คือ....  เราไม่เข้าใจว่าหนังสมัยนี้ทำไมภาพมันถึงได้มืดดดดดดดดดดดดดดด  กันนักนะ!!!!!

ให้ตายเหอะ   เกือบทุกเรื่องอะ...  

อ้อ  ขอบอกเลยว่าเราเข้าใจคำว่าโทนหนังแน่นอน  เพราะดูหนังมานานมากแล้ว  






เราไม่เข้าว่าทำไมฉากกลางคืน  หรือบางทีก็กลางวันนี่แหละ  ไยต้องให้มืดตึ๊ดตื๋อแทบมองอะไรไม่เห็นขนาดนั้น

เราชอบภาพของหนังยุคก่อนนะ  มันชัดเจนดี  อย่างฉากพวกกลางคืนน่ะ

คุณลองไปดูหนังแบบคนเหล็ก 1-2  ได้เลย  การจัดแสงทำให้คนดูเห็นฉากกลางคืนได้ชัดเจนและมีความพอดีลงตัว

ฉากในอุโมงค์อย่างเรื่อง Speed  หรือ  Daylight  ก็สามารถเห็นภาพได้พอเหมาะพอเจาะเช่นกัน

แต่ถ้าเป็นหนังยุคนี้  ฉากกลางคืน  มันช่างกลางคืนมากกกกกกกกก  เพราะมองไรแทบไม่เห็น  น่ารำคาญสุดๆ

อย่างเรื่อง  ทาร์ซาน  ฉากกลางคืนบอกเลยว่าเรามองไม่เห็นรายละเอียดในหนังจริงๆ  มันเอาแต่มืดอย่างเดียว

แล้วหนังสมัยนี้ชอบใช้โทนดาร์คๆกันเกือบหมด  คิดดู  ต้องเพ่งลูกกะตากันตลอด


ต้องอย่าลืมว่าหนังก็คือหนัง  คุณต้องสื่อสารให้คนดูเห็นและเข้าใจได้ทุกอย่าง  

ไม่ใช่ฉากกลางคืนต้องมืดสมจริงเกินเหตุ   จนที่สุดก็สื่อสารอะไรไม่ได้  เพราะความมืดบดบังทุกอย่าง



หนังบางเรื่องเราต้องเลิกดูกลางคันไปก็มาก  เพราะไม่สามารถทนดูอะไรมืดๆอยู่ตลอดเวลาได้  มันชวนหงุดหงิดชะมัด

อย่างโทนหนังที่น่ากลัว  ไม่เห็นจำเป็นต้องให้ภาพมืดทึมมากก็ได้  เอาเข้าจริง  การได้เห็นภาพชัดๆ  เราว่ามันกลับน่ากลัวกว่าอีก

พวกหนังผีก็เหมือนกัน  ถ้าเรื่องไหนมืดมาก  แทนที่จะกลัวกลับรำคาญซะงั้น  
ก็เพราะมันมืดจนมองอะไรไม่เห็นเลยน่ะสิ  แล้วจะกลัวได้ไง  หน้าผีก็ไม่เห็นซักแอะ  พานเซ็งไปเลย


หนังบางเรื่องตอนดูเป็นภาพนิ่งภาพมันสวยมาก   แต่พอมาดูหนังจริงอะไรมันจะมืดเบอร์นั้นหว่า....  

บางทีก็เสียดายว่า  ถ้าภาพในหนังเหมือนในภาพนิ่งที่แสงสีดีๆจะได้อรรถรสสักแค่ไหน  คงฟินเยอะกว่าแน่


บ่นมาซะยาว   นี่แหละค่ะ   สิ่งที่เราเบื่อที่สุดสำหรับหนังฝรั่งในยุคนี้.....