เพื่อนผมอยู่คนเรียนจบมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน เขาเลือกที่จะทำงานสายการบินเลย ก็เห็นว่าเงินทองดีนะครับ แต่กับพวกๆที่เลือกเรียนต่อพวกนั้นได้ความรู้เพิ่มขึ้น มีวิทยฐานะ เข้าทำงานประจำอย่างที่ว่าทั้งภาครัฐ ทั้งเอกชนได้ไต่เต้าจนเป็นผู้อำนวยการ เป็นหมอ เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ตอนนี้ได้มาเจอกันคุยกัน สังสรรค์มันออกมาต่างกันมากๆประสพการณ์ ความรู้มันทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆดูมีสง่าราศี สายตาเป็นเจ้านายคน พูดเสียงดังฟังชัด พูดกับใครก็ไม่ต้องหลบตาเขา ข้างเมียก็เป็นคุณหญิงคุณนาย เรื่องเงินน่ะพอทำงานไปเรื่อยๆมันมาเองซื้อที่ซื้อทาง เงินประชุม เงินพิเศษ เงินออม ลงทุน เป็นที่ปรึกษาบริษัท บางคนเขียนหนังสือขายจนรวย  แต่คนที่เลือกทำงานเลยเขาเคยคุยกับผมนะทุกวันนี้งานเขาก็คืองานเสริฟ เสริฟมาสามสิบปีแล้ว จะไปใหญ่ขึ้นก็แค่หัวหน้าเขาสอนงานให้เด็ก มันเสียใจนะ พูดอะไรกับเพื่อนก็ไม่ค่อยจะรู้ก็งูๆปลาๆไป ศัพท์แสงทางเทคนิคอะไรนี่ก็พูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เรื่องลึกๆบางอย่างที่หาอ่านตามหนังสือพิมพ์หัวสีไม่ได้ก็ไม่รู้กับเขา อาศัยฟังเอาแต่เสียงลือเสียงเล่าแต่ไม่รู้จริง  แต่ถ้าเอาเรื่องเงินอย่างเดียวเขาก็ไม่อายใครนะ คุณต้องเลือกเองแล้ว อันนี้พูดจากคนที่อายุเกินครึ่งร้อยนะครับ เห็นมาแบบนี้จริงๆ