เราเกลียดงูมากมายค่ะ แต่แปลกตรงที่ไม่ได้มีอะไรฝังใจเกี่ยวกับงูแบบโหดๆมาก่อน แต่ทำไม๊ทำไมถึงเกลียดและกลัวเข้าขนาดนั้น กลัวแบบสุดขีดเลยนะ กลลัววชนิดที่ว่าแค่รูปยังไม่กล้าดู มันรู้สึกขนลุกไปหมด ใจนี่เต้นจนแทบจะระเบิดออกมาจากอกอยู่แล้วนี่ถ้าเจอตัวเป็นๆเข้าใกล้คงวิ่งไม่คิดชีวิตชาตินี้ยันชาติหน้าแน่ แล้วที่แย่กว่านั้นคือ ตั้งแต่เราเกิดมาและจำความได้ เป็นฝันแรกที่เราจำได้คือฝันเห็นงูค่ะ เต็มพื้นเลยและหลังจากนั้นตอนเด็กก็ฝันเห็นงูแทบทุกคน จนเอียนอ่ะ ตั้งแต่จำความได้จนวันนี้ทั้งชีวิตก็ฝันเห็นงูอยู่ประมาณ70%ได้ ฮื่อออ ขนลุก แต่แปลกตรงที่ มันไม่ทำร้ายเรานี่แหละ แต่ที่เราฝันเห็นงูไม่ใช่เพราะกลัวงูมากจนเก็บไปคิดนะ ตอนเด็กๆที่ฝันแบบแทบทุกวันเราไม่ได้กลัวงูหรืออะไรเป็นพิเศษเลยแต่ไม่รู้ทำไมถึงฝันถึงบ่อยขนาดนั้น จนมีครั้งหนึ่งเราเข้าห้องน้ำอยู่มีงูเลื้อยออกมาจากท่อระบายน้ำ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเลยเกลียดแบบเกลียดมากๆ แต่ก็ไม่ด้คิดถึงบ่อยนะ หรืออาจจะเป็นจิตใต้สำนึกกันนะ เพื่อนบอกว่างูอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวณของเราก็ได้ เพราะเวลที่เราเห็นภาพงูตายหรือถูกทำร้าย เรารู้สึกดีอ่ะ รู้สึกสะใจ แต่ก็กลัวไปด้วย ความรู้สึกสะใจมันเหมือนซ่อนไว้ข้างลึกๆเลย แล้วเราก็ไม่เคยมองว่าพญานาคน่าชื่นชมสักครั้ง แต่กลับกันที่เวลาเห็นรูปพญาครุฑกำลังสู้กับพญานาคโดยมีพญานาคอยู่ในอุ้งเท้า มันเป็นความรู้สุกที่บอกไม่ถูก รู้แค่ว่ามันเป็นภาพวาดที่สวยมาก สวยจนแบบไม่สามารถละสายตาได้อ่ะ สะใจมากจริงๆ เอ่อ นี่ก็ออกนอกทะเลไปแล้ว555555 ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ แค่จะบอกว่าเกลียดค่ะ เกลียดคุณงูมากๆ อิ๊อิ๊