เกือบจะพลาดซะแล้ว สำหรับซีรี่ส์เรื่องนี้  
หลังจากเราห่างหายจากซีรี่ส์เกาหลีมานาน ช่วงนี้ไม่ค่อยดูละครไทย เลยกลับมาดูฝั่งพี่เกาอีกครั้งหนึ่ง
แรงดึงดูดที่สำคัญ คือ กงยู คนเดียวจริง ๆ

ตอนแรกที่เห็นหน้านางเอก เราเกือบไม่ดูต่อ รู้สึกผิดหวังที่นางเอกไม่สวยเอาเสียเลย  หน้าตาอึน ๆ ชวนอึดอัด
น้องพระเอกคนที่เป็นมเหสี ตอนต้นเรื่อง สวยน่ารักกว่าเป็นไหน ๆ หน้าตาเหมาะจะเป็นเด็กมัธยมมากกว่า ดูเด็กกว่าด้วย

ดูไปได้สักพัก ถึงรู้ว่าตัวเองคิดผิดทั้งหมด  นางเอกไม่สวย แต่น่ารักมาก ๆ ยิ้มทีไรโลกสว่างสดใส
เป็นผู้หญิงที่ต้องใกล้ชิด ถึงจะเห็นความสวยความน่ารัก แบบไม่ประดิษฐ์ปรุงแต่งอะไรเลย


ลุงยักษ์ กงยู อายุเกือบจะเลข 4 แต่ความรู้สึกเรา กงยูทำให้ลุงยักษ์เป็นหนุ่มน้อยขี้อาย มีแววตาเหมือนเด็ก บางครั้งก็ช่างเก็ก
ทำให้บทด็อกแกบี ผู้โดดเดี่ยว ดูน่ารักขึ้นเยอะ  เราชอบตอนลุงยักษ์ เจอนางเอกครั้งแรกตอนนางอายุ 19 ปี ลุงมองนางอย่างเข้าใจว่า
นี่คือเด็ก 19 ปล่อยให้นางวิ่งไปทั่วร้านขายของในแคนาดาอย่างเด็กบ้าพลัง  ปล่อยให้นางพูด ๆๆ  ให้นางเอกบอกรักลุง ง่าย ๆ
ลุงเข้าใจว่านางยังเป็นเด็ก ( หัวใจลุงยักษ์ก็มีไขวเขวกับเด็กไปบ้างเหมือนกัน )


สิ่งที่ประทับใจทีสุดของเรื่องนี้ คือการให้อภัยของลุงยักษ์  การสำนึกผิดของยมทูต
เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้มิตรภาพ ยังคงอยู่ยืนยาว

เราเขียนไม่เก่ง แต่อยากบอกว่ามีความสุขที่ได้ดู Goblin  มีความฝันอยากให้ละครไทยพัฒนาบทละครได้สนุกแบบนี้บ้าง
อยากเห็นบทละครที่คนดูเดาเรื่องราวตอนต่อไปไม่ได้  
ละครที่พระเอกเป็นผู้ชายธรรมดา ๆ นางเอกไม่ต้องสวยเป๊ะ ทุกองศา
ดาราหญิงไม่ต้องเบ้าหน้าวีเชฟเหมือนกัน จนแยกกันไม่ออก
คนดูไม่ยึดติดช่อง สู้กันที่เนื้อหา ความสนุก แบบนี้ละครไทยจะพัฒนาได้เร็วขึ้น
สุดท้าย ขอบคุณ Goblin กลับมาดูพี่เกาอีกครั้ง ก็ไม่ผิดหวัง ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ