เรื่องของเรื่องคือ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงในมหาวิทยาลัย ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่ผมเจอคนแรกตั้งแต่เหยียบเข้าไปในมหาลัยนี้ เพราะตอนเข้าประชุมวันปฐมนิเทศเขานั่งอยู่ข้างๆผม แต่ ณ ตอนนั้น ผมยังไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขาทีนะครับ จนเขาก็แอดเฟสบุ๊คของผมเข้ามา จนกระทั่งให้หลังได้เกือบ 1 ปี ผมก็ได้ตัดสินใจทักเขาไปเริ่มจากคุยกันในแชททางเฟสบุ๊ค และตอนนั้นคือผมเองก็จำเขาได้นะครับ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอเขาที่ไหนว่าผมเคยเจอเขาที่ไหน แต่หลังจากที่คุยแล้วเขาบอกเขาจำผมได้ก็ผมนั่งอยู่ใกล้ๆเขาในวันแรกที่เจอกันนั้นแหละครับ หลังจากนั้นผมกับเขาก็คุยกันเสมอทุกวันตลอดมา 3 เดือน จนผมมีความรู้สึกที่ดีกับเขาอยากจะรู้จักเขามากกว่านี้นะครับ ผมก็คุยกันมาตลอด จนกระทั้งผมได้สารภาพความในใจไป ตั้งแต่นั้นมาผมก็รู้แปลกกับเธอคนนี้ คือ ไม่ค่อยตอบแชทผม เจอกันในมหาวิทยาลัย ทั้งๆที่รู้จักกัน แต่ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักกัน มองหน้าแล้วเขาก็ทำเฉยเหมือนคนไม่รู้จักกัน พอหลังจากนั้นผมก็คุยแชทกันเหมือนเดิม เขาก็บอกว่าเขาไม่เห็นบ้าง ไม่กล้าทักกันบ้าง ทั้งๆที่เดินสวนกัน มันไม่เห็นกันจริงๆเหรอทั้งๆที่เธอก็มองหน้าผม บางทีก็เดินสวนกันแบบเลี่ยงไม่ได้ เทอก็แกล้งสาวผมมาปิดหน้าบ้าง แต่นั้นก็ผมเองก็ไม่คิดอะไรนะครับ จนกระทั่งผมนัดเขาไปนั่งกินของด้วยกัน เขาก็ปฎิเสธผมโดยการคุยเปลี่ยนเรื่องหรือไม่ตอบแชทเฟสอีกเลย ผมก็เลยไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ตกลงคิดยังไงกันแน่ ชอบหรือไม่ชอบ คุยหรือไม่อยากคุย เขาก็ไม่บอก บอกแต่ว่าเขาอ่ะเป็นผู้หญิงที่จีบยาก เขาชอบคนพยายาม แค่นี้ครับแต่ตลอดเวลามา ผมต้องเป็นฝ่ายทักไปก่อนทุกครั้งแต่ถ้าวันไหนผมไม่ทักไปก็ไม่มีวี่แววเลยครับ คือผมก็พยายามถามเขาว่าเขาคิดยังไงกับผมหรือป่าว ถ้าไม่คิดอะไร ผมก็จะได้ตัดใจครับ ไม่อยากให้ความผูกพันธ์มันมากเกินที่ผมจะทำใจได้อ่ะครับ และความพยายามที่เขาบอกจะพยายามถึงไหนครับ ในเมื่อโอกาสที่จะคุยก็ไม่มี โอกาสที่จะเจอกับเขาก็ไม่มี นอกเสียจาก เขามีเรื่องเดือดร้อนจริงๆต้องการให้ผมช่วยเหลือครับ แต่เรื่องอื่นเขาเงียบครับ เป็นพวกพี่ๆพี่จะทำอย่างไรดีที่เป็นผมในวันนี้ครับ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าครับ