เรารู้สึกว่าเราเป็นโรคจิตค่ะ...หรือป่าว?
คือเราขอเล่าย้อนก่อนเราจะรู้สึกเเบบนี้ก่อนนะค่ะ คือ เราอยู่กับเเฟนค่ะ ตอนเเรกแม่แฟนก็อยู่ด้วย เราก็รู้สึกอึดอัดนะค่ะ ที่ต้องใช้ห้องน้ำร่วมกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่เราสนิทใจ เเล้วทีนี้เเม่เขาก็ย้ายไปนอนข้างล่างโดยให้เห็นผลว่าร้อน จากที่เมื่อก่อนไม่เคยเก็บตัวก็เริ่มเก็บตัว อยู่เเต่ข้างบน
มันเหมือนเป็นอาณาเขตของเราอ่ะค่ะ จากนั้นยิ่งหนักขึ้นไปอีกบวกกับเเฟนทะเลาะกับเเม่เรื่องเราบ่อยๆ เราถึงขั้นเอากระทะไฟฟ้าขึ้นมาทำอาหารข้างบนห้อง คืออารมณ์เหมือนอยู่หออะค่ะ
เราเป็นแบบนั้นประมาณ 6-7 เดือน เเม่เขาก็ย้ายออกเพราะมีสามีใหม่ (ไปอยู่กับสามี) เราก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น เริ่มไม่เก็บตัวออกไปนั่งเล่นในสวน ทำกับข้าวข้างล่าง จัดเเต่งบ้านเล็กๆๆน้อยตามประสาเรา เรามีความสุขมากก
จนกระทั้ง เพื่อนเเฟนขอเข้ามานั่งเล่นที่บ้าน เเฟนเราเขาก็ดีนะค่ะ ถามความเห็นจากเราก่อน เราก็โอเค เเค่มานั่งเล่น เเฟนเราจะได้มีเพื่อนคุยเล่นด้วย พอมาบ่อยๆเข้า ก็เริ่มมีปัญหาตามมา เช่น
- พาเพื่อนเข้ามาด้วย เข้าที 7-8 คน คนที่มาไม่ได้ก็ขอเอารถเราไปรับ แฟนเราก็ใจดีก็ให้ ทั้งๆที่รถไม่มีน้ำมัน เราก็บอกเพื่อนที่ยืมรถออกไปเติมน้ำมันมาให้ด้วย เขาก็ไม่เติม เราก้ไม่ว่าเพราะถือว่าช่วยๆกัน ไม่ได้บังคับ
- เสียงดัง ตี3-4 เล่นเกมเสียงดัง ข้างบ้านก็มาด่าพวกเราตลอด เราก็ตัดปัญหาเอาคนออก เหลือเเค่คนที่สนิทจริงๆ เเฟนขอไว้
จากที่ขอเเค่มานั่งเล่นก็เริ่มมานอนข้ามคืน หลายๆคืน จนกระทั่งไม่กลับบ้านตัวเอง เราก็เริ่มรู้สึกอึดอัดมันรุนเเรงกว่าครั้งก่อน เราเริ่มหงุดหงิดง่าย เเฟนเราก็เริ่มเบื่อที่เราหงุดหงิดบ่อยๆๆจนถึงขั้นทะเลาะกัน เรารู้สึกว่าเราเอาเพื่อนเเฟนออกไปยากกว่าให้เราออกไปอยู่ที่อื่นซะอีก เรเคยคิดอยากขอเเฟนกลับไปอยู่บ้านเเม่ด้วยซ้ำ เเต่ถ้าทำแบบนั้นต้องทะเลาะกับแฟนอีกแน่ๆ
ปล. ถ้าถามว่าทำไมไม่ไล่ออกไป เพื่อนคนนั้นเขามีปัญหากับทางบ้าน เราก็เลยเห็นใจ พยายามมองข้าม เเต่หลายๆสิ่งทำให้ยิ่งอึดอัดเเละรู้สีกเเย่
ปล2. ทำไมเราถึงอึดอัด เมื่อก่อนเราจะเเก้ผ้านอนยังไงก็ได้มันคือห้องของเรา จะเเก้ผ้าเดินทั่วบ้านก็ได้ จะทำการบ้านกับเเฟนเราตอนไหนก็ได้ เเต่เราต้องมาคอยเกรงใจคนอื่น ทำเเบบที่เราอยากทำไม่ได้ ห้องของเราก็มีคนเดินเขาเดินออก ห้ามเเล้วก็ไม่ฟัง เราเป็นคนหวงห้อง ไม่ชอบให้ใครเข้าๆออกๆห้อง เเล้ววันเด็กที่ผ่านมาเพื่อนเเฟนเราก็ทำดีกับน้องเรามากจนเราเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาก ถึงขั้นให้กุญเเจบ้านไปเพราะจะได้เข้าๆออกๆ โดยที่ไม่ต้องเรียกให้เราลงไปเปิดประตูให้ เขาก็สัญญากับเราว่าจะไม่พาคนอื่นมาอีก เราก็โอเค ตกตอนกลางคืนเท่านั้นเเหละ เรานอนเเล้วเเต่ว่าเราเป็นคน หูเบา (คือ นอนหลับไปเเล้วเเต่ถ้าได้ยินเสียงอะๆรนิดๆหน่อยๆ จะตื่นทันที เเละเราจะหงุดหงิดมากๆๆเวลาที่มีคนมากวนเวลานอน) เราได้ยินเสียงรถเข้ามาที่บ้านพร่อมกับ เสียงเปิดประตูเปิดไฟ เราเลยแอบดูใต้ประตู เห็นคนเดินไปเดินมา 3คน เราเลยโมโหหนักมาก
เราคุยกับเพื่อนคนนั้น เขาบอกว่า เขาไม่ได้เข้ามาบ้านเขานั่งเล่น้กมที่ร้าน เราเลยถามว่า งั้นพวกมันจะเข้ามาได้ไง เพราะเราล็อคประตูไว้ เขาก็บอกว่า พวกมันมาขอกุญเเจ เเล้วเข้ามา เรายิ่งโมโหไปอีก คือ สัญญาเเล้วป่ะ ว่าจะไม่พาใครเข้ามาอีก เเต่กับให้กุญเเจบ้านไปกัยพวกมัน เราเลยบอกเพื่อนคนนั้นว่า ให้ออกไปเหอะ สัญญาก็ทำไม่ได้ เเถมเอากุญเเจไปให้คนอื่นอีก เรื่องก็จบ เเต่ไม่จบ ความวัวยังไม่ทั้นหายความควายเข้ามาเเซรก...
รุ่นน้องของเเฟนที่นานๆๆจะมาทีนึ่ง เเล้วคนนี้เราก็สนิทด้วยเเหละ ถึงขนาดเล่นกันถึงเนื้อถึงตัว มันก็เริ่มมานอนที่บ้าน ตอนเเรกบอกว่านอนเเค่คืนวันเสาร์ เพราะวันอาทิตย์หยุดงาน พวกเราก็โอเค เริ่มมีไอเดีย เอาโน๊คบุ๊คของรุ่นน้องมาต่อทีวีดูหนังกัน ตอนเเรกรุ่นน้องบอกโน๊คบุ๊คไม่ค่อยได้ใช้ เอาไว้ที่บ้านเราก่อนก็ได้ เราก็เลยให้เเฟนโหลดเกมมาให้เล่น รุ่นน้องเห็นก็ขอให้เเฟนโหลดเกมให้มั่ง พอ้ฟนโหลดให้ จากที่วันเสาร์ถึงมาที กลายเป็นมานอนทุกวัน(ห้องเดียวกับเรา) จากที่เรารู้สึกดี เริ่มอึดอัดอีกรอบ เราเริ่มหงุดหงิดจนตัวเราเองก็เบื่อที่เป็นเเบบนี้ ตอนเราหงุดหงิด เราอยากจะทำร้ายตัวเองเพราะเบื่อความหงุดหงิดที่เราเป็นอยู่ เราว่าครั้งนี้เราเป็นรุนเเรงขึ้น เราอึดอัดไปหมดเเม้กระทั้งหายใจเราก็อึดอัด บางทีเราก็แอบไปอยู่อีกห้องคนเดียวเงียบๆ เเฟนก็ไปตาม เราพยายามอธิบายว่าเราอึดอัดยังไง เเต่เเฟนก็ไม่เข้าใจ หรือเราต้องไปหาจิตเเพทย์ค่ะ
พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะค่ะ
เหมือนเราจะเป็นโรคจิตหรือเปล่า?? ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ
คือเราขอเล่าย้อนก่อนเราจะรู้สึกเเบบนี้ก่อนนะค่ะ คือ เราอยู่กับเเฟนค่ะ ตอนเเรกแม่แฟนก็อยู่ด้วย เราก็รู้สึกอึดอัดนะค่ะ ที่ต้องใช้ห้องน้ำร่วมกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่เราสนิทใจ เเล้วทีนี้เเม่เขาก็ย้ายไปนอนข้างล่างโดยให้เห็นผลว่าร้อน จากที่เมื่อก่อนไม่เคยเก็บตัวก็เริ่มเก็บตัว อยู่เเต่ข้างบน
มันเหมือนเป็นอาณาเขตของเราอ่ะค่ะ จากนั้นยิ่งหนักขึ้นไปอีกบวกกับเเฟนทะเลาะกับเเม่เรื่องเราบ่อยๆ เราถึงขั้นเอากระทะไฟฟ้าขึ้นมาทำอาหารข้างบนห้อง คืออารมณ์เหมือนอยู่หออะค่ะ
เราเป็นแบบนั้นประมาณ 6-7 เดือน เเม่เขาก็ย้ายออกเพราะมีสามีใหม่ (ไปอยู่กับสามี) เราก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น เริ่มไม่เก็บตัวออกไปนั่งเล่นในสวน ทำกับข้าวข้างล่าง จัดเเต่งบ้านเล็กๆๆน้อยตามประสาเรา เรามีความสุขมากก
จนกระทั้ง เพื่อนเเฟนขอเข้ามานั่งเล่นที่บ้าน เเฟนเราเขาก็ดีนะค่ะ ถามความเห็นจากเราก่อน เราก็โอเค เเค่มานั่งเล่น เเฟนเราจะได้มีเพื่อนคุยเล่นด้วย พอมาบ่อยๆเข้า ก็เริ่มมีปัญหาตามมา เช่น
- พาเพื่อนเข้ามาด้วย เข้าที 7-8 คน คนที่มาไม่ได้ก็ขอเอารถเราไปรับ แฟนเราก็ใจดีก็ให้ ทั้งๆที่รถไม่มีน้ำมัน เราก็บอกเพื่อนที่ยืมรถออกไปเติมน้ำมันมาให้ด้วย เขาก็ไม่เติม เราก้ไม่ว่าเพราะถือว่าช่วยๆกัน ไม่ได้บังคับ
- เสียงดัง ตี3-4 เล่นเกมเสียงดัง ข้างบ้านก็มาด่าพวกเราตลอด เราก็ตัดปัญหาเอาคนออก เหลือเเค่คนที่สนิทจริงๆ เเฟนขอไว้
จากที่ขอเเค่มานั่งเล่นก็เริ่มมานอนข้ามคืน หลายๆคืน จนกระทั่งไม่กลับบ้านตัวเอง เราก็เริ่มรู้สึกอึดอัดมันรุนเเรงกว่าครั้งก่อน เราเริ่มหงุดหงิดง่าย เเฟนเราก็เริ่มเบื่อที่เราหงุดหงิดบ่อยๆๆจนถึงขั้นทะเลาะกัน เรารู้สึกว่าเราเอาเพื่อนเเฟนออกไปยากกว่าให้เราออกไปอยู่ที่อื่นซะอีก เรเคยคิดอยากขอเเฟนกลับไปอยู่บ้านเเม่ด้วยซ้ำ เเต่ถ้าทำแบบนั้นต้องทะเลาะกับแฟนอีกแน่ๆ
ปล. ถ้าถามว่าทำไมไม่ไล่ออกไป เพื่อนคนนั้นเขามีปัญหากับทางบ้าน เราก็เลยเห็นใจ พยายามมองข้าม เเต่หลายๆสิ่งทำให้ยิ่งอึดอัดเเละรู้สีกเเย่
ปล2. ทำไมเราถึงอึดอัด เมื่อก่อนเราจะเเก้ผ้านอนยังไงก็ได้มันคือห้องของเรา จะเเก้ผ้าเดินทั่วบ้านก็ได้ จะทำการบ้านกับเเฟนเราตอนไหนก็ได้ เเต่เราต้องมาคอยเกรงใจคนอื่น ทำเเบบที่เราอยากทำไม่ได้ ห้องของเราก็มีคนเดินเขาเดินออก ห้ามเเล้วก็ไม่ฟัง เราเป็นคนหวงห้อง ไม่ชอบให้ใครเข้าๆออกๆห้อง เเล้ววันเด็กที่ผ่านมาเพื่อนเเฟนเราก็ทำดีกับน้องเรามากจนเราเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาก ถึงขั้นให้กุญเเจบ้านไปเพราะจะได้เข้าๆออกๆ โดยที่ไม่ต้องเรียกให้เราลงไปเปิดประตูให้ เขาก็สัญญากับเราว่าจะไม่พาคนอื่นมาอีก เราก็โอเค ตกตอนกลางคืนเท่านั้นเเหละ เรานอนเเล้วเเต่ว่าเราเป็นคน หูเบา (คือ นอนหลับไปเเล้วเเต่ถ้าได้ยินเสียงอะๆรนิดๆหน่อยๆ จะตื่นทันที เเละเราจะหงุดหงิดมากๆๆเวลาที่มีคนมากวนเวลานอน) เราได้ยินเสียงรถเข้ามาที่บ้านพร่อมกับ เสียงเปิดประตูเปิดไฟ เราเลยแอบดูใต้ประตู เห็นคนเดินไปเดินมา 3คน เราเลยโมโหหนักมาก
เราคุยกับเพื่อนคนนั้น เขาบอกว่า เขาไม่ได้เข้ามาบ้านเขานั่งเล่น้กมที่ร้าน เราเลยถามว่า งั้นพวกมันจะเข้ามาได้ไง เพราะเราล็อคประตูไว้ เขาก็บอกว่า พวกมันมาขอกุญเเจ เเล้วเข้ามา เรายิ่งโมโหไปอีก คือ สัญญาเเล้วป่ะ ว่าจะไม่พาใครเข้ามาอีก เเต่กับให้กุญเเจบ้านไปกัยพวกมัน เราเลยบอกเพื่อนคนนั้นว่า ให้ออกไปเหอะ สัญญาก็ทำไม่ได้ เเถมเอากุญเเจไปให้คนอื่นอีก เรื่องก็จบ เเต่ไม่จบ ความวัวยังไม่ทั้นหายความควายเข้ามาเเซรก...
รุ่นน้องของเเฟนที่นานๆๆจะมาทีนึ่ง เเล้วคนนี้เราก็สนิทด้วยเเหละ ถึงขนาดเล่นกันถึงเนื้อถึงตัว มันก็เริ่มมานอนที่บ้าน ตอนเเรกบอกว่านอนเเค่คืนวันเสาร์ เพราะวันอาทิตย์หยุดงาน พวกเราก็โอเค เริ่มมีไอเดีย เอาโน๊คบุ๊คของรุ่นน้องมาต่อทีวีดูหนังกัน ตอนเเรกรุ่นน้องบอกโน๊คบุ๊คไม่ค่อยได้ใช้ เอาไว้ที่บ้านเราก่อนก็ได้ เราก็เลยให้เเฟนโหลดเกมมาให้เล่น รุ่นน้องเห็นก็ขอให้เเฟนโหลดเกมให้มั่ง พอ้ฟนโหลดให้ จากที่วันเสาร์ถึงมาที กลายเป็นมานอนทุกวัน(ห้องเดียวกับเรา) จากที่เรารู้สึกดี เริ่มอึดอัดอีกรอบ เราเริ่มหงุดหงิดจนตัวเราเองก็เบื่อที่เป็นเเบบนี้ ตอนเราหงุดหงิด เราอยากจะทำร้ายตัวเองเพราะเบื่อความหงุดหงิดที่เราเป็นอยู่ เราว่าครั้งนี้เราเป็นรุนเเรงขึ้น เราอึดอัดไปหมดเเม้กระทั้งหายใจเราก็อึดอัด บางทีเราก็แอบไปอยู่อีกห้องคนเดียวเงียบๆ เเฟนก็ไปตาม เราพยายามอธิบายว่าเราอึดอัดยังไง เเต่เเฟนก็ไม่เข้าใจ หรือเราต้องไปหาจิตเเพทย์ค่ะ
พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะค่ะ