ยิ่งพยายามคิดหาทาง ยิ่งหันหาทางออกยิ่งมืดมนหนักขึ้นเรื่อย
จากตอนแรกปัญหาเข้ามาหนึ่งอย่าง ก็ทวีคูณขึ้นเรื่อยๆอยากจะปรึกษาใครก็ไม่รูจะเริ่มยังไง
จะร้องไห้ก็ได้แค่ระบาย ณ ตอนนั้น แล้วก็กลับมาอึดอัด สับสนเหมือนเดิม
พ่อแม่แยกทางกัน....ไม่เป็นไรน่า ดีกว่าเค้าอยู่ด้วยกันแล้วทะเลาะกันทุกวัน
ทะเลาะกับน้องประจำ....ไม่เป็นไรน่า ยังไงก็พี่น้อง ยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยกัน
ผลการเรียนดีแต่ไม่มีใครคอยชื่นชมด้วย....ไม่เป็นไรน่า เราทำเพื่อตัวเอง
จากที่เคยมีเงินใช้ไม่เคยขาด อยู่ๆการเงินก็ชะงักเงินแทบจะไม่มี....ไม่เป็นไรน่า ประหยัดๆบ้าง ยืมเพื่อนบ้าง
ชีวิตไม่มีจุดมุ่งหมาย....ไม่เป็นไรน่า ทำวันนี้ให้ดีไปก่อน
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
ถึงจะปลอบตัวเองแบบนี้กับทุกปัญหา แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย ท้อมาก แต่ก็ทำได้แค่นั้น แค่ท้อ
จะไปต่อก็ไม่ได้ หยุดก็ไม่ได้ ถอยก็ไม่ได้
ชีวิตมันยากขนาดนี้เลยหรอ ต้องทดสอบกันขนาดนี้เลยหรอ