สวัสดีคะ ปกติสวดมนต์ ไหว้พระเรื่อยๆ
อยู่หอพัก อยู่มานานแล้วไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้ได้เลย ว่ามีคนมอง มีคนอยู่ด้วย ไม่รู้ว่ามโนรึเปล่า แต่ไม่สบายใจเลยคะ
น่าจะอาทิตย์ที่แล้ว วันพระรึเปล่าไม่แน่ใจ
สวดมนต์ไหว้พระคะ แล้วเราก็แบบ นึกยังไงไม่รู้ คือเชิญวิญญาณสัมภเวสีมาสวดมนต์ มาฟังธรรม รับส่วนบุญ คือก็ตั้งใจจิตเอา แล้วก็บอกเขาว่า หากมาฟังมารับบุญแล้วก็กลับไปในที่ของท่าน เรากลัว ไม่ต้องมาทำให้รู้สึก เดียวมีโอกาสก็จะสวดมนไหว้พระ แผ่เมตตาให้
หลังจากนั้น เราก็รู้สึกแปลกๆ สัมผัสได้เหมือนมีคนมอง ต้องหันกลับไปมองอยู่เรื่อยๆ
แต่ก่อนไม่มีเลยคะ ความรู้สึกแบบนี้
เลยบอกว่า ใครที่ยังอยู่ก็ให้กลับไปที่ของเขานะ เราไม่อนุญาตให้อยู่ แค่ให้มาร่วมสวดมน แล้วก้ให้เขากลับไปที่ของเขาซะ แต่ก็ไม่หายคะ เหมือนจะแย่ขึ้น
เป็นคนขี้กลัวมาก นอนไม่ค่อยหลับ ไม่กล้าปิดไฟ คือมันเป็นการเชิญเขาเข้ามา ? แล้วเป็นการอนุญาตรึเปล่าคะ? เรามีเจตนาจะแบ่งบุญให้นะคะ เราไม่ได้คิดว่าเขาจะยังอยู่ในห้อง ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น อีกใจก็คิดว่าคิดไปเอง
แต่เราเชื่อความรู้สึกตัวเองคะ มันไม่ปกติ ความรู้สึกเหมือนตอนอยู่บ้านเช่ากับเพื่อน แล้วมีอะไรประมาณนี่เหมือนกัน
ทำอย่างไรดีคะ ไม่สบายใจเลย อึดอัด กลัว
เราทำอะไรผิดไปตรงไหนรึเปล่า?
--------------
แก้ไข ขอบคุณทุกคำแนะนำคะ อาจเป็นความคิดมาก ก็ได้ แต่พอลองทำตามวิธีของ คห. ด้านล่าง
จุดธูป9 ดอก พวงมาลัยหนึ่งพวง ขอให้ท้าวเวสสุวรรณ มาช่วย เชิญวิญญาณออกไป แล้วเอารูปปั้นเล็กๆที่ได้มากจากวัดอรุณ ตอนไปทำบุญ ไว้ใต้หมอน ก็ดีขึ้นแล้วคะ ไม่มีอะไรแล้วนอนหลับกินอิ่มสบายตัวสบายใจคะ
อาจเป็นเพราะความคิดมาก ทำแล้วสบายใจก็ได้คะ ไม่เชื่อก็อย่าว่ากันเลยนะคะ คิดไปทั้งสองมุมละกัน
สอบถามเรื่องสวดมนต์ แล้วเราเชิญสัมภเวสีที่อยู่บริเวณนั้นมาฟังธรรมด้วย แล้งเหมือนเขาไม่กลับ
อยู่หอพัก อยู่มานานแล้วไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้ได้เลย ว่ามีคนมอง มีคนอยู่ด้วย ไม่รู้ว่ามโนรึเปล่า แต่ไม่สบายใจเลยคะ
น่าจะอาทิตย์ที่แล้ว วันพระรึเปล่าไม่แน่ใจ
สวดมนต์ไหว้พระคะ แล้วเราก็แบบ นึกยังไงไม่รู้ คือเชิญวิญญาณสัมภเวสีมาสวดมนต์ มาฟังธรรม รับส่วนบุญ คือก็ตั้งใจจิตเอา แล้วก็บอกเขาว่า หากมาฟังมารับบุญแล้วก็กลับไปในที่ของท่าน เรากลัว ไม่ต้องมาทำให้รู้สึก เดียวมีโอกาสก็จะสวดมนไหว้พระ แผ่เมตตาให้
หลังจากนั้น เราก็รู้สึกแปลกๆ สัมผัสได้เหมือนมีคนมอง ต้องหันกลับไปมองอยู่เรื่อยๆ
แต่ก่อนไม่มีเลยคะ ความรู้สึกแบบนี้
เลยบอกว่า ใครที่ยังอยู่ก็ให้กลับไปที่ของเขานะ เราไม่อนุญาตให้อยู่ แค่ให้มาร่วมสวดมน แล้วก้ให้เขากลับไปที่ของเขาซะ แต่ก็ไม่หายคะ เหมือนจะแย่ขึ้น
เป็นคนขี้กลัวมาก นอนไม่ค่อยหลับ ไม่กล้าปิดไฟ คือมันเป็นการเชิญเขาเข้ามา ? แล้วเป็นการอนุญาตรึเปล่าคะ? เรามีเจตนาจะแบ่งบุญให้นะคะ เราไม่ได้คิดว่าเขาจะยังอยู่ในห้อง ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น อีกใจก็คิดว่าคิดไปเอง
แต่เราเชื่อความรู้สึกตัวเองคะ มันไม่ปกติ ความรู้สึกเหมือนตอนอยู่บ้านเช่ากับเพื่อน แล้วมีอะไรประมาณนี่เหมือนกัน
ทำอย่างไรดีคะ ไม่สบายใจเลย อึดอัด กลัว
เราทำอะไรผิดไปตรงไหนรึเปล่า?
--------------
แก้ไข ขอบคุณทุกคำแนะนำคะ อาจเป็นความคิดมาก ก็ได้ แต่พอลองทำตามวิธีของ คห. ด้านล่าง
จุดธูป9 ดอก พวงมาลัยหนึ่งพวง ขอให้ท้าวเวสสุวรรณ มาช่วย เชิญวิญญาณออกไป แล้วเอารูปปั้นเล็กๆที่ได้มากจากวัดอรุณ ตอนไปทำบุญ ไว้ใต้หมอน ก็ดีขึ้นแล้วคะ ไม่มีอะไรแล้วนอนหลับกินอิ่มสบายตัวสบายใจคะ
อาจเป็นเพราะความคิดมาก ทำแล้วสบายใจก็ได้คะ ไม่เชื่อก็อย่าว่ากันเลยนะคะ คิดไปทั้งสองมุมละกัน