สืบเนื่องมาจาก เราสองคนเป็นเพื่อนกันในเฟสมาก่อนครับ ผมยังโสด แต่เขามีแฟนอยู่แล้ว แรกๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร คุยกัน หยอกล้อกันฉันท์เพื่อนธรรมดา ส่วนใหญ่ผมจะไม่ได้เป็นคนทักไปก่อน จะเป็นเค้าที่ทักมาก่อนทุกครั้ง แล้วก็คุยกัน แกล้งกัน แซวกันตามประสาเพื่อนธรรมดา และทุกวัน เค้าจะวีดีโอคอลมาคุยด้วยทุกคืน คุยกันแบบนี้อยู่หลายเดือน จนรู้สึกว่า เฮ้ย!!! เราสองคนเคมีเข้ากันเกือบ 100% ชอบอะไรๆ เหมือนๆ กัน คุยด้วยแล้ว สบายใจมากๆ
จนกระทั่งวันหนึ่ง เราสองคนก็นัดไปกินข้าว ดูหนังกัน (ตามประสาเพื่อนที่เริ่มสนิทกัน) ตอนนั้น ก็ยังไม่ได้คิดมากเกินเพื่อนนะครับ แค่แบบรู้จักกันมานาน ได้แต่คุยกับวีดีโอคอลกัน ไม่เคยเจอกันจริงๆ ซักที ก็เลยนัดเจอกัน แล้วก็เป็นแบบที่รู้สึกกันว่า เราสองคนเข้ากันได้ดีมาก อยู่ด้วยกันแล้วเหมือนเพื่อนกัน พี่น้องกัน (ผมกับเค้าอายุห่างกันพอสมควร) แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรเกินเลย หลังจากวันนั้น ทุกอย่างก็ยังเป็นปกติ คุยกัน เล่นกัน วีดีโอคอลหากัน และนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้ง ไปกินข้าว ดูหนัง (ปล.เวลาดูหนัง เค้าจะชอบหลับ แล้วซบไหล่ผมทุกครั้ง แต่ผมก็ยังไม่คิดอะไรมาก เพราะเค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้ว)
ระยะหลังๆ ช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา เราสองคนเริ่มเจอกันบ่อยขึ้น อาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง และได้ข่าวว่า เค้าเริ่มระหองระแหงกะแฟน ทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น (ไม่รู้เป็นเพราะผมหรือเปล่า เพราะก่อนหน้านั้นเค้าก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ผมไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวเค้าเลย) เราอยู่ด้วยกันอย่างสบายใจมากๆ เล่นกัน หยอกล้อกัน คุยกัน มากกว่าความเป็นเพื่อน ตัวผมเองค่อยๆ เริ่มถลำลึกลงไปเรื่อยๆ และรับรู้ได้เช่นกันว่า เค้าเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน เราสองคนจะเคยคุยกันว่า ทำไมเราสองคนมาเจอกันช้าไป ทั้งๆ ที่เราสองคนเคมีเข้ากันมาก อยู่ด้วยกันไม่เคยที่จะทะเลาะกันเลยสักครั้ง มีแค่งอลๆ ง้อๆ เล่นๆ กัน และการกระทำทุกอย่าง ก็ยังเป็นเหมือนวันแรกที่เราคุยกัน เป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง และเป็นมากกว่าเพื่อน เริ่มจับมือกันเดินและทำอะไรหลายๆ อย่างที่เหมือนจะเป็นแฟนกัน
ผมเคยถามเค้าว่า "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" บางครั้งเค้าก็ไม่ตอบ บางครั้งเค้าก็บอกเป็นแฟนกัน บางครั้งก็บอก มากกว่าเพื่อนพี่น้อง แต่ที่ผมรับรู้ได้คือ เราสองคนรักกันมากๆ เค้าพาผมไปรู้จักกับกลุ่มเพื่อนๆ เค้าและบอกว่า ผมเป็นแฟนของเค้า เพื่อนๆ เค้าก็รับรู้กันว่า ผมเป็นแฟนของเค้า หลายๆ ครั้งผมก็อยากจะหยุดนะครับ แต่พอจะหยุด เราสองคนก็เศร้าด้วยกันทั้งคู่ และเค้าบอกว่า ชีวิตคนๆ นึงจะได้เจอกับคนที่เข้ากันได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่หาได้ง่ายๆ นะ
เราสองคนคบกันแบบนี้มาเรื่อยๆ เค้าเองก็มีอาการหึงหวงเล็กน้อย (ชอบเอามือถือผมไปอ่านข้อความว่าคุยกะใครบ้าง) ผมเองก็มีหึงบ้าง (เอามือถือเค้ามาอ่านเช่นกัน ไม่โกง 55555) แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะเค้าก็จะบอกทุกครั้งว่า คนนี้คือใคร คนนั้นเป็นใคร ซึ่งเท่าที่คบกันมา เวลาส่วนใหญ่เค้าก็ไม่ได้ไปมีคนอื่นอีก นอกจากผมและแฟนเค้าคนนั้น (เค้ากะแฟนเค้าเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง แค่ไปกินข้าวกัน 2 ชม. แล้วก็แยกย้าย) เวลาส่วนใหญ่ของเค้าก็จะทำงานแล้วก็อยู่กับผมซะเป็นส่วนมาก เพราะเจอกันอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง ถ้าวันไหนไม่ได้เจอกัน ก็จะวีดีโอคอลมาหาผม และถามว่า อยู่ไหน อยู่กะใคร ทำอะไร บลาๆๆๆ วันไหนผมกลับบ้านผิดเวลา ก็เอาละ ซักถามใหญ่ว่า ไปไหนกะใคร ทำไมกลับมาช้า แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะเค้าก็รู้ว่า ผมเองไม่มีใครนอกจากเค้าเช่นกัน
เคยปรึกษาเพื่อนของเค้า เพื่อนเค้าก็บอกว่า ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันแล้ว สบายใจหรือเปล่า มีความสุขไม๊ ถ้าสบายใจและมีความสุข ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ดีกว่าเถอะ
ผมควรจะหยุดหรือไปต่อดีครับ ขอความคิดเห็นประกอบการตัดสินใจหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม
ปรึกษาปัญหาเรื่องแฟนหน่อยครับ
จนกระทั่งวันหนึ่ง เราสองคนก็นัดไปกินข้าว ดูหนังกัน (ตามประสาเพื่อนที่เริ่มสนิทกัน) ตอนนั้น ก็ยังไม่ได้คิดมากเกินเพื่อนนะครับ แค่แบบรู้จักกันมานาน ได้แต่คุยกับวีดีโอคอลกัน ไม่เคยเจอกันจริงๆ ซักที ก็เลยนัดเจอกัน แล้วก็เป็นแบบที่รู้สึกกันว่า เราสองคนเข้ากันได้ดีมาก อยู่ด้วยกันแล้วเหมือนเพื่อนกัน พี่น้องกัน (ผมกับเค้าอายุห่างกันพอสมควร) แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรเกินเลย หลังจากวันนั้น ทุกอย่างก็ยังเป็นปกติ คุยกัน เล่นกัน วีดีโอคอลหากัน และนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้ง ไปกินข้าว ดูหนัง (ปล.เวลาดูหนัง เค้าจะชอบหลับ แล้วซบไหล่ผมทุกครั้ง แต่ผมก็ยังไม่คิดอะไรมาก เพราะเค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้ว)
ระยะหลังๆ ช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา เราสองคนเริ่มเจอกันบ่อยขึ้น อาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง และได้ข่าวว่า เค้าเริ่มระหองระแหงกะแฟน ทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น (ไม่รู้เป็นเพราะผมหรือเปล่า เพราะก่อนหน้านั้นเค้าก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ผมไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวเค้าเลย) เราอยู่ด้วยกันอย่างสบายใจมากๆ เล่นกัน หยอกล้อกัน คุยกัน มากกว่าความเป็นเพื่อน ตัวผมเองค่อยๆ เริ่มถลำลึกลงไปเรื่อยๆ และรับรู้ได้เช่นกันว่า เค้าเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน เราสองคนจะเคยคุยกันว่า ทำไมเราสองคนมาเจอกันช้าไป ทั้งๆ ที่เราสองคนเคมีเข้ากันมาก อยู่ด้วยกันไม่เคยที่จะทะเลาะกันเลยสักครั้ง มีแค่งอลๆ ง้อๆ เล่นๆ กัน และการกระทำทุกอย่าง ก็ยังเป็นเหมือนวันแรกที่เราคุยกัน เป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง และเป็นมากกว่าเพื่อน เริ่มจับมือกันเดินและทำอะไรหลายๆ อย่างที่เหมือนจะเป็นแฟนกัน
ผมเคยถามเค้าว่า "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" บางครั้งเค้าก็ไม่ตอบ บางครั้งเค้าก็บอกเป็นแฟนกัน บางครั้งก็บอก มากกว่าเพื่อนพี่น้อง แต่ที่ผมรับรู้ได้คือ เราสองคนรักกันมากๆ เค้าพาผมไปรู้จักกับกลุ่มเพื่อนๆ เค้าและบอกว่า ผมเป็นแฟนของเค้า เพื่อนๆ เค้าก็รับรู้กันว่า ผมเป็นแฟนของเค้า หลายๆ ครั้งผมก็อยากจะหยุดนะครับ แต่พอจะหยุด เราสองคนก็เศร้าด้วยกันทั้งคู่ และเค้าบอกว่า ชีวิตคนๆ นึงจะได้เจอกับคนที่เข้ากันได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่หาได้ง่ายๆ นะ
เราสองคนคบกันแบบนี้มาเรื่อยๆ เค้าเองก็มีอาการหึงหวงเล็กน้อย (ชอบเอามือถือผมไปอ่านข้อความว่าคุยกะใครบ้าง) ผมเองก็มีหึงบ้าง (เอามือถือเค้ามาอ่านเช่นกัน ไม่โกง 55555) แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะเค้าก็จะบอกทุกครั้งว่า คนนี้คือใคร คนนั้นเป็นใคร ซึ่งเท่าที่คบกันมา เวลาส่วนใหญ่เค้าก็ไม่ได้ไปมีคนอื่นอีก นอกจากผมและแฟนเค้าคนนั้น (เค้ากะแฟนเค้าเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง แค่ไปกินข้าวกัน 2 ชม. แล้วก็แยกย้าย) เวลาส่วนใหญ่ของเค้าก็จะทำงานแล้วก็อยู่กับผมซะเป็นส่วนมาก เพราะเจอกันอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง ถ้าวันไหนไม่ได้เจอกัน ก็จะวีดีโอคอลมาหาผม และถามว่า อยู่ไหน อยู่กะใคร ทำอะไร บลาๆๆๆ วันไหนผมกลับบ้านผิดเวลา ก็เอาละ ซักถามใหญ่ว่า ไปไหนกะใคร ทำไมกลับมาช้า แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะเค้าก็รู้ว่า ผมเองไม่มีใครนอกจากเค้าเช่นกัน
เคยปรึกษาเพื่อนของเค้า เพื่อนเค้าก็บอกว่า ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันแล้ว สบายใจหรือเปล่า มีความสุขไม๊ ถ้าสบายใจและมีความสุข ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ดีกว่าเถอะ
ผมควรจะหยุดหรือไปต่อดีครับ ขอความคิดเห็นประกอบการตัดสินใจหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม