น้ำใจและความซื่อตรงในเมืองหลวงยังมีอีกป่าว

วันที่6/2/60 ที่ผ่านมา ผมพาครอบครัวจากต่างจังหวัด มีผู้ใหญ่4 เด็ก1ทั้งหมดหญิงล้วน ยกเว้นผม  ไปสักการะ'พระบรมศพ' ที่สนามหลวง  ก็เลยต้องเปิดโรงแรมแถวถนนข้าวสาร เพื่อความสะดวก เลยจองผ่านอโกด้า มา2ห้อง  นั่งแท็กซี่จากดอนเมือง มาถนนข้าวสาร พี่แท็กซี่และพวกเราช่วยกันหาโรงแรมที่ว่า วนอยู่3รอบก็ยังไม่เจอ เปิดGPS ก็ไม่เจอ โทรหาโรงแรมก็บอกอยู่แถวข้าวสาร ในตรอก เลยบอกแท็กซี่ว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยว พวกเราลองเดินหาเอง พอลงเดินหาถามทาง คนที่1 บอกไม่รู้จัก(หน้านิ่ง)  คนที่2 บอกเดินไปข้างหน้า (บอกแค่นี้เดินจากไป)  คนที่3  ถามวินมอไซค์ ส่ายหน้าแล้วไม่ตอบอะไร
พวกเราก็เดินหาอีกเรื่อยๆ จนสุดตามคำแนะนำก็ไม่เจอ เลยโทรเข้าไปทางโรงแรม  
โรงแรม ** อยู่ในตรอกอะครับ ติดกับถนนข้าวสารนี้แหละ (เสียงเหมือนไม่ค่อยพอใจ)
ผม** มีสัญลักษณ์หรือป้ายบอกทางหรือป่าวครับ พอดีตอนนี้ผมอยู่หน้า 7 ติดกับร้าน ผัดไทย ป้ายใหญ่ถนนข้าวสารอ่ะครับ
โรงแรม** โห้ยยพี่ผัดไทยข้าวสารมีเยอะแยะหลายร้าน (เค้าก็พยายามอธิบาย แต่เสียงเริ่มไม่พอใจ)
ผม** ครับๆเดี๋ยวผมลองหาดู
    สรุปพวกเราเดินยิ้มเกือบทุกตรอกในข้าวสาร จนเจอโรงแรมเอง
พอถึงโรงแรม อย่างที่คิดครับ หน้าไม่ค่อยรับแขก เราก็ยื่นใบจองปกติ เราก็แกล้งพูดเสียงแซวเล็กน้อยว่า โรงแรมหายากมากน่ะครับ  พนักงานชายก็ทำหน้านิ่งๆ  แล้วไม่ได้พูดอะไร  สักพักเค้าก็คีย์ๆบอก ของพี่ด้านหลังโรงแรมนี่ เดี๋ยวตามผมมา  สรุปได้ห้อง ที่ไม่ตรงกลับจองอโกด้าครับ  เป็นห้องเล็กๆ ผิดกลับที่บอกไว้ในอโกด้า แถมเราต้องบอกเองว่ามีอาหารเช้าด้วยน่ะครับ พนักงานถึงกับต้องดูใบจองใหม่  เราก็ไม่กล้าท้วงติงอะไรมาก เพราะในใจคืออยากรีบไปสนามหลวงมากกว่า  พอขึ้นไปในห้องคือสภาพ ห้องเล็กมาก เดินสวนไม่ได้เลย ห้องสกปรก น้ำไหลน้อย  เหม็นควันบุหรี่ ในใจเราคือสงสารแม่มาก  ค่าห้องๆละ650บาท ที่อื่นน่าจะดีกว่านี้ แต่ก็พยายามปลอบใจทุกคน ว่า ยังงี้แหละสถานที่ท่องเที่ยว ห้องมันแพง ถือว่าซื้อความสะดวกแล้วกัน พอเสร็จเรื่องห้อง ทุกคนก็เดินจะไปสนามหลวง  เลยแวะกินข้าว ละแวกในตรอกนั่น เจอข้าวมันไก่30 บาท เออเรื่องดีหน่อยถูกดีในสภาพนี้  สั่งมา4จาน พอได้ข้าวเท่านั่นแหละอยากจิร้องไห้ กลืน3คำหมดจาน น้อยจิงๆ  ก็ไม่เปงไร ถือว่าที่ท่องเที่ยวและกับราคา30บาทจะเอาไรมาก  เสร็จจากกินข้าว ก็เข้าไปสักการะ ซึ่งโชคดีมากที่คนน้อยเลยเสร็จเร็ว  ผมเลยพาทุกคนไปเที่ยวต่อ ที่เอเชียทีค   เดินเล่น/ถ่ายรูป/หาไรกิน พอประมาณ4ทุ่ม นั่งเรือฟรีกลับมาท่าเรือสาทร เดินออกมาถนนใหญ่ เห็นขนมซาลาเปา ขายที่หัวมุมปากซอย  แพ็คกล่องใส่ๆ น่ากินดีเลยแวะซื้อ ถามแม่ค้าขายยังไง

แม่ค้า** ทุกอย่าง10 บาทค่ะ  (ที่จิงมีป้ายที่ขนม10บาทอยู่แล้ว แต่ป้ายซาลาเปาไม่มี เลยแกล้งถาม)  

แม่ค้า** ซื้อ5แถมขนมอีก1ค่ะ  (พวกเรา เออๆถูกจัง ชิ้นละ10บาท งั้นเลือกๆมา5ชิ้น)

    พอจ่ายตังค์ สรุป ซาลาเปาชิ้นละ20บาท  5 ชิ้น100บาท แถมขนม 1 ชิ้น    /*////  ทุกคนงงแปบ เพราะได้ยินกันทั้งหมดว่าซาลาเปาชิ้นละ10 บาท   แม่ค้าก็พยายามอธิบายว่าไม่ใช่ๆ ป้าย10บาทเฉพาะขนม ซาลาเปาชิ้นละ20ที่ไม่มีป้าย  เราก็รักษาน้ำใจเลยซื้อ ซาลาเปา3ขนม 1 แบบงงๆ  แต่คนในครอบครัว จะเอาแค่ชิ้นเดียว แม่ค้าว่าเอาเหอะ อร่อยเก็บได้นานน่ะค่ะ สรุปตามนั้นไป

                      เลยเดินมาเรียกแท็กซี่แถวหน้าห้าง รู้สึกจะเป็นโรบินสัน มี7ข้างๆ เพื่อกลับที่พักแถวถนนข้าวสาร เรียกอยู่4 คันไม่มีรับ มาจอดรับคันที่5 เป็นลุงแกๆ อายุประมาณ 60ปี ตัวขาวๆ แนวจีนๆ  พูดจาห้วนๆ
ผม** ลุงไปถนนข้าวสารป่าวครับ
แท็กซี่** พยัคหน้า(ทุกคนเลยขึ้นรถ)
แท็กซี่** ไปไหนน่ะ(อ้าว..งง)
ผม** ถนนข้าวสารครับ แถวสนามหลวง(ผมพูดอีกครั้ง)
      ขับรถไปสักพัก รถติดประ15 คัน  น่าจะได้
แท็กซี่** ห่าเฮ้ยยย เวียนเทียนอีกแล้ว(ทุกคนงงเวียนเทียนไรว่ะ วันอะไร)
ผม**เค้าเวียนเทียนอะไรอ่ะลุง
แท็กซี่** อ่าว นี่คุณไม่รู้หรอ คนจีนเค้าเวียนเทียน เปงจีนได้ยังไง อ่า ฮ่ะ
ผม** ผมไม่ใช่จีน
แท็กซี่**ถ้าไม่ใช่จีน แล้วเปงคนไหร ทำไมไม่รู้ เค้ายังรู้กันเลย (ทุกคนในรถงง)
ผม** ผมคนไทยครับ ไทยพุทธแท้ๆ(คืองงมาก กูผิดอะไรว่ะ ที่ไม่รู้ ทั้งที่กูก็ตัวดำไม่มีทรงหน้าเชื้อจีนเลย)
แท็กซี่** ตายๆ ติดอีกนานแบบนี้ ชั่วโมงครึ่งก็ไม่ได้ไปหรอก จะเวียนเชี้ยไรนักหนาเดี๋ยวอ้อมไปฝั่งธนดีกว่า(สิ้นเสียงก็กลับหัวรถเลย ทุกคนงงมาก )
ผม** ลุงจะพาไปทางไหนเนี้ย
แท็กซี่ ** ฝั่งธน รถไม่ติดด้วย
ผม** เดี๋ยวผมเปิดGPS ดูทางจราจรให้ดีกว่าลุง(ในใจคือคิด พากูอ้อมแน่ๆ)
ผม** เฮ้ยลุง อ้อมไกลมาก ไปทางอืนก็ได้
แท็กซี่ ** ไม่ได้ ไปทางอืนผมก็ไม่คุ้มอ่ะดิ (อ่าว งงหนักเลยกรู)
แท็กซี่** หรือคุณจะลงไม่ไปก็ไม่ได้ว่า เอาไหม โธ่ใครๆ ก็ไปกัน รถมันติดก็เห็นอยู่ ไปทางนั้นแล้วผมจะได้อะไร(ทำเสียงแบบไม่พอใจ)
ผม** ก็ได้ งั้นจอดเลย
         ณ.เวลานั้นเกือบๆ22.50  ไอลุงแท็กซีก็จอด  ผมบอกทุกคนในครอบครัวให้ลงจากรถ ผมเริ่มมีโมโห ลงจากแท็กซี่ปิดประตูอย่างดัง รถสนั่น แฟนผมบอก จ่ายตังค์เค้าไปเถอะ จะได้จบๆ ไม่ต้องนั่งต่อดีแล้ว แต่ผมไม่จ่าย ไอลุงก็มองผมจากตัวรถ ผมก็มองมันจากนอกรถ (ในใจคือคิด ถ้าไม่แกน่ะ กูเอาตีนเหยียบหน้าไปแล้ว   แต่ในใจก็หวั่นๆสงสารคนแก ไหนจะแม่เราและเด็ก10ปีอีก1คน)  เพราะที่มันจอด ถนนไม่ค่อยมีรถผ่าน  พวกเราต้องเดินไปอีก500 เมตร เพื่อเรียกแท็กซี่  ยืนเรียกประมาณ 7 คัน ไม่มีคันไหนรับเลย / บอกไม่ผ่านบ้างละ ส่ายหน้า หรือไม่ไปครับ / แต่ก็ยังยืนโบกรถทุกคันที่ผ่าน จนมีแท็กซี่สามล้อ เป็นลุงแกๆ อาการเหมือนเมาเหล้า (แต่ไม่ได้กลิ่นน่ะ)
ผม**  ไปถนนข้าวสารป่าวครับ
แท็กซี่สามล้อ ** ขึ้นเลยๆ
ผม**  เท่าไรอ่ะลุง (ถามเพื่อชัวร์จะได้ไม่โดนอีก)
แท็กซี่สามล้อ** ร้อยหนึ่งพอ
ผม** ร้อยหนึ่งนี่ คนละ100 หรือ เหมา100 ครับ
แท็กซี่สามล้อ** เอาจิงๆน่ะ มันไกล อ่ะ ลุงขอ120 เหมาหมดจบเลย (ผมดูโทรศัพที่เปิดgps 6 กิโล ได้อยู่ๆ)
ผม**ได้ๆ ไปเลยลุง
   ขับไปก็เล่าเรื่องที่ผ่านมาให้ลุงแกฟัง ลุงบอกโอ๊ย  แท็กซี่มันไม่เอาหรอกพวกนี้อ่ะคนไทย ไม่รับ มันรับแต่ฝรั่ง เพราะได้ตังค์ดีกว่า  หลอกง่ายกว่า บางที่ก็ทิ้งผู้โดยสาร  คุยไปสักพักโทรศัพท์ลุงแกเข้า   พอสิ้นเสียงโทรศัพ

แท็กซี่สามล้อ** ไอหนุ่มเดี๋ยวลุงส่งถึงแยกคอกวัวพอน่ะ  ใกล้ๆแล้วค่อยเดินไปถนนข้าวสาร นิดเดียวเอง
ผม** ลุงส่งถึงที่เถอะ มีคนแก ไหนเด็กอีก ที่พักผมจากตรงนั่นอีกไกล
แท็กซี่สามล้อ**พอดีลุงรีบ น่ะๆ พ่อหนุ่ม เดินแปบเดียว
ผม**งั้นผมให้100พอน่ะ หัก20 เพราะไม่ถึงที่ (ใจจิงอยากให้ส่งถึงที่นั้นแหละ แต่ก็ขอบใจแกน่ะ ที่พาพวกเรามาจากเหตุการณ์ตรงนั่น)

       จากที่แกส่ง กับโรงแรมต้องเดินเข้าอีก800 เมตร ในเวลา ห้าทุ่มกว่าๆ  เราก็จำใจเดินกันไป ครอบครัวผม บ่นเปงเสียงเดียวกันเลยว่า สังคมเค้าเป็นอย่างงี้หรอ พวกเราก็ได้แต่เจียนๆกันไป  ในสิ่งที่เกิดขึ้น   เพราะกรุงเทพเราก็มาหลายครั้งแล้ว มันไม่ได้เจอเยอะมากขนาดนี้ นานๆครั้งจะได้เจอคนพวกนี้  เราก็นึกถึงคนที่บ้านนอกจิงๆ มาเพื่อธุระ มาเพื่อความศรัทธา ในกรุงเทพ สิ่งที่เค้าคาดหวัง ว่าจะมีหลายๆสิ่งที่ดี หากประสบเหมือนพวกเรา เช่นนี้ ก็น่าสงสารคนเหล่านั้น น่าดู   เพราะที่นี้ความรู้สึก อบอุ่นดังเช่น ต่างจังหวัดไม่มีเลย เหมือนต่างคนต่างอยู่ มีแต่ฉวยโอกาส ความซื่อตรง คำว่าน้ำใจมีแต่จ้อง หากินจากความไม่รู้ของคนต่างถิ่น  เพียงเพราะเงินเท่านั้น ไม่นึกถึงใจเค้าใจเรา   แต่ก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น หรือส่วนมากก็ไม่รู้ได้ *-*
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่