ผมว่าไม่จริงนะ โดยส่วนตัวผมว่าการที่คนจากยุคปัจจุบันย้อนเวลาไปสู่อดีตก็ไม่ได้หมายความว่าจะกลายเป็นผู้เก่งกาจสามารถอะไรนักหนา มีสิ่งที่เหนือกว่าคนในอดีตเพียงสิ่งเดียวก็คือรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้แบบคร่าวๆ ผมจะขอยกตัวอย่างที่ตลกและไม่สมเหตุสมผลเอามากๆให้ดูนะ

เจาะเวลาหาจิ๋นซี : เซี่ยงเส้าหลงแสดงความสามารถให้คนโบราณทึ่งเพราะรู้อายุของต้นไม้โดยการดูวงรอบของอะไรสักอย่าง (เห็นไหมล่ะ ขนาดผมเป็นคนยุคนี้ผมยังไม่รู้เลย) คือคนธรรมดาปกติในยุคนี้จะมีใครรู้บ้างอ่ะถามจริง แหม่พอได้ย้อนอดีตนี่กลายเป็นผู้รอบรู้ซะงั้น รู้โน่นรู้นี่ไปเสียหมด อันนี้คือจุดอ่อนของบทนะ

อตีตา : พระเอกย้อนอดีตไปช่วยชาวบ้านบางระจันแล้วถูกยกย่องว่าเป็นหมอ ทั้งๆที่รู้แค่วิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้น อันนี้ก็จุดอ่อนของพล็อตอีกแล้ว โธ่พ่อคุณขนาดคนยุคปัจจุบันถ้าไม่ได้มีอาชีพทางด้านพยาบาลหรืออาสากู้ภัยจะมีสักกี่คนที่รู้วิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นบ้าง เคยเรียนสมัยประถมนะแต่ก็ลืมกันไปหมดแล้วเชื่อเถอะ แล้วพระเอกมันก็เป็นเพียงแค่ไฮโซกากๆธรรมดาๆคนหนึ่งด้วย

จะเห็นได้ว่าเรื่องที่มีพล็อตย้อนเวลาจะมีจุดอ่อนของบทประมาณว่า คนธรรมดาๆกากๆของยุคปัจจุบันพอย้อนอดีตแล้วกลายเป็นเทพทันทีซึ่งไม่สมเหตุสมผลมาก อย่างมากก็รู้เพียงแค่ว่าค่ายบางระจันแตกเอยเสียกรุงเอย วันที่เท่าไหร่เดือนอะไรยังไม่รู้เลยลืม คนปกติใครเขาจำกัน แต่พอย้อนอดีตกลับจำได้ซะงั้น ตลกมาก ไม่เมคเซ้นส์ เป็นต้น

ต่อให้คนยุคนี้ย้อนอดีตไปยุคกรุงศรีได้นะอย่างมากก็เป็นได้แค่ชาวบ้านธรรมดาๆคนหนึ่งแค่นั้นแหละ พวกคุณเห็นด้วยไหม