" ญี่ปุ่นกับกล้องฟิล์มมักเป็นของคู่กัน " รีวิวกล้องฟิล์มใช้แล้วทิ้งราคา200กว่าบาท !! ก็สนุกเหมือนกันแฮะ

จำสมัยวัยเด็กกันได้ไหม เวลาไปเที่ยวไหนกับพ่อแม่กลับต้องเอาฟิล์มไปล้างที่ร้าน นั่งรอ4-5วันไปรับฟิล์มมานั่งดูความทรงจำที่ครอบครัวเราไปกันมา เอียงบ้าง ติดนิ้วบ้าง ภาพเสียพังไปด้วยเหตุผลต่างๆนาๆบ้างเยอะแยะไปหมด แต่ภาพเหล่านั้นหยิบขึ้นมาดูทีไร คิดถึงทุกที คิดถึงวัยเด็ก คิดถึงกลิ่นฟิล์ม คิดถึงรูปทุกรูป ความทรงมันดูมีคุณค่ากว่าสมัยนี้ ถ่ายดีไม่ดี ดูก่อนลบทิ้งถ่ายใหม่ได้


ออกตัวเลยว่ากว่าจะโตมาเริ่มถ่ายรูปเป็นนั้น เทคโนโลยีก็เริ่มเข้าสู่ยุคดิจิตอลซะละ พอได้มีโอกาสไปญี่ปุ่น เห็นกล้องฟิล์มใช้แล้วทิ้งของฟูจิขายในราคาถูกมากๆนั้น (877¥) ก็อยากจะลองย้อนยุคกันดูบ้าง ใจนึงก็คิดนะว่ามันจะถ่ายได้จริงปะวะ มันจะยากปะวะ ภาพมันจะออกมาเป็นยังไง ซึ่งหลังจากที่กดชัดเตอร์ลงไปแล้วนั้น เราจะไม่มีโอกาสได้เห็นภาพนั้นเลยว่าพังแค่ไหน จนกว่าจะกลับถึงไทยเอาฟิล์มมาล้าง

ตอนที่มาถึงเมืองไทย นึกไม่ออกจริงๆว่าจะเอาไปล้างที่ไหน ไม่ได้เป็นสายกล้องฟิล์มเลย หาร้านล้างอยู่นานมาก จนไปนึกถึงร้านถ่ายรูปเก่าๆในตลาดที่แม่เคยพาไปถ่ายรูปติดบัตรตอนประถม เจ๊ที่ร้านงงๆอยู่พักนึกยังมีคนมาล้างฟิล์มอีกหรอ อืมๆ 3-4วันนะเด๋วโทรไป ค่าล้างฟิล์ม 100฿ ค่าทำรูปเป็นไฟล์ดิจิตอลใส่แผ่น CDอีก100฿ แพงรึป่าวไม่รู้แต่ก็ไม่มีตัวเลือกแล้ว เจ้บอกว่าฟิล์มจะม้วนเล็กใหญ่กี่ภาพก็ตาม เค้าคิดม้วนละ 100฿ ฟิล์มจากกล้องเนี้ยมีทั้งหมด 27 รูป ล้างเสร็จได้มาแค่ 23รูป อีก4รูปพังเละเทะเลย ส่วนใน23รูปนั้นก็มีติดนิ้วตัวเองบ้าง 5555 หาที่วางมือไม่ได้อะ !!!

และนี่คือภาพไปตามทางทั้ง23 ภาพ ราคา 877¥ หรือประมาณ 290฿ เนี้ยแหละ บวกค่าล้างอีก200฿ รวมค่ารถขับมาล้างฟิล์ม เฉลี่ยๆ 23รูป 500฿ละกัน ตกรูปละประมาณ 20฿ ถือว่าเป็นของเล่นอีกชิ้นที่น่าลองในญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก !!!! (ถ้าถ่ายไม่เสียคนคุ้มกว่านี้ 555) เอ้า !! จบแล้วขอบอกเลยว่า สำหรับคอญี่ปุ่นสาย Hipster ห้ามพลาดเลย อยากย้อนยุคมันก็ต้องลองกล้องฟิล์มเนี้ยแหละ “ ไม่จำเป็นต้องไปซื้อกล้องแพงๆ ความสุขที่เสพไม่ได้อยู่ที่เงิน แต่อยู่ที่ความทรงจำในภาพมากกว่า ทุกรูปที่กดนั้นมีค่าเสมอ ”

ภาพแรก จริงๆมันคือภาพที่ 2 แหละ ภาพแรกกดพังไปหละ 5555 ถือเป็นเป็นรูปใช้ได้รุปแรกละกัน


ภาพที่ 2 ในมุมเดิม เพิ่มเติมคือเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น


ภาพที่ 3 เราเดินไปตามถนนเรื่อยๆ


ภาพที่ 4 หันกลับมาเจอวัดหรือศาลเจ้าเนี้ยแหละ แถวๆสถานี เท็นจิน


ภาพที่ 5 เราก็ยังเดินไปตามทางเรื่อยๆ เจออะไรก็ถ่ายไปเรื่อย (รถเมลล์ที่นี่ขึ้นหลังลงหน้าเสมอ)


ภาพที่ 6 บรรยากาศแถวสถานีรถไฟ ภาพอายุประมาณ 4 เดือน แต่ความรู้สึกโครตเก่าเลย


ภาพที่ 7 มนุษย์เงินเดือนคุณลุงญี่ปุ่น จับเขาคุยกัน


ภาพที่ 8 หญิงสาวผู้รอสัญญาณไฟ


ภาพที่ 9 ป้ายรถเมลล์หน้าหัวลำโพงฟุกุโอกะ


ภาพที่ 10 คิวรถ Taxi หน้าสถานีรถไฟ เป็นระเบียบมาก รู้ว่าใครต่อใคร จอดรอกันแบบเป็นระบบ


ภาพที่ 11 ฝาท่อประจำเมือง ฟุกุโอกะ


ภาพที่ 12 ตลาดนัดแถวสถานีรถไฟ จากชาวสวนโดยตรง!!!


ภาพที่ 13 ชานชาลา


ภาพที่ 14 รถไฟ JR ที่พุ่งตัวออกไป


ภาพที่ 15 เจ้าหน้าที่ผู้ควบคุมรถไฟ


ภาพที่ 16 สถานีเปลี่ยนเส้นทาง (ไฟแฟลชสะท้อนกระจกกลับมา ลืมปิดแฟลช รุปเลยมี Effect เลย)


ภาพที่ 17 เมืองที่ไร้ผู้คน


ภาพที่ 18 รอเรือกลับไป ฟุกุโอกะ อีกครั้ง


ภาพที่ 19 จักรยานที่เป็นระเบียบ


ภาพที่ 20 คุณลุง Taxi จอดแวะพัก


ภาพที่ 21 ศิลปินข้างทาง ที่มีแฟนคลับของตัวเองมาด้วย


ภาพที่ 22 หนังสือผู้ใหญ่ใน 7-11 ที่ถูกรัดไว้กันแกะดูนมฟรี


ภาพที่ 23 รูปสุดท้าย ที่เรายังเดินกดถ่ายไปตามทาง ไม่เบื่อเลย รู้ตัวอีกที่ฟิล์มหมดซะแล้ว


หลักจากได้ลองเล่นครั้งแรก รู้สึกประทับใจในความเป็นฟิล์มมาก ตั้งใจว่ากลับไม่จะลองหาซื้อกล้องฟิล์มมือ 2 ถูกๆมาลองศึกษาดูซักหน่อย
สำหรับใครที่ไปญี่ปุ่น อย่าลืมลองซื้อเล่นนะครับ แล้วจะติดใจ มันรู้สึกดีมากจริงๆนะ อิอิ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมากครับ แวะไปติดตามพูคุยเรื่องราวระหว่างทางกับเราได้ที่ >>> https://www.facebook.com/PaitamtangTH/ ได้นะครับ

" どうも ありがとう ございます。 "