การตีค่าสิ่งต่างๆมันมีแค่กับคนที่ยังมืดบอดเท่านั้น

เอาทองหนึ่งกองกับหญ้าหนึ่งกำมือ ลามันย่อมเลือกหญ้า

สัตว์ให้ความสำคัญกับอาหารจึงใช้ชีวิตเพียงเพื่ออิ่มมิกักตุน

แต่คนให้ความสำคัญกับสิ่งสมมุติเพื่อแลกอาหารและความสบาย

ผนวกกับความโลภของคนที่มิสิ้นสุด จนเกินพอดี คนจึงใช้ชีวิตอย่างดิ้นรนและทนทุกข์ เหมือนคนตาบอดที่คลำหาทางออก

ชีวิตมิได้ถูกออกแบบมาเพื่อปีนป่ายกำแพงที่มนุษย์ล้วนสร้างขึ้นมาเอง

แต่ชีวิตออกแบบมาเพื่อให้เราชนะใจตนเอง...

---ผลึกหิน---