย นามสมุติว่า B แกเคยทักแชทมาหาเราเมื่อหลายปีก่อนแต่เราก็ไม่ได้คิดจะคุย ไม่แม้แต่อยากคุย เพราะเราดูแล้วเหมือนแกจะเจ้าชู้มาก แต่พอเราคุยมาเรื่อยๆ แกทำให้เรายิ้มเวลาที่เราเหงา แกจะโทร จะคอลหาเราทุกวัน แต่แกไม่ค่อยแคร์อะไรกับความรู้สึกเรามากหรอก เราก็ชอบหายไปเพราะคิดว่าแกคงไม่จริงจัง แต่แกก็กลับมาทุกครั้ง เราเริ่มเบื่อกับการที่คุยกับใครพร้อมๆกันหลายคน เลยตัดสินเลือกคบกับแก เพราะคนที่เข้ามาจีบเราคนอื่นอายุเท่าเรา รุ่นน้องเรา ซึ่งเราไม่ชอบ เราชอบรุ่นพี่ แกอายุมากกว่าเรา2ปี พอคบกันมาได้5เดือน แกก็บอกให้เราไปหา ครั้งแรกเรารับปากว่าจะไปหาแต่ไม่ได้ไป ครั้งที่2 เราไม่อยากผิดคำพูดเลยไป พอไปหาแก แกก็เหมือนผู้ชายทั่วๆไปแหละคะ ครั้งแรกที่เจอกันไปกินข้าวกัน เราเป็นคนจ่าย เราไม่ค่อยซีอะไรในเรื้องพวกนี้คิดว่าครั้งหน้าพี่แกอาจจะจ่าย แต่ว่าทุกครั้งเราเป็นคนจ่าย เราพยายามมองข้ามในข้อนี้ไป เวลาแกเดือดร้อนมีปัญหาอะไร เราจะช่วยแกทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องเงิน เราจะนัดเจอกันเดือนละครั้ง เราไม่อยากให้ความรักต้องจบลงเหมือนที่ผ่านมา เราอยากให้แกเป็นคนสุดท้ายในชีวิตเรา เราเหนื่อยที่จะเริ่มใหม่กับใคร เราทำทุกอย่าง เราคบกับแกมา เราไม่เคยงี้เง่า บางทีเราหายไปพี่แกก็ไม่รู้หรอก บางทีเราโกรธพี่แกก็ไม่ง้อหรอก เราหายเอง แกไม่เคยใส่ใจรายละเอียดอะไรในตัวเราเลย เราไม่เคยโทรจิก เราให้อิสระแก บางทีเราแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกอยู่ไหน ทำอะไร เราไม่กล้าแม้แต่จะโทรไปกลัวแกไม่ว่าง กลัวแกไม่รับสาย แกออนเฟสแกไม่ทักเราบ้างครั้งเราก็น้อยใจ เราจำได้ว่าตั้งแต่คบกันมาแกเคยโพสหน้าวอลเรา2ครั้ง ไม่เคยแท็กหา เราเม้นอะไรในโพสแกแกก็ไม่ตอบกลับแค่กดไลด์ จนเราไม่กล้าแท็ก ไม่กล้าเม้น ขนาดวันเกิดเรายังไม่อวยพรหน้าเฟสเราเรย แต่แกอวยพรในแชท แค่ว่า มีความสุขมากๆนะ สั้นๆแค่นี้ ไม่มีหรอกของขวัญ วาเลนไทน์ก็ไม่มีเลย แต่ในวันสำคัญของแกเรามักจะให้แก เราก็ให้เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป เพราะเราคิดว่าการให้สิ่งใดกับใครด้วยใจ มักได้รับสิ่งนั้นกลับมา แต่ป่าวเลยมันเป็นทัศนคติที่ผิดมาตลอดกับคนนี้ เมื่อก่อนเรามีรหัสเฟสแก เราเข้าดูเวลาแกคุยกับใครแกมักจะลบข้อความออก เราเข้าดูในการค้นหา แกส่องเฟสแฟนเก่าแกมาตลอดตั้งแต่ยังไม่คบกับเราจนปัจจุบัน เราก้ไม่เอะใจอะไรมากนะรอบแรกคิดไปว่าคงส่องเฉยๆมั้งยังไงคนเขาเคยรักกัน เราเลยเอาเฟสแกบล็อกเฟสแฟนเก่าแกไป พอผ่านไป2อาทิตย์เราเข้าดูอีกครั้ง แกปลดบล้อคเฟสแฟนเก่าแกและเข้าส่องอีกครั้งมันทำให้เราไม่เข้าใจว่าในเมื่อเลิกกันมาหลายปีแล้ว ถ้าลืมไม่ได้หรืออยากกลับไป มาคบกับเราทำไม ตอนนั้นเราตัดใจพยายามถอยออกมาและบอกแกไปตรงๆว่ากลับไปหาเขาเถอะ เราจะถอยออกเอง แต่แกขอโอกาสเรา เราใจอ่อนทุกครั้งที่แกขอโอกาสเรา เราให้โอกาสแกอีกครั้ง แกก็ไม่ได้ส่องแล้วตั้งแต่นั้นมา แล้วมีวันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งทักเฟสมาหาแก แบบคุยกันไม่เหมือนพี่น้องเรา เราเลยบล็อคเฟสผู้หญิงคนนั้นไป แต่ผ่านไปไม่กี่นาทีแกก็ปลดบล้อคและทักมาหาเราว่าไปบล็อคเขาทำไม ไม่ต้องบล็อคเขาหรอก แกบอกว่าถ้าจะเลิกกับเราไปตั้งนานแล้ว เราก็พยายามเข้าใจเหตุผลของแก มองข้ามจุดนี้ไป แกก็เปลี่ยนรหัสเฟสเราก็ไม่ถามเอาอีก เรายอมไม่รับรู้อะไรดีกว่า เวลาเราอยู่ด้วยกันเราหิวข้าว แกก้ไม่ค่อยคิดจะพาเราไปหรอก เราต้องไปหากินเอง แต่ทุกครั้งที่เราไปเรามักจะคิดถึงแกเสมอกลัวแกไม่ได้กิน เราจะซื้อเผื่อแก บางทีดึกๆเรายังต้องเดินออกไปคนเดียว เวลาไปซื้อของหรือไปไหนด้วยกันแกมักจะบอกเราว่าขอรออยู่นี้นะ แล้วให้เราไปคนเดียว คือแกไม่กล้าเดินกับเราเพราะเราขี้เหร่เกินไปหรอ แกอายคนหรอที่มีเราเป็นแฟน เวลาแกไปส่งเราขึ้นรถกลับบ้านแกไม่เคยคิดจะนั่งรอเป็นเพื่อนเรา แกมักจะบอกว่าขี้เกียจนั่งรอกลับก่อนนะ เรานอยด์นะ แต่ไม่เคยเอ๋ยปากว่าอะไร ได้แต่พูดว่าไม่เป็นไรกลับเหอะ พอเราขึ้นรถ ระยะเวลา4-5ชั่วโมงกว่าจะถึงบ้าน แกไม่เคยคิดจะทัก จะโทรมาถามเราเรยว่าถึงไหนแล้ว อยู่ไหน ปลอดภัยดีไหม ไม่มีเรย สำหรับเราเราพยายามมองข้ามทุกอย่างเพื่อจะไม่ทะเลาะ ไม่อยากมีปัญหา กลัวเขามองว่าไร้สาระ เราไม่เคยคิดอยากได้อะไรจากแก เราไม่เคยเอ่ยปากขอ แม้แต่สิ่งของหรืออะไรก็ตาม แกก็ไม่เคยให้เราหรอก คนที่ให้มีแค่เราเท่านั้น แบบนี้มันคืออะไรหรอ เขาบอกว่ารักเรา แบบนี้เรียกว่ารักได้ไหมอ่ะ ทำไมเขาไม่เคยสนใจไม่ใส่ใจเราเลย เราสับสนเหลือเกิน เราไม่รุเลยว่าตอนนี้มันคืออะไร คือเราควรหยุดใช่ไหม คือเราต้องยอมเดินออกมาใช่ไหม เราเหนื่อยเหลือเกิน เจ็บเหลือเกิน ช่วยบอกเราทีเราควรทำไง