จะเล่าก่อนเลยค่ะว่าบังเอิญได้เจอกับ ผช คนหนึ่งซึ่งเค้าเป็นรุ่นพี่ตอนสมัยมัธยมแต่ว่าเราจำเค้าไม่ได้เลย จนตอนนี้เรามาฝึกงานน่ะค่ะและบังเอิญตรงที่เราอยู่แมนชั่นเดียวกัน เราก้อเลยได้ทำความรู้จักกัน จะเล่าก่อนว่าเรารู้จักกันทางบีทอล์กค่ะ ก้อคุยกันนิดหน่อยแล้วก้อไม่ได้คุยกันอีกเลย เวลาผ่านไปเป็นเดือนค่ะวันนั้นเราลงมาจากหอแล้วบังเอิญเราลงมาพร้อมกัน พี่เค้าก้อทักเรานะค่ะว่าใช่เรารึเปล่า เรารู้สึกเขิลมากเลยค่ะตอนนั้น แล้วก้อปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป จนผ่านไปเกือบอาทิตย์เราก้อเจอพี่เค้าอีก คราวนี้เราเริ่มมั่นใจมากขึ้นล่ะค่ะว่าเราชอบพี่เค้านะอยากรู้จักเพิ่มขึ้น เรารีบไปโหลดบีทอล์กมาใหม่ค่ะเพื่อที่จะได้คุยกับพี่เค้า คุยกันจนได้แลกไลน์แลกเฟสกัน จนในที่สุดเราก้อเริ่มคุยๆกันอ่ะค่ัะ เรายอมรับนะเรารู้สึกชอบตั้งแต่แรกแล้ววันนึงเค้าก้อพาเราไปเที่ยว เราได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นโคตรจะรู้สึกดีเลยค่ะ เหมือนฝันเลย ทุกอย่างก้อค่อยเป็นค่อยไปค่ะ จนวันนึงเราแอบเห็นพี่เค้ากลับไปเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าในเฟส แล้วพี่เค้าก้อโพสต์แบบเจ็บอะไรประมาณนั้น ก้อประมาณ 2-3 วันต่อมาพี่เค้ากับแฟนเก่าก้อเลิกเป็นเพื่อนกันในเฟส แล้วนั่นล่ะค่ะเราสังเกตได้ว่าตั้งแต่ที่พี่เค้ากลับไปเป็นเพื่อนในเฟสกับแฟนเก่าครั้งนั้นทุกๆอย่างก้อเริ่มเปลี่ยนไป เรารู้สึกได้อ่ะค่ะว่าเค้าคุยกับเราแบบเกรงใจ ถามอะไรมาก้อตอบแค่นั้นโดยไม่ถามเรากลับมาเลย เราอึดอัดมากค่ะ อยากคุยกับเค้าแต่พอถามแนวหยอกๆว่ามีอะไรจะเล่าให้ฟังรึเปล่า เค้าก้อพูดว่ารู้แค่นี้ก้อพอแล้วไม่ต้องรู้มากหรอก หลังจากนั้นเราก้อเริ่มเงียบๆ สามวันทักทีนึงอะไรประมาณนั้น และสิ่งที่ทำให้เราเงียบเลยคือเราทักเค้าไปอีกค่ะ แต่เค้าอ่านแล้วไม่ตอบ เราก้อชัดแล้วอ่ะค่ะ เค้าคงไม่อยากคุยกับเรา แต่เวลาเจอหน้าพี่เค้าก้อยังคงทักเราเหมือนเดิมนะค่ะ คือเราไม่รู้ว่าเราควรทำไง เราเลยเงียบอย่างเดียวค่ะ เราไม่รู้เลยว่าเค้าคิดอะไร เราจะถามก้อไม่กล้า เพราะดูจากสีหน้า รอยยิ้มของเค้ามันไม่เหมือนกันเลยกับตอนที่เราเริ่มรู้จักกับพี่เค้า จะบอกว่ารู้สึกดีกับพี่เค้ามากเลยอ่ะค่ะ อยากคุยด้วย แต่ก้อไม่กล้าอ่ะค่ะกลัวจะกวนและทำให้พี่เค้ารำคาญ ได้แต่คอยอยู่เงียบๆ มองอยู่ห่างๆเราไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง เพราะเหมือนทุกอย่างมันก้อโคตรจะชัด เราคิดถูกใช่มั้ยค่ะที่ถอยออกมาแบบนี้