ตอนนี้เป็นนักศึกษาปีที่1 ค่ะ ติดคณะที่ไม่ได้เลือกไว้ตั้งแต่แรก แต่ก็มาเรียนเพราะคะแนนถึง (คณะที่อยากได้คะแนนไม่ถึงค่ะ) ตอนสอบติดเราก็ไม่ได้รู้สึกดีใจหรือภูมิใจเท่าไหร่  พอมาเรียนก็ไม่ถึงกับชอบ แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียด เรารู้สึกเรามี passion เกี่ยวกับคณะที่เราเรียนน้อยอะค่ะ ตอนเรียนพอเค้าสอนอะไรก็รู้สึกไม่กระตือรือร้นที่จะอยากรู้เท่าไหร่ เกรดก็ผ่านแบบเกือบติดโปร แต่ดีที่ไม่มี F ซักตัว คิดจะซิ่วไปคณะที่อยากได้ก็คะแนนไม่ถึงอีก ก็ต้องโทษตัวเองนั่นแหละค่ะ ที่ไม่ขยันอ่านหนังสือให้มากพอ ตอนช่วงมัธยมเราก็คิดไว้ตลอดว่าเราจะเข้าคณะที่เราอยากได้อะค่ะ มโนไว้ซะเยอะเลย แต่พอไม่ติดก็เลยโครตเศร้า ถึงคณะที่เราติดมันไม่ได้แย่เลย ม.ดังอีกต่างหาก แต่เราไม่ค่อยอินเลย บอกตรงๆว่ายังเพ้อๆถึงคณะที่อยากเข้าโครตรบ่อย ยังตัดใจไม่ได้ 555 ถ้าคะแนน gatpat2 ที่จะสอบเดือน มี.ค. ไม่ดี เราก็คงต้องตัดใจจริงๆแล้วแหละ แล้วต้องมา go on กับคณะที่เราติดต่อไป อยากรู้ว่าคนที่เค้าไปทำอาชีพที่ไม่ได้คิดว่าจะเป็นและผิดหวังที่ไม่สามารถทำอาชีพที่อยากทำได้ ทุกวันนี้ชีวิตเป็นไงบ้างคะ