เรารู้จัก ผช. คนนึงมาเกือบ 2 เดือน เค้าอายุ 30 ปีทำงานเอกชนด้านไอที ขยัน รับถ่ายภาพนางแบบทั่วไป เป็นคนเฟลลี่แต่โสด (ดูไม่ค่อยน่าเชื่อใช่ไหม แต่พี่เค้าโสดจริงๆ) ตลอดเวลาที่คุยกันมาเราค่อนข้างคุยกันถูกคอ มีเวลาว่างค่อนข้างตรงกัน เค้าขอลองคบเราเป็นแฟน เราก็บอกกับเค้าว่ามันไวไปไหม เค้าก็บอกว่าก็ต้องเปิดใจเรียนรู้กันไป... แต่หลังปีใหม่มาเค้าจำเป็นต้องย้ายที่ทำงานห่างกับที่ทำงานเรามาก บทสนทนาค่อยๆลดลง มีหลายครั้งที่ไม่เข้าใจกันแต่ก็จบลงด้วยการเงียบและเริ่มต้นคุยกันใหม่ในวันรุ่งขึ้น... จนในที่สุดเค้าได้เปิดประโยคมาว่า "ขอเบาความสัมพันธ์ ลดจากสถานะแฟนเป็นกำลังคบหาดูใจได้ไหม?" กลัวว่าจะทะเลาะกัน หรือเค้าไม่มีเวลาดูแลเราอีกอย่างถ้าไปกันไม่ไหวจริงๆเราก็ไม่ได้มีเรื่องให้เกลียดกันหรือคุยกันไม่ได้ แต่ "พี่ก็ยังเป็นเหมือนเดิมนะ ไม่หายไปไหน ต้องการเวลาศึกษาดูใจมากกว่าที่ผ่านมา คือ ขอเราเป็นแฟนไวไป" และนั่นก็คือเราสตั้นไป เสียใจนะ คนเราถ้าคุยกันไม่ใช่เคมีไม่ตรง ก็จะมีเซ้นตั้งแต่เเรกคุยแล้ว ตอนนี้เราก็ 26 ปีแล้ว เจอสถานะการณ์แบบนี้ เหตุผลแบบนี้ก็ไม่เคยเจอมาก่อนเหมือนกัน ทุกวันนี้พี่เค้าก็ทักมาเช้า เย็นกลับถึงบ้านก็บอกแต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากมาย... คิดว่าควรทำอย่างไรดีคะ