มันค่อนข้างยาวนะคะ ถ้าใครพร้อมที่จะอ่านเราก็ขอบคุณจริงๆค่ะ แต่ถ้าใครขี้เกียจอ่านไม่เป็นไรนะคะ
เราแค่อยากมาระบายและหาคนให้คำแนะนำหรือแชร์ประสบการณ์ก็ได้ค่ะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า
คือเขาเข้ามาทักก่อนและแอดผ่านเบอร์เรามาก่อน เขาเห็นเบอร์เราจากป้ายห้อยคอ(คือจริงๆไม่คิดว่าเขาจะแอดผ่านเบอร์มาจริงๆ นึกว่าเขาเข้ามาคุยตามประสาคนยังไม่รู้จักกันในคณะ แต่เขาไม่ได้ทักแชทเราก่อนนะ แค่แอดมา) จากนั้น2-3เราก็ทักไป เพราะเราคิดว่าเขาแอดมาละไม่ทักเรา ละถ้าเราไม่ทักไปบ้างมันจะดูเหมือนเราหยิ่งๆป่ะ เพราะเป็นเพื่อนที่เข้ามาคุยละคณะเดียวกันด้วย ลักษณะการคุยไม่มีเรื่องความรักหรือ แนวๆมาจีบนะ เขาก็จะมีเล่นมุขตลกๆบ้าง คุยเรื่องคณะ หรือสัพเพเหระ คุยเกือบทุกวัน แต่คุยแบบไม่ได้ตอบกันทันที ต่างฝ่ายจะมาตอบกันเอาอีกวันหรือช้าแบบดองแชทนานหน่อย  ***ไอ่เราก็เริ่มตกหลุมรักเขาละไง(แม้ไม่ได้คุยแบบจีบกัน)*** เวลาเจอกันเราจะแอบเขินแต่ไม่แสดงนะ ตอนคุยต่อหน้าก็จะคุยสั้นๆหน่อย เพราะเราเป็นคนคุยไม่เก่งกับคนเพิ่งรู้จัก เพราะคล้ายๆมันรนมันเขิน ไม่รู้จะพูดอะไรดี พยายามจะจบบทสนทนาคือทำตัวว่าเหมือนจะรีบไปไหนต่อประมาณนี้ทั้งที่ก็อยากคุยต่อ แต่บรรยากาศการคุยแม้จะสั้นมากแต่เราคุยแบบร่าเริงนะ คือเราเป็นคนร่าเริงอยู่แล้ว แต่แค่จะหาประเด็นมาคุยไม่เก่ง ยกเว้นว่าจะสนิทมากจริงๆ ความรู้สึกเวลาเจอกันมันรู้สึกว่าทั้งเขาและเรามันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ เหมือนมีsomethingอะ (บางทีมันอาจเป็นแค่ฟีลลิ่ง) กับบางครั้งเวลาเจอกัน เช่น ตอนนั้นเราไม่รู้ตัวว่าเขาอยู่ตรงนั้น แต่พอเราเห็นละมองไป เขาก็มองเราอะ เหมือนทำท่าจะทักแต่ก็ไม่ทัก อาจมีแค่ยิ้มๆให้กัน ทั้งที่ต่างก็น่าจะเข้ามาคุยกัน เพราะในแชทนี้เหมือนสนิทกัน ก็อย่างที่บอกมันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ คุยมาได้3-4เดือน การคุยก็ไม่มีวี่แววว่าจะจีบกันเลย กับอีกอย่างคือเราคิดว่าเขาคงคิดว่าเราแปลกๆ เงียบๆคุยไม่สนุก เกร็งๆล่ะมั้ง ระหว่างนั้นเราก็เลยเริ่มอยากจะตัดใจจากเขาโดยพูดตัดบทในแชทค่อนข้างหลายครั้ง คือเขาก็จะเอาประเด็นใหม่ขึ้นมาคุยได้ตลอด (เช่น เราตอบว่า5555+ทั้งที่เราสามารถตอบต่อบทสนทนาได้อีก ละเขาก็มาตอบอีกวันโดยขึ้นเรื่องใหม่ เช่น อาจจะถามโน่นนี่นั่น ไม่จบซักทีทำให้เราจำเป็นต้องมาตอบต่อ) ทำให้เราต้องมาหวั่นไหวอีกครั้ง(แอบเกลียดตัวเอง) ปล.เราจะไม่ใช้วิธีหายไปเฉยๆหรือพูดตัดบทแบบห้วนๆนะ เพราะ ตอนนี้มันผิดที่เราไปชอบเขาเอง เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแล้วจะต้องมาเจอ ถ้าเราทำแบบนั้นนะ อีกอย่างต้องร่วมคณะกันไปอีกหลายปี ไม่อยากเสียมิตรภาพที่ดี
ล่าสุดที่ไม่ได้เจอกันนาน กับดองแชทของเรานาน (มาก)(แอบงอน)ละเพิ่งมาตอบ พอมาเจอกันเขาก็มองเรา(หรือจ้องวะ)แบบไม่เกรงใจ5555 แต่ยืนห่างกันมากไง พอเราหันไปเจอก็ทำมาหลบนิดๆ เชอะๆๆ

เนี่ยยย มันคืออะไร พอเราพยายามจะหายไป แบบตัดบทคุยในแชท เขาก็เอาเรื่องใหม่มาคุยไม่จบซักที จะจีบก็ไม่จีบ เวลาเจอกันก็ใช้หางตา มองบ้าง หรือมองแบบที่อธิบายไปข้างบน ก็เลยพยายามไม่คิดเข้าข้างตัวเองคือ บางทีเขาอาจเป็นคนที่จบบทสนทนาไม่เป็นก็ได้ บางครั้งที่เขาจะมาตอบก็ดองแชทนานมาก จนเราคิดว่าเขาคงเบื่อเราแน่เลย จึงเป็นเหตุให้เราตัดใจ ตัดบท แต่มันก็เป็นอิหลอบเดิม

ลืมเล่าอีกอย่างคือ ครั้งแรกที่ได้มาอยู่ใกล้ๆกัน แต่เราทำเป็นเหมือนไม่เห็นแบบเนียนๆ ละสถานการณ์ตอนนั้นคือเรากับอีกคนจำเป็นต้องจับมือ(เน้นๆ**จำเป็น*** เพราะทุกคนในคณะต้องทำ) ละเขาอยู่ถัดข้างหลังไปซักแถวนึงมั้ง เขาก็แซวเรากับคนที่จับมือ คือเราก็แอบเขินดีใจ ที่เขาสนใจ แต่ตอนนั้นเราหน้าตาโทรมมาก ไม่ไหวที่จะเจอเขาอะ เลยทำเป็นไม่ได้ยิน แอบเสียใจที่ทิ้งให้เขาเสียselfอยู่คนเดียว แต่อีกคนที่จับมือก็เหมือนว่าเขาจะไม่ได้ยินเหมือนกัน เลยดูเนียนๆไปด้วยกัน (จริงๆเราเป็นคนขบขันร่าเริงนะ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มีอะไรทำให้เราไม่มั่นใจ เราจะขอหลบหลีกสังคมนิดนึง) เหตุนี้อาจทำให้เขาคิดกับเราไปอีกแบบก็ได้ TT

อ่านจบมาได้ก็ขอบคุณมากนะคะ มาคิดอีกทีเรานี่ก็ชอบมโนไปเองจริงๆเลย คิดละก็เสียใจที่เป็นคนพูดไม่เก่ง
เลิกคิดกับเขาแบบนั้นไม่ได้ มันผิดที่ตัวเราเองที่คิดเข้าข้างตัวเอง
ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ กระทู้แรกค่ะ