ตอนเด็กยอมรับเป็นคนดื้อมากๆ  นิสัยเอาแต่ใจทำตัวแย่มากชนิดที่ว่าชอบเอะอะโวยวาย เคยด่าพระด่าเจ้าด่าเทวดาฟ้าดินจนเพื่อนล้อว่าเป็นประสาท  บางคนจะชกหน้าผมยังมีเลย

         เคยมีครั้งหนึ่งเคยโมโหมากเอาหมอนตบพระพุทธรูปจนล้มลงพื้น(ไม่แตกเพราะทำด้วยโลหะ)ยอมรับว่าเลวมาก  ครั้งนั้นทำให้พ่อแม่ร้องไห้เสียใจ  เป็นแบบนี้มา 4-5 ครั้ง  จำได้ว่าตอนนั้นอายุแค่ 16 เอง  เพื่อนไม่มีเพราะนิสัยไม่ดี พอโตมานิสัยเปลี่ยนเป็นคนละคน  จากคนเอาแต่ใจมาเป็นคนชอบทำบุญชอบช่วยเหลือคนอื่น  ว่างๆจะเข้าวัดเข้าวาซึ่งปกติไม่ชอบเลย เรื่องราวครั้งนั้นลืมไม่ลงจริงๆ  ทำไงดีครับ