ในกรณีที่จีบ+คบหาเป็นแฟน เพื่อเป็นคู่ชีวิต หรือ เพื่อสร้างครอบครัว เรามองว่า ความรักแบบหนุ่ม-สาว(หรือเพศไหนๆก็ตาม) เป็นสิ่งที่ดีเสมอ

แต่... ความรักแบบแฟนสมัยนี้ หลายคน (รวมถึงเราสมัยเก่า) คือ ตามจีบคนที่เราไปชอบ เสียทั้งเวลา เสียทั้งเงิน เอาอารมณ์ต่างๆไปจดจ่อที่เค้า และ หลุดโฟกัสจากสิ่งที่ทำอยู่ เช่น การเรียน การงาน ครอบครัวไปบ้าง สุดท้าย ไม่ได้คบ หรือ คบแล้วก็เลิก

พออายุ 30 เริ่มรู้สึกว่า ความรักแบบแฟน เป็นสิ่งฟุ่มเฟือย คือ มีแฟนก็ใช้เงินเยอะ ใช้เวลาเยอะ เป็นภาระต้องดูแลกายและใจของอีกฝ่ายตลอดเวลา ไม่งั้นก็จะทะเลาะกัน แต่ถ้าไม่มีแฟน เราก็เอาเวลาไปทำงาน ลงทุน ออกกำลังกาย พัฒนาตัวเอง แบบนี้ตัวเองจะกลายเป็นคนดูน่าสนใจขึ้นมาทันที ก็ไม่จำเป็นต้องไปตามเอาใจตามจีบใครมากมายแบบก่อน

ถ้าเราดีพอ แล้วคนที่ดี ความรักที่ดีเข้ามาก็ถือว่าดีไป แต่ถ้าไม่มีใครเข้ามาก็อยู่เป็นโสดต่อไป สบายๆ ไม่เห็นต้องไปขวนขวายเลย (แต่เข้าใจในกรณีของผู้หญิงที่อยากสร้างครอบครัวมีลูกนะ)

ไม่รู้คนอื่นคิดอย่างไร ส่วนเราแค่คิดว่า ความรักน่ะมีได้ แต่ไม่จำเป็นต้องไปหมกหมุ่นมากมาย ถ้ามันใช่ มันก็คือใช่ แทนที่จะเอาเวลา เอาเงินไปทุ่มกับคนๆนึงที่ยังไม่ใช่แฟน เอาเงินเอาเวลาตรงนั้นมาพัฒนาตัวเอง น่าจะคุ้มค่ากว่ากันเยอะ ส่วนคนที่มีคู่ชีวิตแล้ว อันนี้เรามองว่า เค้าคือคนในครอบครัว อย่างไรก็ต้องทุ่มเทเต็มที่อยู่แล้ว