หลังจากอยู่ต่างประเทศมาสักระยะหนึ่ง ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆที่ต่างประเทศเยอะค่ะ ทั้งเอเชีย ยุโรป อเมริกาใต้ ได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่างมากมาย มีทั้งที่เราว่าแปลกบ้าง น่าสนใจบ้าง เยอะแยะเลย ได้ที่สังเกตได้อย่างนึงคือ นักเรียนที่มาเรียนต่างประเทศค่อนข้างจะ"ใจถึง"มากเป็นพิเศษ คือย้ายบ้านออกไปจับกลุ่มอยู่กันแบบสามีภรรยา หรือเปลี่ยนคู่นอนกันบ่อยๆ โดยที่ไม่บอกทางครอบครัวให้รับรู้ บางคนยังโกหกพ่อแม่ว่าอยู่หอของมหาวิทยาลัย แต่จริงๆแล้วย้ายออกไปอยู่กับแฟน (แล้วปล่อยให้พ่อแม่จ่ายค่าเช่าห้องเปล่าๆแสนแพงต่อไป) บางคนคบกันประมาณ 1 สัปดาห์ ก็มีอะไรกันแล้ว
แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดว่าแปลกและเป็นปัญหามากที่สุดคือ พวกเธอเหล่านั้นมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน หน่ำซ้ำยังไม่รู้วิธีใช้ถุงยาง หรือยาคุมกำเนิดด้วย หรือยังมีความเข้าใจผิดๆเกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์ เช่น การกลืนน้ำอสุจิอาจทำให้ท้อง หรือการหลั่งภายนอกจะป้องกันการตั้งครรภ์ได้ (เพื่อนๆของข้าพเจ้าเป็นคนเกาหลี จีนและญี่ปุ่น) บางคนมีปัญหาเนื่องจากการมีเพศสัมพันธ์ก็ไม่รู้จะหาทางออกทางไหน ไม่กล้าไปพบแพทย์เนื่องจากอาย หรือกลัวว่าจะไม่สามารถสื่อสารกับแพทย์ได้รู้เรื่อง และส่วนใหญ่คิดว่าการป้องกันหรือใส่ถุงยางเป็นหน้าที่ของผู้ชาย พวกเธอไม่มีสิทธิ์จะพูดหรือทำอะไรเพื่อป้องกันตัวเองได้ ข้าพเจ้าคิดว่านี้เป็นปัญหาที่ใหญ่มากๆ ไม่เพียงแค่ในประเทศไทยเท่านั้นที่ยังขาดความรู้ความเข้าใจในด้านเพศศึกษา แต่ยังรวมถึงประเทศในเอเชียอื่นๆอีกด้วย
ข้าพเจ้าจึงสงสัยว่า ประเทศในเอเชียนั้นมีการสอนเพศศึกษาหรือ Sex education กันอย่างไร เหตุใดผู้คนที่มาจากประเทศเหล่านี้ถึงไม่มีความรู้เรื่องเหล่านี้ทั้งๆที่น่าจะเป็นเรื่องพื้นฐานที่สอนกันในโรงเรียนและพวกเธอก็มาจากประเทศที่พัฒนาแล้ว (เช่นญี่ปุ่น) หนำซ้ำยังมีความเข้าใจผิดๆอีกมากมายที่จะก่อให้เกิดปัญหากับตัวของพวกเธอเองอีกด้วย
ประเทศในเอเชียมีการสอนเรื่องเพศศึกษาอย่างไรเหรอคะ เหตุใดบางคนถึงไม่มีความรู้หรือยังมีความเข้าใจผิดๆกับเรื่องเพศศึกษา
แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดว่าแปลกและเป็นปัญหามากที่สุดคือ พวกเธอเหล่านั้นมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน หน่ำซ้ำยังไม่รู้วิธีใช้ถุงยาง หรือยาคุมกำเนิดด้วย หรือยังมีความเข้าใจผิดๆเกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์ เช่น การกลืนน้ำอสุจิอาจทำให้ท้อง หรือการหลั่งภายนอกจะป้องกันการตั้งครรภ์ได้ (เพื่อนๆของข้าพเจ้าเป็นคนเกาหลี จีนและญี่ปุ่น) บางคนมีปัญหาเนื่องจากการมีเพศสัมพันธ์ก็ไม่รู้จะหาทางออกทางไหน ไม่กล้าไปพบแพทย์เนื่องจากอาย หรือกลัวว่าจะไม่สามารถสื่อสารกับแพทย์ได้รู้เรื่อง และส่วนใหญ่คิดว่าการป้องกันหรือใส่ถุงยางเป็นหน้าที่ของผู้ชาย พวกเธอไม่มีสิทธิ์จะพูดหรือทำอะไรเพื่อป้องกันตัวเองได้ ข้าพเจ้าคิดว่านี้เป็นปัญหาที่ใหญ่มากๆ ไม่เพียงแค่ในประเทศไทยเท่านั้นที่ยังขาดความรู้ความเข้าใจในด้านเพศศึกษา แต่ยังรวมถึงประเทศในเอเชียอื่นๆอีกด้วย
ข้าพเจ้าจึงสงสัยว่า ประเทศในเอเชียนั้นมีการสอนเพศศึกษาหรือ Sex education กันอย่างไร เหตุใดผู้คนที่มาจากประเทศเหล่านี้ถึงไม่มีความรู้เรื่องเหล่านี้ทั้งๆที่น่าจะเป็นเรื่องพื้นฐานที่สอนกันในโรงเรียนและพวกเธอก็มาจากประเทศที่พัฒนาแล้ว (เช่นญี่ปุ่น) หนำซ้ำยังมีความเข้าใจผิดๆอีกมากมายที่จะก่อให้เกิดปัญหากับตัวของพวกเธอเองอีกด้วย