เรา 2 คนมีลูกกันตั้งแต่เด็กๆ ผม17 ตอนนั้นออกจากโรงเรียนมาเริ่มค้าขายกับเมีย ขายดีมากได้วันละเป็นหมื่น ให้เมียเป็นคนเก็บเงินตลอด พยายามบอกเมียให้เก็บ เมียบอกอยากกินไรก็กิน แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว หลายปีต่อมาเริ่มขายไม่ดี เปลี่ยนมาทำงาน ได้เงินเดือนน้อย แต่ก็อยู่ได้ อยู๋กันจนผมอายุ 25 เมีย 22 ลูกสาว7ขวบ เมียบอกอยากดัดฟัน (แพงมาก) แต่ก็ให้ ยาลดความอ้วนเสื้อผ้าเอยครีมเอย ซึ่งผมได้เดือนละ 13000 เธอได้ 10000 ต่อเดือน ตอนนี้เธฮเริ่มสวยมาก หุ่นดีขาว ขอไปเที่ยวกับเพื่อนกลับ ตี 3 ผมไม่เคยห้ามเธอเลย อยากให้เธอมีความสุขกับชีวิต มีวันนึงเธอขอทำ pr ผมก็บอก อยากลองทำก็ทำดู (ผมเป็นคนไม่ดูถูกอาชีพใคร) คิดว่าอยากลองทำก็ลองดู เธอได้เยอะมากสุดท้ายออกจากโรงงานทำ prเต็มตัว ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ขอให้เรียนวันอาทิตไปด้วยเพราะ อาชีพแบบนี้ทำได้ไม่นาน วุฒการศึกษา ยังไงก็มั่นคงกว่า ผมก็ไปเรียน ปวช ไฟฟ้าเพิ่ม อยากเป็นช่าง ผลักดันตัวเอง เลิกเหล้าเลิกเที่ยว มุ่งมั่นถึงวันข้างหน้าอย่างเดียว มีวันนึงทะเลาะเรื่อง แฟนเก่าเธอทักมา ผมเองดันงี่เง่าโมโหไป พูดแบบโธ่ไอสัสเอ้ยทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้ด้วย แบบพูดเสียงดัง สุดท้าย เธอก็โมโหแต่ กลับด่าผมว่าจน อยู่ไปก็ไม่มีอนาคต ดูถูกผมทุกอย่าง ด่ายันบ้านผมบอกบ้านโทรมแบบนี้ กุไม่ได้อยากอยู่เลย พ่อผมซื้อบ้านหลังนี้เพื่อผมกับเมียแหละลูก หลังเก่ามันแคบ ผมน้ำตาไหลเลย ไม่นึกว่าคนรักผมอยู๋ด้วยกันมานานจะพูดแรงขนาดนี้ จากนั้นเธอขอกลับไปอยู่บ้าน เปลี่ยนเบอร์ ลบไลน์ ลบเฟส  ทางบ้านเมียผมก็ไม่ให้ผมคุยกับเมียผม แฟนผมก็บอกว่าขอเวลาคิดก่อน สบายใจจะกลับมา  นี่ก็ จะ1เดือนแล้ว ไม่ติดต่อมาเลย ผมไปหาทางบ้านเมียก็ไม่ให้ผมคุย  ผมเชื่อใจเธอ ให้เวลาเธอ ไม่ไปกวนเธอ   การเชื่อใจเธอและให้เวลาเธอ ตามที่เธอขอ แต่ผมอะไม่โกรธเธอเลย อยากให้เธอใจเย็น แล้วคิดถึงลูกบ้าง  (ผมทำถูกไหมครับ ที่เชื่อใจเธอและรอ อดทนพยายามใจเย็น )  แต่เศร้ามาก ทั้งเรียนและทำงานเจอแบบนี้ไป เหมือนไร้จุดหมายเลยครับ