10.Blink-18 - California


การจากลา กับ Tom DeLonge นับได้ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดอีกครั้งของวงเลยก็ว่าได้
โดยหลายคนที่ติดตามพอจะจำได้ว่า การลาออกของ Tom ทำให้วงมีสถานะพักวงไม่มีกำหนด จนเกือบจะทำให้วงแตกไปครั้งหนึ่งแล้ว
และเวลาผ่านไปกว่า6ปีหลังจากที่ทั้งสามคนแยกทางกัน ได้เกิด เกิดปาฏิหาร์ยทำให้TomกลับมาและออกอัลบัมชุดNeighborhoodsในปี 2011 ซึ่งเป็นเวลากว่า

5ปีที่ห่างหาย ในการทำอัลบัมได้เกิดเรื่องราวแย่ๆของ Tom อีกครั้งและทั้งสองคนที่เหลือเลือกที่จะเดินทางต่อไปโดยไม่มีเขา
และก็คงต้องยอมรับว่าเกิดปาฏิหาร์ยมันคงไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง

ออกตัวนิดว่าผู้เขียนชื่นชอบTomมาก ถึงมากที่สุดแน่นอน จึงรู้สึกเสียดายอะไรหลายๆอย่าง ในส่วนที่Tomสมควรที่จะเข้ามาเติมเต็มสิ่งนั้นในผลงานชุดนี้

พักเรื่องดราม่าดีกว่า California คืออัลบัมชุดที่7ของพวกเขาเลือกที่จะใช้บริการ John Feldmann Producerสายเมนสตรีมรุ่นใหญ่ที่คว่ำหวอดในวงการดนตรี

แน่นอนว่าอารมณ์ในชุดนี้ต้องออกมาในบรรยากาศ "เพลงขาย" ตามหลายอัลบัมที่ Johnเคยปั้นออกมา
แต่ก็ไม่แปลกที182 ที่ทำเพลงง่ายๆซนๆห่ามๆเหมาะกับวัยรุ่นและเด็กหนวดรวมไปถึงผู้เขียนที่โตขึ้นมากับเพลงพวกเขายังคงพอใจกับ การขาย แบบเดิมๆของวงอยู่

และผู้ที่ถูกเลือกให้มาทำหน้าที่ แทนTomได้แก่นาย Matt Skiba มือกีตาร์และนักร้องนำแห่ง คณะAlkaline Trio ที่เป็นวง Pop Punkแนวเดียวกันและตั้งไข่มาในระยะเวลาใกล้ๆเคียงกัน จึงใช้เวลาไม่นานในการ จูนให้ติด เพื่อที่จะกอดคอกันเข้าห้องอัดและทำเพลงชุดแรกร่วมกัน

อัลบัมชุดที่7นี้ยังคงเป็น182 ไม่ใช่ 44แต่อย่างใด โดยถ้าไม่นับความทะลึ่งตึงตังรวมไปถึง Fender Jazzของ Tom แต่ความมั่นคงและเอกลักษณ์ของวงก็ยังคงมีอยู่

California แน่นอนว่าคือชื่อเมืองที่พวกเขาเกิดและเติบโตขึ้น โดยเป็นครั้งแรกที่วงได้ตั้งชื่ออัลบัมอย่างง่ายๆ โดยก่อนหน้านั้นอัลบัมนีเคยมีชื่อว่า No Future

ซึ่งแน่นอนว่ามันดูมืดมนจนเกินไป จึงนำชื่อCalifornia ที่เป็นเมืองของMark,TravisของJohn

โดยเนื้อหาจะยังคงพูดถึงในระดับแคบๆ และเป็นเรื่องราวในชีวิตของผู้คนต่างๆ
ที่เกิดขึ้นและมีอยู่ในบ้านเกิดเมืองนอนที่พวกเขารักเมืองนี้

เรื่องภาคการร้อง ยังคงการร้องนำถึงสองคนเอาไว้ จากปกติTomจะร้องคีย์สูงและMarkจะร้องคีย์กลางๆถึงต่ำหน่อย

กลับกลายเป็น โทนเสียงจะออกใกล้เคียงกันเกินไป โดยธรรมชาติเสียงการร้องของMattนั้นได้ลอยอยู่เทียบเคียงกับMarkมากเกินไป โดยหลายเพลงนั้นรู้สึกว่าใช้การร้องนำคนเดียวแบบเพลงเก่าๆของวงก็ได้

และนี่คืออีกจุดหนึ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของวงได้โดนบั่นทอนออกไปอย่างน่าเสียดาย

แน่นอนว่าถ้าพูดถึง วงPop Punkที่ยิ่งใหญ่ที่สุดวงนึงในโลกวงหนึ่ง มั่นใจเหลือเกินว่าหลายคนย่อมติดภาพของสมาชิกที่มักยืนอยู่ตรงกลางของวงเสมอ
อย่าง Travis ที่ยังคงขย้ำ สแนร์ แฉ ฉาบ ได้อย่างสะใจไม่แพ้วัยรุ่นหลายๆคนแม้จะไม่หนักหน่วงเท่ามือกลอง Metalทั้งหลาย แต่จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ของเขายังคงโคจร รอบวงดนตรีวงนี้และวงการดนตรีอย่างไม่หยุดยั้ง และนี่คือกระดูกสันหลังของวงอย่างไม่ต้องสงสัย

การกลับมาครั้งนี้ถือเป็นอีกหนึ่งบทสทดสอบครั้งสำคัญอีกครั้งของพวกเขา ที่ยังคงเดินทางไปแม้จะขาดเพื่อนคนสำคัญคนหนึ่ง

การเปลี่ยนแปลงนี้มีทั้งข้อดีและเสียในตัวของมัน แม้หลายอย่างจะยังขาดหายไม่สนุกและสวยงามอย่างในอดีต แต่ก็ยังคงมีความสุขในการฟังเพลงของพวกเขาไม่ว่าจะอยู่ในยุคไหนก็ตาม