คือเราตั้งใจจะเรียนสายศิลป์ตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่พ่อแม่กลัวจบไปไม่มีงานทำ เราเลยเลือกเรียนด้านเกษตร เพราะเรียนอย่างอื่นกลัวจะไม่ไหวเพราะหัวไม่ดี แต่พอมาเรียนแรกๆก็โอเค พอผ่านไปเริ่มทนไม่ไหวเพราะมีวิชาวิทย์และคำนวณเยอะมาก เราไม่ถนัดด้านพวกนี้เลยทำให้เกรดตกลงทุกเทอม จนตอนนี้เหลือ2.10 ซึ่งเสี่ยงโดนไทล์มาก เราไม่รู้จะทำไง แต่ใจอยากไปเรียน มฑน. หรือพวกศิลปกรรมมากๆ เพราะเรียนไปรู้สึกเสียดายเวลามากๆ และเสียดายตังค์ด้วย เรียนจบไปก็ไม่ได้อยากทำงานด้านที่เรียนอยู่ดี เพื่อนเราซิ่วไปตอนปี1 พอเจอกันอีกทีถามเพื่อนว่าเรียนอะไร เค้าก็บอกไม่ได้เรียน ตอนนี้ทำงานมีเงินสบายกว่า เราก็อยากทำงานแล้วนะคะ เพราะเราขาดเรียนบ่อย ไม่อยากไปเรียน ไม่มีอะไรเลยที่ทำให้อยากไปเรียน เคยคิดว่าเรียนจบๆมาให้พ่อแม่ภูมิใจ แต่ถ้าเราตกงานหรือเราไม่ภูมิใจในตัวเองก็ไม่รู้จะเรียนไปเพื่ออะไรอ่ะค่ะ  เราไปเรียนทีเราก็เครียด และกดดันตัวเองมาก ฝืนตัวเองมาก จนไม่สบายอยู่บ่อยๆ จนตอนนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ ร่างกายไม่ไหว ใจก็ไม่ไหว อยากจะเลิกเรียนอ่ะค่ะแต่ไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไงดี กลัวเค้าผิดหวัง กลัวเค้าเสียใจ คิดจะบอกเค้าหลายครั้งแล้วนะคะแต่ไม่กล้า เคยเกริ่นๆกับแม่ แม่ก็บอกทนเรียนไปให้จบๆเถอะอีกปีเดียว เราก็ทนค่ะทนจนมันไม่ไหวแล้วอ่ะค่ะ เครียดมาก แม่ก็บอกเมื่อไหร่จะเรียนจบจะได้ช่วยแม่ทำงานหาเงิน ยิ่งกดดันเราแต่ก็นั่นแหละค่ะ เราไม่ไหวแล้วจริงๆ มันถึงขีดจำกัดเราแล้วเรากดดันตัวเองหนักมาก จนไม่มีความสุขแล้วอ่ะค่ะ ตอนจะเปิดเทอมคิดว่าเอาว้ะ ทนหน่อยเอาใหม่ตั้งใจเรียน  ตื่นเช้าๆดีจะตาย ไปเจอเพื่อนเจอคน หลอกล่อตัวเองทุกอย่างแต่พอกลางเทอมก็ขี้เกียจไม่อยากไป ไม่อยากทำ ไม่ไหว เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ตอนปี2 จนตอนนี้ปี3เทอม2 เราก็ใช้วิธีเดิมหลอกล่อตัวเอง แต่ผลสุดท้ายเรียนไปได้2อาทิตย์แรก อาทิตย์ต่อมาหยุดทั้งอาทิตย์ทั้งๆที่ไม่ได้ตื่นสายนะ เราเครียดไม่สบาย และไม่อยากไปเรียน มันไม่มีอะไรที่ทำให้เราอยากไปเลย