อยากระบายค่ะ  เราเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ   นิสัยเรากับแฟนค่อนข้างต่างกันมากค่ะ เพราะเราโตกว่า  เค้าเป็นคนขี้หวงมาก หวงเราทุกเรื่อง ในบางเรื่องเราก็รู้สึกดีนะคะ แต่บางเรื่องมันก็ทำให้เราอึดอัดและเราก็ทะเลาะกันบ่อย ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราต่างใจร้อนกันทั้งคู่ เรื่องไหนที่เราผิด เราก็ขอโทษ บางเรื่องที่เราไม่ผิดเราก็ยอมขอโทษเพื่อที่ไม่อยากทะเลาะ แต่มันก็เป็นการทำร้ายตัวเราเองค่ะ เพราะเค้าจะไม่ยอมขอโทษหรือเข้าใจเหตุผลของเราเลย แล้วเวลาทะเลาะแล้วเราอธิบายเค้าก็จะหาเหตุผลในสิ่งที่คิดว่าเค้าถูกมาเถียงแล้วไม่ยอมฟังเราทั้งๆที่เราก็ฟังเค้า เราเคยบอกเชิงเลิกๆนะคะ แต่เราก็มาปรับความเข้าใจ ยอมลดทิฐิมาคุยกันยอมขอโทษกัน  อาทิตย์หนึ่งเราทะเลาะกัน 4 วัน ประมาณนี้ เราเหนื่อยมากแต่เราก็ไม่อยากเสียเค้าไปเพราะเรารักเค้า เค้าไม่ชอบอะไรเราทำให้เค้าได้  อันไหนที่เราเห็นว่ามันไม่สมควรเราจะบอกเค้าว่ามันไม่ใช่นะ  แต่เค้าก็จะบอกเชิงว่าเราเห็นอย่างอื่นสำคัญกว่าเค้าหรอ  ซึ่งมันไม่ใช่ เราแค่ไม่อยากให้เค้าต้องเอาเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ มาใส่ใจเก็บมาน้อยใจเพราะสุดท้ายมันก็ทำให้ทะเลาะกัน  แล้วการเลิกครั้งนี้ เราก็มีส่วนผิดค่ะ ที่เราไม่ยอมเคลียกับเค้าเราเงียบไปแปปนึง เพราะเราไม่อยากทะเลาะในตอนนั้น  แต่การหายไปครั้งนี้ ทำให้เราเลิกกันจริงๆ  เค้าเป็นคนบอกเลิกเราค่ะ   เอาจริงๆเราเคยคิดไว้แล้วว่าถ้าเลิกกันจริงๆชีวิตเราจะดีขึ้นไหม เพราะคนรอบข้างที่อยู่กับเราเค้าคอยบอกตลอดว่า เราทะเลาะกันบ่อยแบบนี้ยังไงสักวันก็ต้องเลิก เพราะเค้าไม่แคร์ความรู้สึกของเรา   แต่เราไม่บอกเลิกเพราะเราคิดว่าเราสามารถปรับกันได้ทำให้เรารักกันมากขึ้นได้    แต่การที่เค้าเลิกกับเราครั้งนี้ มันทำให้เราได้ทบทวนตัวเองว่าที่ผ่านมาเราไม่ดีอะไรขนาดนั้น  เค้าบอกก่อนเลิกค่ะ ว่าเราไม่แคร์เค้า คำนี้ทำให้เราน้ำตาไหลเลย เพราะมันทำให้เราเห็นว่าสิ่งต่างๆที่เราปรับเพื่อเค้าตลอดมา เค้าไม่เคยเห็นค่ามันเลย  ตอนนี้เราก็เลิกกันได้สักพักละค่ะ แต่เราก็ยังตัดใจไม่ได้สักที ใจหนึ่งก็อยากมีเค้าในชีวิตอยู่ เวลานึกถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านกันมามันนทำให้เราตัดเค้าไปไม่ได้ แต่ใจหนึ่งเราก็คิดว่า ถ้าผ่านช่วงที่เจ็บและเสียใจช่วงนี้ไปได้ชีวิตเราก็คงมีความสุขกว่านี้  หลังจากเลิกกันเค้าลบและบล็อคทุกอย่างที่เกี่ยวกับเรา อันนี้เข้าใจนะคะว่าไม่อยากเห็นกันแล้ว  แต่เราไม่คิดว่าเค้าจะลบแล้วตัดได้ง่ายๆแบบนี้ เสียใจมากค่ะ จนตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่าเราต้องทำยังไงไม่ให้รู้สึกแย่ๆแบบนี้  ตอนอยู่กับเพื่อนเราไม่เป็นไรนะ แต่พอกลับมานอนแล้วมันคิดถึง มันทรมานมาก ความรู้สึกตอนนี้อยากคืนดีกับเค้ามากค่ะ แต่ก็สงสารแม่ เพราะแม่เห็นเราทะเลาะกันบ่อยแม่บอกว่าไม่อยากให้เราต้องมาร้องไห้เสียใจแล้ว  ยังไงก็อยากขอบคุณเค้านะคะที่เข้ามาทำให้เรารู้อะไรเยอะเลยกับรักครั้งนี้  ถึงตอนนี้เราจะยังทำใจไม่ได้ แต่สักวันเราก็คงไม่รู้สึกอะไรกับเค้าได้ ขอบคุณที่ทำให้เห็นว่า คำพูดต่างๆที่เคยพูดไว้มันไม่จริง   ถึงตอนนี้เราจะไม่เห็นชีวิตของกันและกันแล้ว เราก็อยากอวยพรให้เค้าได้เจอคนที่คิดว่าดี คนที่ทำให้เค้าได้ทุกอย่าง นี่ก็ไม่รู้ว่าต้องเข้มแข็งแค่ไหนถึงจะพูดอวยพรให้เค้าได้  (ลืมบอกไปว่าเลิกกันไม่มีเรื่องมือที่สามนะคะ แค่เป็นเพราะเราไม่เข้าใจกัน)  ถ้าใครมีวิธีที่ช่วยให้ผ่านช่วงนี้ไปได้เร็วๆก็แนะนำมาทีนะคะ  ตอนนี้ฟุ้งซ่านมากจริงๆ TT ต้องมารับรู้ชีวิตเค้าผ่านคนอื่น เค้าดูมีความสุขมากเลย ชีวิตที่ไม่มีเรา