นิทานเรื่องปลาทู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สมัยที่ปลาทูยังเด็ก ปลาทูเกิดความสงสัยว่าน้ำจืดเป็นยังไง ปลาทูจึงถามผู้เป็นแม่ว่าแม่จ๋าน้ำจืดเป็นยังไง แม่ปลาทูจึงบอกกับปลาทูน้อยว่า ปลาทูน้อยเอ๋ย เราทั้งหลายนี้เป็น สัตว์น้ำเค็ม ไม่มีทางเลยที่เราจะรู้ว่าน้ำจืดเป็นยังไง เจ้าจงเลิกคิดเรื่องนี้เสียเถิดมิเช่นนั้นจะเป็นบ้าไปเสียก่อน ว่าแต่ว่าเจ้าเอาเรื่องน้ำจืดนี้มาจากที่ไหนเล่า

ปลาทูน้อยตอบผู้เป็นแม่ว่า ลูกได้อ่านหนังสือจากหอสมุดที่ท่านผีเสื้อสมุทรได้สร้างไว้ให้เหล่าปลาและสัตว์น้ำทะเลได้ศึกษาหาความรู้ ในหนังสือเล่าว่ามีปลาหลายชนิดที่อยู่ในน้ำจืด

แม่ปลาทูได้ฟังดังนั้นจึงแนะนำลูกหน่อยว่าถ้าหากต้องการรู้เกี่ยวกับน้ำจืดก็ไปหาเพิ่มเติมในหอสมุดของท่านผีเสื้อสมุทร แต่อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่ปลาทูน้อยจะสามารถขึ้นไปบนบกและไปสัมผัสกับน้ำจืด ได้

ปลาทูน้อยเข้าใจที่แม่พูด เค้าไม่ได้รู้สึกเสียใจที่จะไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับน้ำจืด แต่เค้าก็ไม่ได้ละทิ้งความตั้งใจของเขา เค้าเก็บความตั้งใจของเค้าไว้เป็นเวลาห้าปี และตอนนี้เค้ากำลังคิดค้นสิ่งประดิษฐ์ที่จะทำให้เขา สามารถไปอยู่ในน้ำจืดได้ อีกสามปีต่อมาสิ่งประดิษฐ์ของเค้าได้กำเนิดขึ้นมาและทำให้สัตว์น้ำเค็มทั้งหลายสามารถเข้าไปอยู่ในน้ำจืดได้

ปลาทูน้อย ได้รับรางวัลโนเบลจากท่านผีเสื้อสมุทรสาขานักประดิษฐ์ผู้ส่งคุณค่า และชื่อของเค้าได้ถูกจารึกและจดจำไปนานแสนนาน