พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

ดินกำสรด หดหู่ ดูเหงาหงอย คิดเลื่อนลอย คล้อยระลึก ตรึกทัยหมอง ใครคอยแก้ ช่วยฟื้น คืนครรลอง ได้แต่มอง นองน้ำตา น่าเศร้าใจ ฟ้ากำสรวล จวนถึง ซึ่งวันพราก จำต้องจาก ฟากฟ้า น้ำตาไหล สุดที่ภักดิ์ รักแสนห่วง

https://www.youtube.com/watch?v=wkNrzrtIyLI Cr.Net&Youtube ธารน้ำเอย เสียงเจ้าริน ไหลหลั่ง ลมพัดพร่าง แตะแก้มนวล หวนคิดถึง ความหลังเก่า น้ำตาร่วง สุดคะนึง อยากถอนทึ้ง ทอดทิ้งไป ไยค้างคา ซา