คือเราจะสนิทกับเพื่อน ม.ปลาย มากที่สุดอ่ะ(ถึงจะเจอกันแค่3ปีก็นะ)แต่บางคนก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ ม.ต้นแล้วอ่ะ(แต่มาเจอกันที่ ม.ปลายอีกครั้ง)ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจอยู่สายศิลป์หรอกบังเอิญมันไปสอบติดอ่ะก็เลยเรียนๆไป แล้วก็สนิทกับกันมากขึ้น ไปไหนไปกัน ลุยไหนลุยกัน (บางทีก็ไปนอนบ้านเพื่อนในแก๊งค์เลยนะ) แต่ มหาลัยนี่ต่างคนต่างเอาชนะกัน(เรื่องเกรดอ่ะนะ)(ม.ปลายไม่มีแบบนี้เลย คอยช่วยเหลือกันตลอด) จนแบบเฮ้ย!!!! นี่เหรอชีวิตเด็กมหาวิทยาลัย อยู่ยากมากอ่ะ จนเราแบบคิดถึงเพื่อน ม.ปลายขึ้นมาหลายครั้งมาก(คิดในใจอ่ะนะ Copyเพื่อน ม.ปลาย แล้วpaste ณจุดๆนี้ได้ไหม เราไม่ไหวแล้ว เราต้องการเพื่อน ม.ปลาย)ลืมบอกไปอ่ะ คือเราอยู่กับเพื่อน ม.ปลาย ดีที่สุดเพราะถ้าเราเงียบใส่เค้า หรือต่างคนต่างเงียบใส่กัน คือทุกคนเดาความรู้สึกกันออกอ่ะ แล้วเราจะสบายใจเวลาได้อยู่กับพวกเค้า #ขอโทษด้วยนะสำหรับใครที่อ่านแล้ว งง กัน #คือเราไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ทุกคนเข้าใจดีอ่ะเราอธิบายไม่ค่อยเก่งอ่ะนะ