เรามีเพื่อนสนิทตอนนี้อยู่คนนึงค่ะ เป็นคนที่ไม่มีใครคบด้วย มีแต่คนเกลียด ก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเขาได้ไปทำอะไรให้ใคร ตอนเขาอยู่กับเราก็ดีค่ะ ช่วยเหลือเราได้ทุกอย่าง เป็นคนเก่ง มีหัวคิด  ดูละก็ไม่น่ามีพิษภัย เราเลยเป็นเพื่อนกัน ตอนสมัยเรียนก็ดีค่ะ เจอกันไม่ทุกวัน บางวันเรียนเช้า บางวันเรียนบ่าย เจอกันไม่กี่ชม. แต่ตอนนี้ทำงานด้วยกัน ที่เดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน เริ่มรู้ละว่าทำไมไม่มีใครคบด้วย อย่างแรกเลยเราไปคุยกับใครก็ตามในที่ทำงานนางจะมาคุยด้วย ละจะเกทับตลอด แขวะตลอดต่อหน้าพี่เขา และก็จะพูดจาเพราะมีมารยาทสุดๆซึ่งแตกต่างกับตอนที่อยู่กับเราลำพัง อย่างที่สองคือเวลาทำงานจริงๆจะโยนงานมาให้เราทำเรื่อยๆ  อยู่ที่ทำงานด้วยกัน เราเริ่มทำโครงการ เราทำเสร็จเราส่งต่อให้มันแก้แบบฟอร์ม(ซึ่งเป็นหน้าที่มัน) มันไม่ทำพอถึงกำหนดจะส่งมันก็จะตีกลับละบอกว่าทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ ทำแล้วก็ทำให้เสร็จดิ อย่างที่สามคือชอบหางานให้ทำเราไม่ได้รับงานเกินหน้าที่เราเลย แต่มีเพื่อนขี้ไปรับมาละบอกว่าเดี๋ยวพวกหนูช่วยเองค่ะ ไม่มีปัญหา ละสุดท้ายใครทำก็เราทำอยู่ดี พอเอาไปส่งนี่เสนอหน้าแบบสุด บอกคนนั้นคนนี้ว่าเหนื่อยอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ได้หลับได้นอนเพราะอย่างนิยายอ่ะนะ อย่างที่สี่คือเรื่องพูดจาโอ้อวด อวดว่าพ่อแม่จะซื้อรถให้โดยที่มันไม่ได้ขอ ตอนนี้จองแล้วจะแต่งรอบคัน คือนางไม่ได้ใช้เงินนางซื้อเองไม่ใช่หรอทำไมต้องอวดด้วย ภูมิใจหรอ อยากให้ยินดีด้วยหรอ ละเวลาว่าให้คนอื่นนะ (คนที่พ่อแม่ไม่ได้รวยแบบนางอ่ะนะ) ทำงานมาตั้งนานทำไมยังไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีเงินเก็บสักที ทำไมไม่หาความมั่นคงให้ตัวเอง อ้าว!! ก็เรื่องของเค้าป่ะว่ะ ไม่ชอบที่สุดก็ตรงดูถูกคนละมาดูถูกให้เราได้ยินนี่แหล่ะ คือแบบนางคิดว่าคนทุกคนต้นทุนชีวิตเท่านางรึไง นี่เริ่มรู้ละว่าทำไมไม่มีใครชอบ บางทีนางน่าจะรู้ตัวนะ เพราะหลายๆคนก็ไม่ชอบนางมากๆๆ เรานี่เริ่มไม่โอเคกับนิสัยถาวรของนางละ จะบอกให้นางแก้ไขยังไงดีล่ะทีนี้ จะตัดเพื่อนก็เสียดายเวลาเหมือนกันอุตส่าห์สนิทด้วย (ปกติเราจะสนิทกะบทุกคน แต่นางกรณีพิเศษ นางชอบชวนเราไปนั่นไปนี่มั้ง) ถือว่าเก่งมากที่ทำให้เรารู้สึกไม่โอเคได้ขนาดนี้