คิดดูดีๆ เอกภพเกิดมา หนึ่งหมื่นห้าพันล้านปี แต่ เราตัวเรา เกิดมาอายุเพียงร้อยกว่าปี ถึงว่าสั้นมากๆๆๆๆ เทียบกับเวลาของเอกภพ แล้วตัวเรานี่ก็ไม่มีจริง คืออะตอมที่ฟอร์มตัวมาเกาะกันอยู่ชั่วคราว และมี consciousness รับรู้สิ่งต่างๆ ที่ดูเหมือนอย่างต่อเนื่อง แต่อะตอมที่รวมกันเป็นเรามีการสูญเสียไปและรับเพิ่มมาตลอดเวลา นั้นเรา ตัวกุของกุคือะไร เราในตอนนี้กับ เราเมื่อปีที่แล้ว คือเราเดียวกันหรือเปล่า เพราะถ้านิยามว่าเราคืออะตอมมารวมกัน แต่มันคนละกลุ่มอะตอมกันแล้วของปัจจุบันกับอดีต ตกลงเราคือเราเดียวกันหรือเปล่า เราคืออะไร
แล้วแต่ละคนก็เหมือนๆกัน เหมือนเซลล์ในร่างกาย เช่นเซลล์เม็ดเลือดแดง แต่เซลล์เม็ดเลือดแดงยังไม่มีชื่อแต่ละอันเลย แล้วทำไมเราต้องมีชื่อ ทำไมมนุษย์แต่ละคนต้องมีชื่อ ต้องยึดมั่นเป็นเรา
สรุปเราไม่มีจริง มีจริงคืออะตอม บางที่อะตอมรวมกันเป็นสิ่งมีชีวิต บางทีก็รวมกันเป็นสิ่งไม่มีชีวิต
ที่น่าสนใจคืออะตอมเป็นสิ่งไม่มีชีวิต แต่มารวมกันเข้า บางครั้งรวมกันกลายมาเป็นสิ่งมีชีวิตได้ซะงั้น
ขอโทษที อ่านหนังสือมากๆบางทีก็เพี้ยนแบบนี้ อยากระบายออกมา
แต่มันน่าสนใจจริงๆนะ คิดดูสิ really makes you think...
ตามหลักวิทย์แล้ว ตัวกูของกู ไม่มีตามแบบที่ท่านพุทธทาสบอกไว้จริงด้วย
แล้วแต่ละคนก็เหมือนๆกัน เหมือนเซลล์ในร่างกาย เช่นเซลล์เม็ดเลือดแดง แต่เซลล์เม็ดเลือดแดงยังไม่มีชื่อแต่ละอันเลย แล้วทำไมเราต้องมีชื่อ ทำไมมนุษย์แต่ละคนต้องมีชื่อ ต้องยึดมั่นเป็นเรา
สรุปเราไม่มีจริง มีจริงคืออะตอม บางที่อะตอมรวมกันเป็นสิ่งมีชีวิต บางทีก็รวมกันเป็นสิ่งไม่มีชีวิต
ที่น่าสนใจคืออะตอมเป็นสิ่งไม่มีชีวิต แต่มารวมกันเข้า บางครั้งรวมกันกลายมาเป็นสิ่งมีชีวิตได้ซะงั้น
ขอโทษที อ่านหนังสือมากๆบางทีก็เพี้ยนแบบนี้ อยากระบายออกมา
แต่มันน่าสนใจจริงๆนะ คิดดูสิ really makes you think...