ขอบคุณภาพและเพลงไพเราะจากเนตและยูทูปครับผม

   ดอยบวกห้า ทอดเทือกเขา ยาวเหยียดฟ้า
   ภูพิงค์มา แต่งตั้งนาม เป็นสิ่งคู่
   ที่พำนัก ช่างงามเด่น เห็นบนภู
   ม่านหมอกกรู แผ่คลุมปก วิหกบิน

   ภูพิงค์ พริ้งเพริศงาม นักหนา
   เมืองแแว่นฟ้า นครพิงค์ ชวนถวิล
   ลาแล้วลา ภูฟ้างาม จำจดจินต์
   ยามใดว่าง จะคืนถิ่น ยินเยี่ยมยล

   น้ำตกริน ห้วยแก้วไหล ซอกซอนลิ่ว
   ตกเป็นริ้ว น้ำใสใส ไหลดั่งฝน
   ไม่ลืมร้าง จดจำไว้ ในกมล
   มากี่หน ยังสวยยอด ตลอดกาล

   สีส้มสด ทองกวาว พราวเต็มต้น
   แล้วจึงหล่น ลงมา วันปีผ่าน
   บานแล้วร่วง พร่างพรู ฤดูกาล
   จากไปนาน ยังกล่าวขาน ล้านนาไทย

             สามัคคีรักแท้...............ภูพิงค์
             ยามอยู่ได้นั่งอิง.............สบฟ้า
             ยามจากสิใจประวิง.........มิลบ เลือนนา
             ภูพิงค์คู่ผืนแผ่นหล้า........ถิ่นแท้เมืองงาม

***อากาศยามเช้าของกทม.ยังเย็นๆบ้าง พลอยให้นึกถึงยอดภูงามหลายแห่ง แต่แห่งนี้ไม่ได้ขึ้นเลยครับ..."ใกล้เกลือกินด่าง"

*** ตามมาเป็นแรงใจให้นายส่องด้วยครับ..."หอมกรุ่นกลิ่นกาแฟบนยอดดอย"...พรุ่งนี้ครับผม  ***