เกริ่นนำ...

สวัสดีเราชื่อไบโอนะ กลับมาเขียนไดอารี่อีกครั้งหลังจากห่างหายไปนานตั้งแต่สมัย ม.ปลาย จนขึ้นปี1 ปี2 ก็เลิกเขียน (สมัยนั้นจำได้ว่าเขียนในเว็ป Yenta4) ด้วยความขี้เกียจรวมถึงการมีอะไรทำเยอะแยะไปหมดก็เลยลืมเขียนต่อ และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ก็มีเรื่องราวต่างๆในชีวิตเกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่จำได้แล้วก็จำไม่ได้ มีทั้งสุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ ร้อยยิ้ม และน้ำตา สิ่งที่ผ่านไปก็ถือเป็นบทเรียนและประสบการณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป...

มาถึงตอนนี้ก็คิดว่าตัวเองโตขึ้นมาก แหงสิ ก็อายุจะ 27 แล้วนี่นา แต่ยังนะ แค่ 26 อยู่จ้า ที่ตัดสินใจกลับมาเขียนครั้งเพราะมันมีเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนว่ากลับไปอยู่ม.ปลายอีกครั้ง 555" ออกแนวใสๆ แอบรักรุ่นพี่งี้ (รู้สึกตัวเองกลับมา ปัญญาอ่อนอีกครั้ง) ทั้งๆที่บอกไปเมื่อกี้ว่าโตขึ้นมาก แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจละว่าโตขึ้นจริงรึป่าววว ;p แล้วด้วยความที่เราแอบชอบพี่เค้าจึงไม่สามารถทำให้เราแสดงความรู้สึกออกไปทั้งหมดได้ ไม่สามารถเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมดได้(คือเขิน >///<) เก็บไว้ก็อึดอัดอ่ะ ในเฟซก็ระบายไรได้ไม่เยอะ เดี๋ยวพี่เค้ารู้ตัว เดี๋ยวเพื่อนแซว คิดไรไม่ออก อกจะแตกตาย ก็เลยตัดสินใจกลับมาเขียนไดเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆที่มี ให้ตัวเองได้เขียน ให้ตัวเองได้อ่าน เก็บไว้ในอนาคตว่าเราก็เคยรู้สึกอะไรแบบนี้เหมือนกันนะ



เข้าเรื่อง(ในอดีต)...

จากแฟนคนล่าสุด ไม่ดิ! เอาเป็นคนรองล่าสุดดีกว่า คนนี้เป็นคนที่เรารักมากคนนึง นิสัยอย่างอื่นคือดีนะ ติดอยู่อย่างเดียวคือความเจ้าชู้และใช้เงินเก่ง ซึ่งเงินที่มันใช้คือเงินเรา! จริงๆก็ไม่เชิงเงินเราทั้งหมด เพราะบางอย่างก็เป็นเงินแบงค์ 555 รูดบัตรนั่นเอง คือเราคบกับเค้าช่วงที่เราเริ่มทำงานแล้วและเค้าก็อยู่ปีสุดท้ายพอดีซึ่งเป็นการฝึกสอน(เค้าเรียนครูน่ะ) จึงไม่มีเงินเดือน แล้วด้วยความอยู่ไกลกัน เค้าอยู่เหนือ เราอยู่ กทม. จึงเป็นเราที่ขึ้นไปหา และนานๆทีที่เค้าจะลงมา ซึ่งมาหาก็จะเป็นการไปเที่ยวกัน โดยส่วนใหญ่เราก็จะออกให้เพราะเราไม่อยากรบกวนพ่อแม่เค้า เราไม่อยากให้การคบกับเรา ไปเที่ยวกับเราเป็นภาระของเค้า อะไรที่เราพอให้ได้เราก็ให้ (นี่ไม่ได้เปย์นะ แค่อยากเที่ยวเจ๋ยๆ) แต่ส่วนเรืองการยืมก็คือยืม ให้ก็คือให้ ไม่เกี่ยกันนะจ๊ะ ข้อเสียของเค้าคือการติดพนันบอล เค้าเสียไปกับเรื่องพวกนี้เยอะมากและก็ระรานมาถึงเรา ด้วยความเป็นห่วงจึงช่วยเสมอ (ไม่ดีเลย) แล้วก็เป็นคนที่ติดการซื้อของแพงอยากได้อะไรก็จะขอให้เรารูดให้ก่อน แล้วบอกว่าจะทยอยให้ ซึ่งเราก็รักไง ตอนนั้นเออๆออๆไปหมด กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เค้านอกใจเรา จริงๆระยะมันก็สำคัญนะ ถ้าฝ่ายใดฝ่ายนึงไม่เข้มแข็งพอ ซึ่งรักของเราครั้งนั้น คนที่ไม่เข้มแข็งคือเค้า เค้านอกใจเราหลายครั้งมากเราก็จับได้เกือบทุกครั้ง ถึงแม้สุดท้ายจะเลือกเรา แต่มันก็ทำให้เราเสียใจและบั่นทอนความรู้สึกลงเรื่อยๆ จนครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกกันเค้าก็นอกใจเราอีก เราจับได้อีก และครั้งนี้คือครั้งที่เราเสียใจที่สุด เค้าบอกกับเราว่า "นี่ถ้าเทอไม่พยายามอยากรู้ หรือไม่พยายามสืบอะไร เรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก สุดท้ายชั้นก็อยู่กับเทออยู่ดี" เอ้า!! แบบนี้ก็ได้หรอ คือตลอดเวลาที่เราคบกับเค้า เราเก่งเทียบเท่า Sherlock homes เลยแหละ 5555 รู้สึกภูมิใจ เอาเป็นว่าจนแล้วจนรอด สุดท้ายเรากับเค้าก็จบกัน ด้วยการคบกันรวม 2 ปีนิดๆ เลิกกันไป 2 ครั้ง และครั้งที่ 3 เป็นครั้งสุดท้ายที่จบกันจริงๆ ... จากการคบผู้ชายคนนี้ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้นเลย เพราะตอนเราคบเค้า เรารับเค้ามากกว่าตัวเองเกินไป ยอมอด เพื่อให้เค้า ยอมทะเลาะกับเพื่อน เพื่อคืนดีกับเค้า ยอมเสียตังอย่างไร้สาระเพื่อช่วยเหลือเค้า (นี่ถ้าไม่ได้คบกะเค้าเราไปเที่ยวได้หลายประเทศละ 555)

หลังจากคนนั้นเราก็เสียใจอยู่เป็นเดือน หลายเดือนเหมือนกันและระหว่างที่เรายังเสียใจอยู่ก็มีน้องที่ออฟฟิศเข้ามาจีบ น้องเค้าก็เป็นคนดีนะ แต่โลกส่วนตัวสูงมาก คือเค้าก็เทคแคร์เรานะ เข้าหาเรา พยายามปรับตัว ก็จีบเราไม่นาน(ประมาณ 2-3เดือนได้)ด้วยความที่คนในออฟฟิศก็แซว ทั้งแซวทั้งยุทุกอย่าง เราก็เลยตกลงคบกับน้องเค้า(เอาจริงๆเราไม่ค่อยชอบคนที่เด็กกว่าหรอกนะ แต่นี่เราคิดว่าเค้าอาจจะมีวุฒิภาวะที่ดีหน่อย เรียนเก่ง สายไอที) ตอนนั้นที่คบเราถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเรารักน้องเค้าจริงๆหรือว่าแค่หวั่นไหว ใจอ่อน หรือว่าอะไร แต่ไหนๆก็คบไปแล้วเราก็เลยบอกตัวเองว่าเราต้องทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ แรกๆก็เหมือนจะดี แต่พอคบๆไป เราเริ่มรู้สึกถึงความไม่ใช่ ด้วยไลฟ์สไตล์ต่างๆ เวลาอยู่ด้วยกัน หรือไม่อยู่ด้วยกัน มันเหมือนไปกันไม่ได้ จากที่เราพยายามจะปรับตัวให้มันดีขึ้น เพื่อให้มีความสุขทั้งคู่ มันกลายเป็นความอึดอัด อะไรนิดๆหน่อยๆก็ทะเลาะ เราไม่รู้เลยว่าเราเลิกรักน้องเค้าไปตอนไหน หรือว่าเรายังไม่เคยรักน้องเค้าตั้งแต่ต้นก็ไม่รู้ พอมันสุด เราก็ได้แต่บอกตัวเองว่า ยื้อไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร คบต่อไปก็มีแต่เสียเวลาด้วยกันทั้งคู่ เราควรปล่อยน้องเค้าไปเจอคนที่ตรงกับเค้าดีกว่า คนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขดีกว่า เราจึงตัดสินใจบอกเลิกน้องเค้าไป น้องเค้าก็เฮิทไปพักใหญ่ แต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกันแบบพี่น้องได้ ... ซึ่งเอาจริงๆจากการคบน้องคนนี้เราไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่ว่าเรารัก หรือไม่รัก หรือว่าเรารู้สึกอะไรกันแน่ อาจจะเป็นเพราะความหวั่นไหว ความใกล้ชิดมากกว่า ^^' และทำให้เรารู้ว่าการที่เราจะคบใครซักคน เราต้องรู้สึกกับเค้ามากพอจริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่ความเกรงใจ หรือความใกล้ชิด เพราะสุดท้ายมันก็ต้องจบอยู่ดี.



เข้าเรื่องปัจจุบันจริงๆและ 555....

หลังจากที่เราบอกเลิกน้องเค้าไปเราก็ใช้ชีวิตเรื่อยๆ เปื่อยๆ อย่างคนโสดสนิทศิษฐ์ส่ายหน้า ตื่นเช้า ไปทำงาน กินข้าวกลางวัน เลิกงาน กลับบ้าน (ถ้าไม่ขี้เกียจก็เดินเล่นตลาดนัด) ดูซีรี่ย์ มีไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ้าง ตามประสา คุยไลน์กะเพื่อน โทรศัพท์นี่เงียบสนิท 555 ก็เป็นแบบนี้วนไปซักพักนึง ชีวิตเริ่มเข้าลูป เราเป็นคนขี้เบื่อ ชอบหาอะไรทำ ชอบเดินทาง ชอบถ่ายรูป(แม้จะถ่ายไม่สวยก็เหอะ) ก็เริ่มว่าง วันลายังไม่มี ไม่ได้ไปเดินทางไปไหน ทีนี้เพื่อนเราแนะนำแอพพลิเคชั่นให้แอพนึง ชื่อว่า "Tinder" หลายคนอาจจะยังไม่รู้จัก...ม่ะ พี่จะอธิบายให้ฟัง 555

[[ Tinder เป็นแอพโซเซียลเน็ตเวิร์ค ใช้สำหรับหาเพื่อนคุย ซึ่งแอพนี้โดยส่วนตัวคิดว่าค่อนข้างปลอดภัยกว่าแอพอื่นๆ(เล็กน้อย) เพราะว่าจะสมัครได้มันต้องใช้เฟซบุคเท่านั้น ซึ่งคนส่วนใหญ่ถ้าไม่ได้เป็นมิจฉาชีพหรือว่าทำอะไรแปลกๆ ก็น่าจะมีเฟซบุคอันเดียว(มั้ง) คงไม่มีใครลงทุนสร้างเฟซอีกอันเพื่อมาหลอกใครหรอกมั้ง หรือถ้ามีก็เอาที่เค้าสบายใจเลยดูพยายามเกิ๊นนนน 555 ซึ่งหลังจากสมัครเรียบร้อยแล้ว แอพมันจะลิ้งรูปโปรไฟล์ของเราในเฟซมาใส่ให้เลย ไม่ต้องตกใจ อันนี้สามารถเปลี่ยนได้ แก้ไขได้จ้า วิธีการเล่นของแอพนี้คือ แอพมันจะสุ่มคนขึ้นมาให้เราที่จอ เราสามารถกดเข้าไปดูรูปอื่นๆเค้าได้ มากสุดรู้สึกจะ 6 รูป มีอธิบายแนะนำตัวเองสั้นๆ เพื่อความน่าสนใจ และถ้าเรารู้สึกโอเคชอบคนนี้ อยากจะคุยด้วยก็ให้สไลด์ไปทางขวา มันจะเท่ากับ Like ถ้าไม่ชอบไม่อยากคุยด้วยก็ให้สไลด์ไปทางซ้าย มันจะเท่ากับ Nope คือเราไม่เอาคนๆนั้นนั่นเอง แล้วก็จะมี Super like คือการสไลด์ขึ้นตรงๆ แต่เหมือนจะมีจำกัดคนนึงใช้ super like ได้กี่ครั้งจำไม่ได้อ่ะ แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ว่าาาา.. คนที่คุณ like ไม่ได้หมายความว่าคุณจะได้คุยกับเค้าทุกครั้งไปนะคะ เค้าต้อง like คุณด้วยเหมือนกัน มันถึงจะเรียกว่า Match และเมื่อ Match แล้วเราถึงจะคุยกับคนที่เรา like ได้นั่นเองงง สรุปโดยย่อคือ ถ้าเรา like เค้า แล้วเค้าไม่ like เราก็อดคุย ถ้าเค้า like เราแต่เราไม่ like เค้าก็อดคุย ดังนั้นเราต้อง like เค้าและเค้าต้อง like เรา ปิ๊งป่องงง! ถึงจะแมชและคุยกันได้จ้า ถ้าไม่แมชก็หายสาบสูญด้วย เราจะไม่สามารถกลับไปดูอีกได้ว่าคนนั้นคือใครอะไรยังไง ถ้าแมชก็ค่อยสานสัมพันธ์ต่อ ]]

มาต่อที่เรื่องของเรา เมื่อเรารู้จักแอพนี้ก็เลยลองโหลดมาเล่นดู ตอนแรกตื่นเต้นนะ แต่ละคน >< งานดีๆก็เยอะ โปรไฟล์ดีก็เพียบ เด็กเกษตรงี้ เด็กจุฬางี้ การงานก็ดี มีรูปไปเที่ยว ตปท. งี้ แต่ก็ปัดทิ้งไปหลายคนอยู่ เอาง่ายๆ ประมาณ 5% อ่ะที่เราปัดไลค์ ก็มีแมชมาบ้าง พอเจอคนที่แมชแรกๆก็จะตื่นเต้นนะ มีคนทักมาบ้าง เราทักไปบ้าง แต่สุดท้ายการคุยก็จะจบลงที่ ชื่อไร ทำไร อยู่ไหน ทำงานอะไร เหมือนเป็นการแนะนำตัวเบื้องต้นเลย 5555 แล้วก็จบบทสนา พอเป็นแบบนี้เล่นแค่วันเดียวเราก็เบื่อแล้วอ่ะ บางคนมีคุยถูกคอหน่อยก็จะขอไลน์เรา ก็ให้นะ โสดไง คิดว่าทำไรไม่ผิด ลองๆคุยเล่นๆดู โดยทำใจล่วงหน้าว่าคนที่เล่นแอพแบบนี้เค้าก็คงไม่คุยคนเดียวหรอก น่าจะลองๆคุยจนกว่าจะเจอคนที่ถูกใจจริงๆแหละมั้ง ส่วนเราก็ให้ไลน์ไป 2-3 คน นอกนั้นก็มีคุยๆบ้างในแอพนั้นแหละ แต่คือวันสองวันเราก็เลิกเล่นแอพนั้นไปละ แต่ยังไม่ได้ลบนะ ก็คุยแค่คนในไลน์อ่ะ แต่ไม่ได้คุยเยอะอะไร เหมือนเค้าจะเข้ามาจีบ แต่ก็เหมือนไม่ได้จริงจังอะไร เราก็เลยตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง


จนกระทั่ง ... วันที่ 7/01/2017

เราเกิดอาการเบื่อๆพอดี ก็เลยเข้าแอพนั้นไปปัดเล่นๆอีกครั้ง ก็ปัดไปปัดมา จนเจอคนๆนึงแบบน่ารักดี(สำหรับเรานะ) เป็นรุ่นพี่ด้วย(อายุ 29) ก็เลยปัด like แล้วก็ปรากฎว่าเค้า like เราเหมือนกัน แมชทันทีจ้าาา ตอนนั้นตื่นเต้นมาก คือก่อนหน้านี้เล่นแอพนี้ไม่เคยตื่นเต้นเลย ทีนี้ก็เห็นในโปรไฟล์ย่อๆว่าพี่เค้าเรียนอยู่สองที่ เลยคิดว่าพี่เค้าน่าจะจบโทหรือไม่ก็กำลังเรียนโทอยู่นี่แหละ และที่สำคัญเคยเรียนป.ตรีที่เดียวกับเราด้วย แต่คนละคณะ ด้วยความที่ชอบตั้งแต่แรกเห็นก็เลยไม่อยากปล่อยผ่านไป คือกลัวเค้าไม่ทักเรา 555 ก็เลยเลือกที่จะทักพี่เค้าไปก่อน ด้วยถ้อยคำกวนๆนิดๆ เพื่อเป็นการจูงใจให้เค้าคุยกะเราต่อ (เกี่ยวมั้ย ไม่รู้ แต่ได้ผล) พี่เค้าก็รับมุกซะด้วย >< น่ารักอ่ะ เอ่าเพ้อๆ กลับมาก่อนๆ เล่าต่อออ... พี่เค้าชื่อ "นีโอ" แล้วก็เลยได้คุย แล้วก็คุยถูกคออ่ะ พี่เค้าไม่ได้ดูนิ่งเกินไป และที่สำคัญ ไม่ได้รุกเข้าหาเราอ่ะ ไม่ม่อ ไม่จีบ คุยสนุกๆชิวๆ ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่เราเคยคุยจากแอพนี้ ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เบย คุยไปคุยมารู้ว่าพี่เค้าทำงานที่ ตจว.(ไม่ไกลจาก กทม. เดินทาง 2-3 ชั่วโมงได้) แต่เข้า กทม. เกือบทุกเสาร์อาทิตย์ เพราะตอนนี้พี่เค้าเรียนโทอยู่ เข้ามาทำธีสีทบ้าง หาไรทำบ้าง เค้าบอกอยู่ที่นั่นไม่มีไรทำ 555 (ดีค่ะ เข้ามากทม.เผื่อเราจะได้มีโอกาสเจอกัน กี๊ดดด ในใจ นี่เพิ่งคุยครั้งแรกไม่ใช่หรอ ทำไมบ้าขนาดนี้ 555) แล้วคุยๆไปก็แซวพี่เค้าว่าเรียนโทอยู่มีเวลาเล่นทินเดอร์ด้วยหรอ พี่เค้าก็บอกว่าโหลดมาไว้นานละ แต่ไม่ค่อยได้เข้า เพื่อนบอกให้โหลด (เราเชื่อค่ะ เราเชื่อคนง่าย อิอิ) คือโชคดีมากที่วันนี้เป็นวันเสาร์ พี่เค้าเข้ามา กทม. แล้วกดเล่นพอดี(เพราะบางทีทินเดอร์มันก็สุ่มจากสถานที่ใกล้เคียงกับที่เราอยู่อ่ะ) เราก็ไม่ได้เข้ามาตั้งนานแล้วก็มากดเล่นพอดี อะไรจะโป๊ะเช๊ะแบบนี้,,, เลยใช้มารยาหญิงเล็กน้อยในการขอไลน์ 555 คือกะจะขอแล้วแอดไปเอง หลังจากคุยไปซักพัก...

ไบโอ: 'คุยในไลน์มะ ไม่ค่อยอยากเล่นในนี้อ่ะ'
พี่นีโอ: 'โอเช งั้นขอไลน์ไอดี'

เฮ้ยยยย กรี๊ดดดค่ะ คือเหนือกว่าที่คิดไว้ เพราะคิดไว้ว่าจะขอไอดีพี่เค้า แต่พี่เค้ากลับเป็นคนขอเราเอง ก็ให้ไปคร่าาา ใจนึงก็คิดว่าเค้าจะขอเฉยๆแล้วเนียนไม่แอดเราป่าววะ ใจนึงก็ดีใจว่าพี่เค้าขอด้วยยย เท่านั้น ไม่ถึง 2 นาที พี่เค้าก็ทักเรามาในไลน์ว่า 'โหลลลลล' >////< แค่นั้นค่าาา ลบแอพทินเดอร์ทิ้งเลยทีเดียว พอแล้วค่ะ กะว่าคุยกะพี่เค้าคนเดียวพอค่ะ ส่วนอิคนอื่นในไลน์ที่แอดมาแล้วก็มีตอบบ้างนะ แต่แบบถามคำตอบคำ คิดว่าพวกนางคงรู้ตัวแล้วก็เลยเลิกทักมาละ 5555


::โปรดติดตามตอนต่อไป::
[❥LoveSomeone - ตอนที่ 2]...เมื่อโลกกลมเกิ๊น...ความบังเอิญที่แสนช็อค!
https://ppantip.com/topic/36046104