ผีเสื้อกับดอกไม้

เพราะผู้ชายนั้นเป็นเช่นผีเสื้อ
ชิมจนเบื่อแล้วทิ้งหาหญิงใหม่
เมื่อดอมดมสมจินต์ก็บินไป
หญิงเป็นเพียงดอกไม้ได้แค่รอ

หยุดคบกันดีกว่าใจกล้าไหม
ขืนอยู่ไปก็ไม่พ้นคนลวงล่อ
แต่ห่างเธอทุกคราน้ำตาคลอ
ทำไมหนอ....ใจอ่อนแอแพ้ทุกที

ไม่อาจฝืนใจได้ในวันนั้น
เราจึงต้องเพ้อฝันถึงวันนี้
เพียงเขาวอนก็อ่อนไหวในฤดี
หลงยอมพลีใจกายให้ชายชม

ก็เพราะว่าดอกไม้ช่างใจอ่อน
หมู่ภมรร่อนชิมลิ้มสุขสม
เมื่อรสชืดจืดจางร้างอารมณ์
หวานก็ขมตรมสะอื้นกลืนน้ำตา

เมื่อไรเธอถึงพอท้อใจนัก
เธอแจกรักกับใครไปถ้วนหน้า
ไม่รู้จักรักแท้แค่มายา
ลืมคุณค่าคนเฝ้ารอที่ท้อใจ

หลงว่าตัวนั้นเป็นเช่นผีเสื้อ
พอเริ่มเบื่อก็ทิ้งหญิงหม่นไหม้
หญิงมิอาจทวงสิทธิ์คิดถึงใคร
จึงเป็นเพียงช่อดอกไม้ไร้แจกัน
   
                            กมล
                   29 มกราคม 2560
   ขอบคุณบทเพลง:เพลง ผีเสื้อใจร้าย ดอกไม้ใจอ่อน
                     ของครูสลา. คุณวุฒิ