แม่ผมก็งี้เลยครับ ผมไม่ได้อยากเรียนแนวนี้เลย แต่แกก็จะเอาให้ได้ผมก็สอบได้นะครับ ผมอยากเป็นวิศวะมากกว่า คิดว่าคุยกันแม่คงไม่ให้เข้าอยู่แล้ว แต่แกไม่ยอมบอกทำเพื่อแม่สักหน่อยเถอะเป็นชื่อเสียงวงตระกูล ผมไปสอบรอบ2 รอบ3 แบบเฉยๆไม่ได้คิดอะไรติดเฉยเลย
สุดท้ายก็ต้องไปเรียนฝึกหนักมากครับ แต่ผมก็ไม่อยากออกมาตอนนั้นเพราะผมไม่ชอบแน่ๆถ้ามีคนมาบอกว่าฝึกไม่ไหวแล้วออกมา ผมเลยอยู่ฝึกจนได้เครื่องแบบครบขาดแต่แหวนรุ่น(เพราะนานต้องเรียนเกือบเทอมถึงจะได้) เท่านะ้นแหละผมเลยคุยกับแม่อีกทีว่าอยากเป็นวิศวะ(ผมติดเตรียมวิศวะพระจอมเกล้าด้วย)ผมชอบงสนแบบนั้นมากกว่าที่จะมารับคำสั่งแบบทหารคิดเองไม่ได้ตามนายอย่างเดียว แม่เลยยอมให้ออกมาแกก็ร้องไห้เสียใจเหมือนกัน แต่ผมแฮปปี้ เพราะมันไม่ใช่แนวของผมครับ ต่อให้แม่ไม่ให้ออกผมก็จะเดินออกมาเอง ผมคงไม่แฮปปี้ที่จะทำงานที่ไม่ชอบ แล้วมาหางานใหม่ก็อาจจะนาน ผมคิดว่าอยากไปทางใหนผมก็ควรไปเลยผมไม่เคยฟังพ่อแม่อีกเลย เวลามันมีนิดเดียวอาจจะไปกลับแก้ไม่ได้แล้วครับ