ก่อนอื่นก็ต้องขอทักทายเพื่อนๆทุกคนครับ.....นี่เป็นครั้งแรกของการรีวิว ถือเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์แล้วกันนะ
เรากับแฟนเป็นคนชอบเที่ยวและส่วนใหญ่ชอบไปกับทัวร์ เพราะกลัวเรื่องการสื่อสาร คือภาษาอังกฤษก็แค่งูๆปลาๆ ไม่เลิศสักเท่าไหร่
แต่ทริปของเราครั้งนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง...เมื่อเราคิดและตกลงกันจะไปแบบ backpack ก็เล็งๆๆไว้คือเวียดนามกับมาเลเซีย  แต่นี่เป็นทริปแรกที่ไปกันเอง เราเลยตัดสินใจไป......มาเลเซีย  คืออยากไปปีนัง และไร่ชา คาเมรอน เลยตัดสินใจว่าที่นี่แหละ........จัดกระเป๋ากันเลย และจองที่พักผ่าน agoda (ตอนแรกจองแค่นอนค้างคืนที่ปีนังและคาเมรอนอย่างละ 1 คืน)  
......รุ่งเช้าเราออกเดินทางกันเลย เราเริ่มจากสะเดา จังหวัดสงขลา โดยเลือกที่จะไปกับรถไฟ เลยนั่งรถสองแถวสีเหลืองจากสะเดาไปสถานีรถไฟปาด้งเบซาร์
ค่าโดยสารคนละ 20 บาท  ประมาณ15-20นาทีก็ถึงสถานี (หากไปกับรถตู้จะสะดวกมากๆ)
         และฝากเพื่อนแลกเงินของมาเล โดยแลกไปทั้งหมด 5000บาท ได้เงินมาเล 630 ริงกิต ถือว่าตอนนั้นได้กำไรอยุ่ เพราะค่าเงินมาเลตกอยู่
     ก่อนถึงสถานีรถไฟก็จะมีการตรวจคนเข้าเมือง ต้องเขียนใบเข้า-ออก หากจ้างเขียนก็ใบละ10บาท ถึงสถานีรถไฟ ก็หาซื้อตั๋ว เอาหล่ะ เริ่มสปีคอิงลิชกันโล้ด
(ราคาตั๋วคนละ 11 ริงกิต ประมาณ110บาทไทย)
  
อย่าลืมปรับนาฬิกานะเพราะเวลาของมาเลเดินเร็วกว่าไทย 1 ชม. บรรยากาศบนรถไฟก็เหมือน BTS บ้านเราเลยหล่ะ ประมาณ 1.30-2 ชม
ถึงสถานีButterworth และก็เดินไปต่อเรือเฟอร์รี่ คนละประมาณ 1.5 ริงกิต   นั่นไง......เกาะปีนัง
ลงจากเรือเฟอรี่ก็ต่อด้วยรถบัส ไปลง Komtar (อย่าลืมแลกเหรียญก่อนขึ้นรถบัสนะเพราะไม่มีการถอนเงินนะ)
เมื่อถึงตึกKomtar (คล้ายๆห้างบ้านเรานั่นแหละ) ให้เดินเข้าไปในตึกเพื่อซื้อซิมไว้เล่นเน็ต  งานยากเริ่มขึ้นแล้วสิ คือสปีคอยู่นานกว่าจะเข้าใจกัน
   ซื้อแล้วต้องให้พนักงานสมัครเน็ตให้เลย ประมาณ 35 ริงกิตนะ
แล้วก็เดินก็ที่พักกันต่อ คืนแรกเราพักที่นี่นะ (หากมากับรถตู้ ก็จะมาส่งที่นี่เลย)

เก็บของเสร็จก็เดินสำรวจเมืองปีนังทันที แต่เสียดายที่วันนีฝนตกเลยไม่ค่อยได้ไปไหน เลยถ่ายรูปตึกเก่าๆของปีนังมาให้ดูเล็กน้อย
เดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงตึกKomtar อีกครั้ง (เพราะใต้ตึกจะมีการขายทริปไปคาเมรอนหรือไปสิงคโปร์)
กว่าจะคุยกันรุ้เรื่องก็นาน เขาจะพูดเร็วมากเลยเปลี่ยนเป็นเขียนแทน เราได้ตั๋วไปคาเมรอนช่วงบ่ายของอีกวัน อ้าวเห้ยทำไงดีเพราะกว่าไปถึงก็มืดค่ำพอดี ที่พักก็ไม่รู้อยู่ตรงไหนอีก แต่ดีที่เราปริ้นที่พักติดมา เลยคุยกับเจ้าของทัวร์ว่า...รบกวนไปส่งที่โรงแรมนี้ได้มั้ย...เขาก็ใจดีไปส่งถึงโรงแรม
(ตั๋วราคาขาไปอย่สงเดียว 43 ริงกิตต่อคน เป็นรถตู้คันเล็ก เดินทางประมาณ 4-5 ชม.)  พอจองได้แล้วก็เริ่มหาอะไรกินกัน ขอบอกว่า....เรามาเพื่อเที่ยวจริงๆๆ เราสองคนไม่กล้ากินอาหารหรูๆหรือแพงๆ เพราะเราไม่รู้ว่าข้างหน้าเราจะเจอกับอะไรอีก
เช้าวันรุ่งขึ้น.....รถตู้ก็มารับเรากับแฟนเดินทางไปคาเมรอน ในรถตู้มีผู้โดยสารประมาณ 8 คน เป็นคนต่างชาติทั้งหมด ระหว่างการเดินทางเรากับแฟนสลับกันนอน ไม่กล้าหลับทั้งคู่ เพราะเรากลัว เส้นทางก็เป็นหุบเขากับเหวลึก ถนนก็แคบ คือกลัวไปหมด แต่ก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย

ห้องพักที่คาเมรอนไม่มีแอร์ มีแต่พัดลม เพราะอากาศที่นี่ ประมาณ 11 องศา คือหนาวเหมือนกัน สาเหตุที่จองห้องพักสไตล์นี้คือ เรากับแฟนเป็นผู้หญิงกันทั้งคู่
เลยไม่ค่อยกล้าจองห้องแบบ Hostel แต่หากมีโอกาสมาอีก ก็จะจองแบบธรรมดา คืนนึงแค่ 300-400 บาท
เดินเที่ยวบริเวณใกล้ที่พัก ก็มีตลาดเล็กๆให้เดินเที่ยวและดูวิถีการเป็นอยู่ คือหนาว อยากกลับห้องแล้ว
พอถึงที่พักก็คุยกับพนักงานโรงแรมเลยว่า....พรุ่งนี้เช้าเราอยากไปไร่ชา สตรอเบอรี่ สวนลาเวนเดอร์ เราต้องไปซื้อทัวร์ที่ไหนแต่ขอเป็นแค่ครึ่งวันเพราะช่วงบ่ายเราต้องเดินทางกลับ...สุดท้ายเราได้ทัวร์ครึ่งวัน ราคา 140 ริงกิต/2คน และทางโนงแรมก็จองรถกลับให้ ราคา 40ริงกิตต่อคน
เริ่มหายกลัวไปบ้างเพราะมีรถกลับแล้ว คราวนี้ก็เที่ยว
             มีหลายแห่งที่ได้เที่ยว.....สวนผีเสื้อ   สวนผึ้ง  สวนกระบองเพชร พอใกล้เที่ยงรถตู้ก็พาเรากลับไปส่งโรงแรม เรากับแฟนก็รีบเก็บของเพื่อที่จะกลับปีนัง สอบถามพนักงานว่าเราต่องไปรอรถที่ไหน....คือเราต้องเดินไปที่ Bus station  ระยะทาง 1-2km ได้มั้ง พอถึงสถานีก็เป็นเหมือนรถทัวร์บ้านเรา  เราก็เลยไปคุยกับคนขับรถว่าจะไปถึงปีนังกี่โมง คำตอบที่ได้คือ.....4 ทุ่มเกือบ 5ทุ่ม เพราะรถติดมาก เอาแล้วไง เริ่มไม่สนุกแล้ว เพราะเราไม่ได้วาแผนว่าจะเที่ยวต่อ เราจะกลับไทยเย็นนี้  ไม่รู้จะทำไงดีเลยตัดสินใจจองที่พักผ่าน Agoda ตอนแรกจะพักที่เดิมที่เคยพักแต่ห้องเต็ม....เลยลองจองห้องแบบถูกๆ เป็นห้องแคปซูลหญิงล้วนห้องน้ำรวม ระหว่างเดินทางคือกลัว มืดก็มืด แถมไม่รู้จักแล้วก็ยังไม่รู้ว่าจะลงตรงไหน  สุดท้ายไปถึงตึก Komtar  เราก็โล่งใจ ตอนนั้น 5 ทุ่มแล้ว ยังไม่รู้ว่าที่พักอยู่ตรงไหน GPS ก็พาเราเดินมั่วๆๆ เรากับแฟนเดินเข้าไปในซอย ซึ่งเงียบมากและมืด  จึงตัดสินใจนั่งรถจักรยาน 3 ล้อให้ไปส่งโรงแรม
  

ถึงที่พักโดยสวัสดิภาพ....พักผ่อนเก็บแรงไว้เที๋ยว Street art กันต่อ......

เช้าแล้วลุยกันเลย......ทางโรงแรมก็ให้แผนที่ของภาพวาดบนผนัง

เดินไปเรื่อยๆเจออาหารเช้าคล้ายๆติ่มซำ ลุยกันเลย สั่งเยอะมากเพราะเมื่อวานที่อยู่บนรถทัวร์ไม่ได้กินอะไรเลย  (เสียดายไม่มีรูปมาฝาก) กินกันเยอะมาก สรุปราคา 34 ริงกิต ถูกมากครับ  ที่Street art มีจักรยานให้เช่านะ แต่เรากับแฟนเดิน
เดินกันจนเหนื่อยมองดูเงินในกระเป๋า ยังเหลือประมาณพันกว่าบาท ถามคนแถวนั้นว่า...ว่าจะไปท่าเรือเฟอร์รี่ อยู่ตรงไหน ไกลมั้ย  สุดท้ายเรือเฟอรี่อยู่ใกล้ๆๆนี่เอง ก็เดินประมาณ 2 Km  ก็ถึงท่าเรือ ก่อนขึ้นเรือก็ซื้อขนมแถวๆนั้น สรุปนี่เรามาหมดกับค่าขนมตรงนี้เหรอ....ขึ้นเรือ ------> ถึงฝั่งแล้ว (ไม่เสียค่าบริการนะ)
ซื้อตั๋วรถไฟกลับไทย ไปลงที่สถานีปาดังเบซาร์ ..........ทริปนี้เรากับแฟนถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวมที่พักด้วยนะ  คนละ 3890 บาท  แต่นี่ยังไม่หักที่เหลือกลับไทยมาประมาณ 400 บาทไทย
ทริปครั้งนี้ ไม่ได้กินหรู แต่เราไปเพื่อเผชิญหน้ากับความกลัวที่เราสร้างขึ้นมาเอง  การไปเที่ยวแบบ backpack และไปเที่ยวโดยไม่ได้มีการวางแผนว่าจะไปไหนก่อนหลัง (คือสั้นๆเลย ไปเอาดาบหน้า) และทริปนี้น่าจะสิ้นเปลืองในเรื่องของที่พัก ถ้าหากไปกันหลายคน พักแบบชิวๆๆ งบน้อยแน่นอนครับ
แต่นี่เราก็ผู้หญิง (ทอม ก็คือผู้หญิงนั่นแหละ) แฟนเราก็ผู้หญิง เราเลยเลือกจองห้องพักแบบนี้

สุดท้ายนี้ขอฝากถึงเพื่อนๆนะครับว่า....ไม่มีอะไรน่ากลัว หากเรายังไม่เคยลองทำมัน เราเองก็ไม่ใช่คนที่เก่งภาษาอะไรเลย แต่เมื่อกล้าที่จะเผชิญ ก็จะทำให้เรากล้ากับมัน   การไปเที่ยวครั้งนี้ทำให้เราได้ประสบการณ์มากมาย และตอนนี้หากเราไปเที่ยวที่ไหนอีก เราก็คงไม่ต้องง้อทัวร์อีกต่อไป.........

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ   หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะครับ.......ทริปหน้าเจอกันใหม่นะครับ