หลังจากที่เคยถามว่าคบคนมุสลิมจะเป็นยังไง
สรุปคือเราเลือกจะคบนะคะ เพราะคิดว่าค่อยๆทำความเข้าใจ
เรื่องความเชื่อทางศาสนาเราก็พร้อมจะเปลี่ยนได้
คิดว่าไม่น่าเป็นปัญหาอะไร พ่อแม่เราก็รับรู้ (ซึ่งก่อนหน้านี้คิดว่าจะไม่โอเค แต่ปรากฏว่าไม่ว่าอะไรเลยค่ะ)

หลังจากผ่านมาประมาณครึ่งปีที่คบกัน ก็เรื่อยๆค่ะ
ทะเลาะบ้างดีบ้างตามปกติ ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร
แต่มีเรื่องนึงที่เราติดใจคือเราไม่เคยมีตัวตนในสังคมเขาค่ะ
คือเพื่อนเขาก็ยังไม่รู้ว่าเขามีแฟน คนรอบตัวเขาไม่มีใครรู้เลยแม่แต่คนเดียว
เราคิดเองว่าสังคมเขาคงไม่โอเคกับผู้หญิงนอกศาสนา
เรื่องนี้เราก็น้อยใจอยู่ แต่ว่าก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องอะไร
จนเมื่อไม่กี่วันก่อน เราอยากให้เขาเจอคนที่บ้านเราค่ะ
แต่เขายังไม่อยากเจอ เราก็น้อยใจ เลยบอกเขาว่าเราจริงจังกับความสัมพันธ์นี้นะ
ถ้าไม่ได้จริงจังอะไรก็เลิกๆกันไป ทำนองนี้ (ใช้คำซอฟต์กว่านี้นะคะ)
เขาก็เลยเพิ่งมาบอกเราอย่างหนึ่ง คือที่บ้านเค้าเคร่งค่ะ เขาบอกว่าโอกาสเป็นไปได้น้อยมาก
ที่คนที่บ้านเขาจะยอมรับเรา เขาไม่กล้าบอกใครเพราะกลัวต้องเลิกกัน
เพราะการคบคนต่างศาสนาไม่เคยเกิดขึ้นในบ้านเขาเลย
และเขาเองก็เรียนอยู่โรงเรียนสอนศาสนามาตั้งแต่เด็กค่ะ(คนใต้)
เพิ่งออกมานอกสังคมเดิมตอนขึ้นป.ตรี มาเรียนในกทม. (ตอนนี้เรา2คนเรียนจบแล้วนะคะ)

ตอนนี้เรายังไม่เลิกกัน แต่ว่าหลังจากที่เขาบอกทั้งหมดนั่น ทำให้เรารู้สึกว่าถ้าไม่มีอนาคตก็ไม่รู้ว่าจะคบต่อทำไม
แต่ประเด็นหลักที่เลิกไม่ได้คือรักเขาค่ะ ยังไม่พร้อมจะเลิก แต่อีกใจนึงก็คิดว่าถ้ายิ่งนานก็ยิ่งเจ็บ
ส่วนเขาก็บอกว่า เขายังไม่กล้าบอกที่บ้าน เพราะกลัวคำตอบคนที่บ้านจะเป็นไปตามที่คิด
อยากให้รอจรกว่าจะพร้อมที่จะบอก แต่ก็ไม่รับประกันว่าผลจะออกมายังไง แค่ตอนนี้ยังไม่อยากเลิกกัน
สถานการณ์ตอนนี้สำหรับเรามันเลยดูคลุมเครือ เพราะพอเราไม่มั่นใจแล้วก็หมดกำลังใจจะดูแล จะเทคแคร์
อารมณ์เหมือนคบกันเพื่อรอวันเลิกกัน แค่มันไม่ใช่วันนี้ ความรักที่มีไม่ช่วยอะไรเลย

ที่เราอยากถามนะคะ คือเป็นไปได้มั้ยที่คนที่บ้านเขา พ่อแม่ญาติพี่น้องเขาจะยอมรับเรา
เรื่องศาสนาเราบอกเขานะคะว่าให้เราเรียนก็ได้ (รู้ค่ะว่าต้องเปลี่ยนเพราะศรัทธา เราเต็มใจจะศึกษาค่ะ)
แฟนบอกว่าเราเป็นคนดี แต่คนนอกศาสนาอย่างเรานี่คงเป็นคนบาปมากเลยใช่มั้ยคะ แม้จะทำดียังไงก็ตาม น้อยใจตรงนี้555