แต่เพราะคิมโกอึนเลยทีเดียว ที่ทำให้จีอึนทักไม่น่ารำคาญ
แม้ว่าจะเล้าหรือ ร่ำไร เซ้าซี้  ก็ยังดูน่าเอ็นดู น่าอภัย น่าสงสาร น่ารัก
โชคดีจริงๆ ไม่อย่างนั้นเราคงดูไปด่าไป ละครคงหายสนุกไปเยอะ

โกอึนทำอะไรก็ดูสมเหตุสมผล สมเป็นสาวน้อยวัยสิบเก้า เด็กละอ่อน
ง้องแง้งนิดๆ ดื้อหน่อยๆ เวลาอ้อนก็ทำให้คนแก่ใจอ่อนได้ง่ายๆ

นี่ดูผ่านไปสิบตอนแล้ว โดยภาพรวมเราไม่ถนัดงานแนวนี้เลย
ไม่รู้จะเรียกอะไรดี  แนวกรุ่นอารมณ์ในช่องว่างอันเงียบงัน
แนวเกือบๆหว่องคาไว แนวพิบูลศักดื์ละครพล แนวกลอนเปล่า
คือก็ดีนะ แต่มันเนิบนาบ เปี่ยมอารมณ์ แบบว่าคนกระด้างๆแบบเราเข้าไม่ค่อยถึงน่ะ
แต่อีกหกตอนเอง ก็จะตั้งใจดูให้จบ