คือเรากับแฟนคบมาสามปีกว่าละ แต่เหมือนมันไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นเลย อยู่ห่างกันเราเป็นผญ.ก็กลัวความห่างพยายามคุยทักถาม แต่ไม่ซ้ำแซะนะเพราะรู้ว่าแฟนทำงานบริษัทจะยุ่งๆ เขาก็ตอบดีนานๆล่ะว่างถึงตอบเราก็ไม่อะไร พอเย็นเลิกงานเราก็ห่วงทักทายถามกินอะไรเหนื่อยมั้ยตามประสาแฟนเนาะแต่เขาจะแบบตอบนะแต่จะประมาณว่าเหนื่อยง่วงหลับหายๆๆๆไป2-3-4ชม. เราก็โอเคเขาพักผ่อนเนาะไม่วุ่นวาย แต่ก่อนคบใหม่ๆมาหาเราทุกอาทิตย์เดี๋ยวนี้งานยุ่ง มีปัญหาเรื่องเงินบ้างมาแล้วค่าใช้จ่ายเยอะนู่นนี่นั่นเราก็โอเคๆๆเข้าใจ ทั้งๆที่เราเป็นคนออกค่าอาหารหลังๆเรายังเป็นฝ่ายให้เงินกลับไปด้วยซ้ำเพราะไม่อยากให้เขากินอยู่ลำบาก  จนบางทีเคยอยากถามว่าตรงไหนที่เป็นพื้นที่ของเรา ตรงไหนที่เค้าสามารถเข้าไปอยู่ได้โดยที่ไม่รู้สึกว่ารบกวนชีวิตคุณ เวลาว่างคุณคุณอยู่กับเพื่อน ไปทำกิจกรรมกับเพื่อนเราก็เข้าใจ แต่มันมีความน้อยใจว่าตรงไหนคือพื้นที่ให้แฟนคนนี่บ้าง เคยหันมามองแฟนคนนี้มั้ยว่าเหงาเคยรู้เรื่องแฟนคนนี่มั้ยว่าอิจฉาคนในที่ทำงานคุณที่คุณสนใจเขารู้ทุกเรื่องในชีวิตเขามากกว่าแฟนคนนี้ ไม่ได้เรียกร้องเพิ่มเติมเลย แค่ขอให้เหมือนเดิม ของขวัญในวาระอะไรไม่เคยได้ ไม่เคยเสียใจ แต่ขอแค่อ้วนหันมามองความรู้สึกเราบ้างได้มั้ย เราทำตามที่อ้วนสั่งทุกอย่างไม่ทำในสิ่งที่อ้วนไม่ชอบ แต่เราไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย ตอนนี้เราอยากได้ความสุขของเราคืนมา เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ปล่อยให้เขามีความสุขแบบเขาดีกว่ามั้ย ถ้ามีเราแล้วเหมือนไม่มีนาดนี้  คบมาสามปี อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ38แล้ว เราอยากเห็นอนาคต คุณไม่เคยพูดเรื่องแต่งงาน พูดแต่ไม่มีเงินๆ เราอยากได้ยินให้ชื่นใจแค่นั้นว่าอ้วนอยากสร้างอนาคตกับเรา ไม่ต้องการงานแต่งใหญ่โต ขอแค่พูดสักครั้งให้รู้ให้เห็นอนาคตบ้าง ไม่ใช่ให้เราอยู่กับความหวังลมๆแล้งๆแบบนี้ที่สร้างขึ้นเอง เราก็แค่ผญ.คนหนึ่ง เจ็บได้ร้องไห้เป็น ...