เราคบกัน2ปีแล้ว (พึงครบวันที่24/10/60) แฟนเป็นคนขี้โมโหอารมณ์ร้อน ส่วนผมเป็นคนตรงข้ามกับแฟนทุกอย่าง เรื่องมีอยู่ว่าครั้งหนึ่งไปเที่ยวเชียงคาน(จ.เลย) ก็ไปเดินถ่ายรูปที่ถนนคนเดิน ก็ถ่ายรูปไปที่นี้แฟนให้ผมถ่ายรูปให้เธอ(ผมเป็นคนไม่ค่อยถ่ายรูปและถ่ายไม่เป็น)ผมก็ถ่ายให้เธอแต่มันไม่ถูกใจเธอ ผมถ่าย5ครั้งก็แล้ว8ครั้งก็แล้วจนเธอเริ่มหงุดหงิดโมโหและก็ด่าผมจนผมน้ำตาคอลเกือบจะร้องไห้ออกมาแต่ก็กั้นไว้ผมก็คิดยุอดไว้นะใจ ผมคิดจะเดินหนีเธอออกมาแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วก็เดินไปถ่ายรูปที่อื่น แล้วก็กลับ มีอีกครั้ง2 ซึ่งเป็นวันเกิดผมเธอก็เอาเค้กมาเซอร์ไพร์ เธอก็พูดอะไรไม่รู้พูดอย่างนูนอย่างนี่เกี่ยวกับอดีต จนผมโมโห จนผมเริ่มคิดละนี้มันวันเกิดเรานะ แต่โคตรไม่มีความสุขเลย วันเกิดผมแท้ๆ จนผมคิดจะคบต่อมั้ยคิดยุนาน จนเธอถามจะเอายังไง ผมก็คิดยุนานก็ตอบจะเลิก คือตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวจะเลิก คือคบต่อไปก๋ไม่มีความสุขและโคตรทุกข์ใจเลย เธอก็ถามซ้ำๆผมก็ยืนยันคำเดิมจะเลิกแต่เธอก็ไม่ง้อนะ จนวันพรุ่งตอนเย็นเลิกเรียนกลับมาห้อง เธอถามจะไปจริงๆหรอ ผมก็ยืนยันคำเดิม พอผมจะไปจริงๆเธอก็ยื้อรั้งไว้จนสุดท้ายผมก็ตัดสินใจไม่ไป พอผ่านไปเวลาทะเลาะกันเธอก็จะมักเอามาพูดว่า จะทิ้งเค้าไป ทำไมไม่ไปอะไรประมานนี้ ผมก็คิดอยู่ทำไมผมถึงไม่ไปเรื่องมันจะได้จบๆกันไปเลย ต่อมาก็เลาะกันบ่อย เธอก็จะมักพูดว่าน่าเบื่อ น่าลำคาน แต่ผมไม่เคยพูดเลยคำว่าลำคาน เคยพูดคำว่าเบื่ออยู่ครั้งเดียว  บ่อยครั้งที่เธอมักพูดทำร้ายจิตใจผมทำให้ผมร้องไห้ผมก็ไม่รู้นะว่าผมร้องออกมาได้ไง เมื่อไม่นานมานี้เธอก็พูดประชดประชันผมพูดทำร้ายจิตใจผม วันนั้นผมไปเรียน พอออกจากห้องมาผมก็น้ำตาคอลสุดท้ายกั้นไม่อยู่ร้องไห้เลย ร้องจากห้องจนถึงมหาลัย(ประมาน7กิโล)
ครั้งล่าสุดถึงวันครบรอบ2ปีพอดี พอดีมีงานบุญข้าวจี่ ผมคิดไว้ว่าจะไปปาลูกโป่งเล่นบิงโกยิงปืนในงานเพื่อจะได้ตุ๊กตาตัวใหญ่ให้เธอ พอไปถึงงานเดินหากินข้าวจี่แต่ไม่มีมันหมดแล้วเพราะดึกแล้ว(ประมาน2-3ทุ่ม) เธอก็หาว่าผมเดินช้ากลัวใครรู้ใครเห็นป่าว ทั้งที่ผมก็เดินด้วยกันปกติ เธอก็ปวดฉี่เราก็พาไปเดินวนหา เธอก็อารมณ์เสียใส่ เธอบอกถ้าเราเดินกับคนอื่นน่าจะดีกว่านี้น่าจะมีความสุขกว่านี้เธอก็บอกให้เราไปเดินกับคนอื่นแต่เราก็ไม่ไป แล้วเราก็ไม่พูดตอบกลับก็ไปพาไปเข้าห้องน้ำพอเข้าห้องน้ำเสร็จ เธอก็พูดอีกไอเราก็บอกงั้นเธอก็ไปเดินกับคนอื่น แต่แล้วเธอก็เดินไปแบบไม่หันหลังกลับเราก็ยืนรออยู่ที่เดิม สักพักเธอก็เดินอ้อมวนมา เราก็คิดนะเหนื่อยนะ จะอดทนได้มั้ยจะอดทนได้นานแค่ไหน ไม่รู้ครั้งไหนจะเป็นครั้งสุดท้าย เวลาทะเลาะกันเราคิดนะจะเลิกจะเลิกแต่ก็ทำไม่ได้ เราก็คิดนะทำไมเราต้องไปทนอยู่กับคนที่เอาแต่ใจขี้โมโหง่ายหงุดหงิดง่ายซึ่งนิสัยตรงกันข้ามกับเราเลย ทุกครั้งเวลาเธอโกธรเราง้อตลอดทุกครั้งเลย แต่เวลาเราโกธรเธอไม่เห็นง้อเราเลย บ่อยครั้งที่เราโกธรแล้วเราต้องหายโกธรเองความรู้สึกโคตรแย่เลย เหมือนเธอไม่แคร์เราเลยไม่ว่าทั้งการกระทำทั้งคำพูด เราทั้ง2กรุ๊ปเลือดโอเหมือนกันเกิดวันเดียวกัน พศ.เดียวกันแต่แค่คนละเดียวเท่านั้นเอง เราอ่านดูในเพจกรุ๊ปเลือด โอกับโอ เขาว่ามันเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน คือแบบผมเอามาคิดมาดูนะมันก็เหมือนจะเข้ากันไม่ได้จริงๆนะ ทั้งที่เราพยายามปรับตัวเข้าหาเค้าทุกอย่าง  ผลออกมาคือหน่อยเน๊อะ

ขอบคุณพันทิปนะที่มีพื้นที่ให้ละบาย ส่วนเพื่อนๆพี่ๆคนไหนมีประสบการณ์มาแชร์กันด้วยนะครับ พึงมัครโพสเป็นกระทู้แรก