เคยคิดว่าการเดินต่อไปและการเริ่มต้นใหม่คือสิ่งที่ดีที่สุด แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ง่ายเลยคะ
ไม่รู้ว่าจะมีใครเป็นแบบเรามั้ย  อึดอัดตัวเอง... คนที่เราเพิ่งเลิกไปคือพ่อของลูกเรา คบกันได้5ปี เลิกกันมาได้ก็เกือบจะปีแล้ว.. แต่แปลกที่ไม่ว่าเราจะเริ่มใหม่หรือคุยกะใคร ทำไมเราถึงให้ใจเขาไปไม่สุด เราดูแลเขาแบบไม่เต็มที่ ไม่เหมือนกับแฟนคนก่อนของเราเลย  พยามแค่ไหนก็แล้วแต่ มันยิ่งแย่ลง เราพยายามคุยกับคนที่เค้าเข้ามา  แต่เหมือนว่ามันจะเป็นการทำร้ายความร็สึกเขามากกว่าด้วยซ้ำ กลายเป็นว่าเราไม่ได้เต็มที่กะเขาคนใหม่เลย ลองคุยหรือคบกะใครก็แล้วแต่ ...........มักจะจบลงตรงที่ว่า เราไม่มีความสุข วันๆมีแต่ทะเลาะกะเขา  หรือเพียงแค่ว่าเราสร้างกำแพงสูงเกินไป จึงเป็นการปิดกั้นตัวเอง เลยมองเห็นความรักที่เขามีให้เรายังไม่มากพอ


ปล. มีส่วนมั้ยคะ  ตอนนี้แฟนเก่า(พ่อของลูก)ที่เพิ่งเลิกไป ก็เริ่มกลับเข้ามาพูดคุย และแสดงความเป็นห่วงกับเราเหมือนตอนเป็นแฟนกัน
ปล.2 แต่เราไม่มีทางกลับไปหาแฟนเก่าเราแล้วนะคะ คิดว่า /เพราะค่อนข้างเจ็บปางตายคะตอนออกจากชีวิตเขาแรกๆ