ผมได้ยินคุณสุเทพพูดถึง เรื่องการปราบโกง เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินคุณอภิสิทธิ์พูดถึง เรื่องจิตสำนึกทางการเมือง เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินคุณวันชัยพูดถึง เรื่องการเอื้อประโยชน์ของนักการเมือง เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินพระสุวิทย์พูดถึง เรื่องพระธรรมวินัย เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินโฆษกไก่อูพูดถึง เรื่องกลุ่มอำนาจเก่าอยู่เบื้องหลัง เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินคุณสมคิดพูดถึง ปีหน้าเศรษฐกิจจะดีกว่าปีนี้ทีไร เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินดีเอสไอพูดถึง เรื่องเส้นตายของพระธัมมไชยโย เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยิน กกต.พูดถึง เรื่ององค์กรอิสระต้องเป็นกลาง เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยิน ปปช. พูดถึง เรื่องการบังคับใช้กฎหมายมาตรา 157 เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยิน กสม.พูดถึง เรื่องอำนาจในการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินองค์กรสื่อฯพูดถึง เรื่อง พรบ.คุ้มครองสื่อเป็นการเปิดช่องให้รัฐควมคุมและแทรกแซงสื่อ เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยิน สนช.พูดถึง เรื่อง สนช.ทุกคนต่างมีความอิสระทางความคิด เป็นต้องขำกลิ้ง

ผมได้ยินพวกเสียสละเพื่อชาติพูดถึง การไม่ยึดติดกับตำแหน่งทีไร เป็นต้องขำกลิ้ง

และสุดท้ายผมได้ยินกลุ่มสลิ่มพูดถึง การปฏิรูปประเทศ ไล่คนโกง ตรวจสอบอย่างโปร่งใส คี่ข้านักการเมือง เป็นต้องขำกลิ้งจนเกือบตกเก้าอี้เสียทุกครั้งไป