สวัสดีครับ

มีความตั้งใจนานแล้วครับว่าจะเขียนวิธีที่ผมใช้ฝึกทักษะทางด้านการพูดภาษาอังกฤษของผมเอง
แต่ไม่ค่อยมีเวลาเพราะเรียนหนักมาก พึ่งว่าง เลยมาแบ่งปันกันประสบการณ์การฝึกภาษาผ่านเสียงเพลงสักหน่อย อาจจะเขียนวกไปวนมาหน่อยนะครับ เพราะพึ่งส่งงานให้อาจารย์เสร็จ เบลอบ้างอะไรบ้าง 555


ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนครับ ผมไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษมาก่อนเลย
เป็นเด็กบ้านนอกครับ เริ่มเรียน ABC ตอน ป. 5 ด้วยซ้ำครับ
แต่ผมรู้ว่าผมชอบเรียนภาษาอังกฤษมากครับ และเป็นวิชาที่ชอบเพราะทำได้ดี
ที่บอกไว้ว่าน้องประถม – มัธยมควรอ่านกระทู้นี้เพราะว่าด้วยวัยแล้ว ผมว่าการฝึกบ่อย ๆ ตั้งแต่เด็กเห็นผลได้ดีครับ (จากประสบการณ์ตัวผมเองครับ) เค้าว่ากันว่า เด็กจะลิ้นอ่อนกว่าผู้ใหญ่ ฝึกตอนเด็กน่าจะดีกว่า (รอยืนยันครับ)

ผมเริ่มฝึกการออกเสียงภาษาอังกฤษจากการฟังเพลงครับ
ตอนแรก ๆ ที่ผมเริ่มฟังเพลงสากลก็ตอน  ๆ ม. 2 ครับ (นานมาเป็น 10-15 ปีแล้วครับ)
ตอนที่เริ่มฟังแรก ๆ ก็ไม่ได้คิดว่าจะฝึกอะไร ก็ฟัง ๆ ไปแค่นั้น
แต่หลัง ๆ ฟังไปก็เริ่มติดหู อยากร้องตาม สิ่งที่ต้องทำเพื่อสนองความอยากของตนเองคือ
การไปหาเนื้อเพลงจาก Internet มาร้องตามครับ เหมือนคาราโอเกะ

แรก ๆ ไม่ได้สนใจในความหมายครับแต่พอ ๆ ฟังไป ร้องไป อ่านไป เฮ้ย ทำไมเราเข้าใจวะ
ไม่ได้เข้าใจทั้งหมดครับ เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง เพราะศัพท์ในเพลงเป็นแสลงก็เยอะ แล้วประโยคมีสั้น ประโยคมียาว ประโยคบางครั้งก็ไม่เป็นประโยค แต่ด้วยความชอบก็ร้อง ๆ ไป อ่าน ไป งม ๆ ไป รู้ตัวอีกทีคือ ทักษะการออกเสียงของตัวเองอยู่ในระดับที่ดีมากคนนึง (เมื่อเทียบจากเพื่อน ๆ ในห้อง) ไม่รู้ว่าตัวเองพูดภาษาอังกฤษได้คล่องตั้งแต่ตอนไหน

อ่านไปเหมือนมาโม้ให้ฟังนะครับ จะบอกว่าผมไม่ได้โม้นะ.......